Διαβάστε το σημερινό άρθρο του PRETEDERIS στο ΒΗΜΑ, με τίτλο «Βρήκαν τη λύση»:
«Ευτυχώς βρέθηκε η λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και ακόμη καλύτερα, βρέθηκε στην Ελλάδα. Όπου άπαντες, από τον Γιώργο Παπανδρέου στον Γιάννη Μανώλη και από τον Γιάννη Ιωαννίδη ως τον Αλέκο Αλαβάνο, συμφώνησαν ότι η λύση είναι μία: να μοιράσουμε λεφτά! Όσο περισσότερα μπορούμε και με κάθε τρόπο. στον Η ιδέα δεν είναι κακή. Κυρίως όμως είναι χρήσιμη για όσους τη διατυπώνουν. Κανείς ποτέ δεν κατηγορήθηκε στην πολιτική επειδή έκανε τον χουβαρντά- κατά προτίμηση με την τσέπη των άλλων...
Διότι η ιδέα να μοιράσουμε λεφτά είναι εξαιρετική. Υπό μία προϋπόθεση: να βρούμε τα λεφτά που θα μοιράσουμε.
Στη ζωή, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να βρεις λεφτά και όλοι λίγο-πολύ είναι γνωστοί.
Μπορούμε, ας πούμε, να δανειστούμε. Μα οι ίδιοι που λένε να μοιράσουμε λεφτά φωνάζουν (και δικαίως...) ότι το δημόσιο χρέος έχει φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη και αποτελεί ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της πατρίδας.
[Ο Γκόρντον Μπράουν τον οποίο υποδύονται ορισμένοι στο ΠαΣοΚ θα ρίξει 20 δισ. στερλίνες την επόμενη διετία για να τονώσει τη βρετανική οικονομία, αλλά το δημόσιο χρέος του Ηνωμένου Βασιλείου απέχει πολύ από το δικό μας και η δανειοληπτική ικανότητα του Λονδίνου δεν έχει καμία σύγκριση με αυτήν της Αθήνας. Στην Ελλάδα το δημόσιο χρέος ανέρχεται ήδη στο 105,6% του ΑΕΠ. Είπατε τίποτα;]
Αν δεν δανειστούμε, μπορούμε να αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα . Μα οι ίδιοι που λένε να μοιράσουμε λεφτά διαμαρτύρονται επειδή οι φόροι αυξάνονται 7 δισ. ευρώ για το 2009. Και όχι μόνο διαμαρτύρονται για την αύξηση αλλά προβλέπουν (και δικαίως...) ότι πολύ δύσκολα θα υλοποιηθεί.
Αν ούτε δανειστούμε ούτε αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα, λεφτά μπορούμε να βρούμε μειώνοντας τις δαπάνες. Αλλά ποιες δαπάνες; 12 δισ. ευρώ είναι η εξυπηρέτηση του χρέους. Μειώνεται; Δεν μειώνεται. Και οι ίδιοι που λένε να μοιράσουμε λεφτά διαμαρτύρονται (και δικαίως...) επειδή τα νοσοκομεία που πάνε να κλείσουν χρειάζονται χρήματα, επειδή η Παιδεία χρειάζεται χρήματα, επειδή η ασφάλιση χρειάζεται χρήματα, επειδή η κοινωνική περίθαλψη χρειάζεται χρήματα κ.ο.κ. Ποιες δαπάνες, λοιπόν, να περιοριστούν; Και πόσες είναι αυτές;
Υπάρχει, βεβαίως, η γνωστή λύση «να πάρουμε λεφτά από τους πλούσιους». Αρκεί να συμφωνήσουμε ποιοι είναι πλούσιοι, πού θα τους βρούμε και πώς θα τα πάρουμε. Διαφορετικά η μόνη μέθοδος είναι αυτή που εφήρμοσε ο Πολ Ποτ στην Καμπότζη και προσωπικά δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα.»
Το λάθος βέβαια που κάνει ο Πρετεντέρης είναι ότι αυτά που λέει είναι όσα επιβάλλει η στοιχειώδης λογική προκειμένου να μην διαλυθεί η χώρα μετά από 5-10 χρόνια, αλλά οι ΠΑΣΟΚοι έχουν αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορεί να την παρακάμψουν όταν είναι να πάρουν μερικά ψηφαλάκια...
και δανείστηκαν και την φορολογία αύξησαν και τις δαπάνες δεν μείωσαν και θέλουν να κοροιδέψουν πάλι τον αγροτη τον εγάτη τον νοικοκυρη για να διαλυσουν οτι άφησαν.
Η εισβολή συγκεκριμένων στο χώρο των blogs είναι το τελικό στάδιο της απόλυτης σήψης και της μη αναστρέψιμης πορείας τους προς το χάος. Άτομα χωρίς καμία υπόσταση, χωρίς ήθος, χωρίς αξιοπρέπεια
Ή θα εμπλουτίσουμε την ανάρτηση το βράδυ...
2 σχόλια:
Διαβάστε το σημερινό άρθρο του PRETEDERIS στο ΒΗΜΑ, με τίτλο «Βρήκαν τη λύση»:
«Ευτυχώς βρέθηκε η λύση για την αντιμετώπιση της κρίσης. Και ακόμη καλύτερα, βρέθηκε στην Ελλάδα. Όπου άπαντες, από τον Γιώργο Παπανδρέου στον Γιάννη Μανώλη και από τον Γιάννη Ιωαννίδη ως τον Αλέκο Αλαβάνο, συμφώνησαν ότι η λύση είναι μία: να μοιράσουμε λεφτά! Όσο περισσότερα μπορούμε και με κάθε τρόπο. στον Η ιδέα δεν είναι κακή. Κυρίως όμως είναι χρήσιμη για όσους τη διατυπώνουν. Κανείς ποτέ δεν κατηγορήθηκε στην πολιτική επειδή έκανε τον χουβαρντά- κατά προτίμηση με την τσέπη των άλλων...
Διότι η ιδέα να μοιράσουμε λεφτά είναι εξαιρετική. Υπό μία προϋπόθεση: να βρούμε τα λεφτά που θα μοιράσουμε.
Στη ζωή, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να βρεις λεφτά και όλοι λίγο-πολύ είναι γνωστοί.
Μπορούμε, ας πούμε, να δανειστούμε. Μα οι ίδιοι που λένε να μοιράσουμε λεφτά φωνάζουν (και δικαίως...) ότι το δημόσιο χρέος έχει φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη και αποτελεί ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της πατρίδας.
[Ο Γκόρντον Μπράουν τον οποίο υποδύονται ορισμένοι στο ΠαΣοΚ θα ρίξει 20 δισ. στερλίνες την επόμενη διετία για να τονώσει τη βρετανική οικονομία, αλλά το δημόσιο χρέος του Ηνωμένου Βασιλείου απέχει πολύ από το δικό μας και η δανειοληπτική ικανότητα του Λονδίνου δεν έχει καμία σύγκριση με αυτήν της Αθήνας. Στην Ελλάδα το δημόσιο χρέος ανέρχεται ήδη στο 105,6% του ΑΕΠ. Είπατε τίποτα;]
Αν δεν δανειστούμε, μπορούμε να αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα . Μα οι ίδιοι που λένε να μοιράσουμε λεφτά διαμαρτύρονται επειδή οι φόροι αυξάνονται 7 δισ. ευρώ για το 2009. Και όχι μόνο διαμαρτύρονται για την αύξηση αλλά προβλέπουν (και δικαίως...) ότι πολύ δύσκολα θα υλοποιηθεί.
Αν ούτε δανειστούμε ούτε αυξήσουμε τα φορολογικά έσοδα, λεφτά μπορούμε να βρούμε μειώνοντας τις δαπάνες. Αλλά ποιες δαπάνες; 12 δισ. ευρώ είναι η εξυπηρέτηση του χρέους. Μειώνεται; Δεν μειώνεται. Και οι ίδιοι που λένε να μοιράσουμε λεφτά διαμαρτύρονται (και δικαίως...) επειδή τα νοσοκομεία που πάνε να κλείσουν χρειάζονται χρήματα, επειδή η Παιδεία χρειάζεται χρήματα, επειδή η ασφάλιση χρειάζεται χρήματα, επειδή η κοινωνική περίθαλψη χρειάζεται χρήματα κ.ο.κ. Ποιες δαπάνες, λοιπόν, να περιοριστούν; Και πόσες είναι αυτές;
Υπάρχει, βεβαίως, η γνωστή λύση «να πάρουμε λεφτά από τους πλούσιους». Αρκεί να συμφωνήσουμε ποιοι είναι πλούσιοι, πού θα τους βρούμε και πώς θα τα πάρουμε. Διαφορετικά η μόνη μέθοδος είναι αυτή που εφήρμοσε ο Πολ Ποτ στην Καμπότζη και προσωπικά δεν με ενθουσιάζει ιδιαίτερα.»
Το λάθος βέβαια που κάνει ο Πρετεντέρης είναι ότι αυτά που λέει είναι όσα επιβάλλει η στοιχειώδης λογική προκειμένου να μην διαλυθεί η χώρα μετά από 5-10 χρόνια, αλλά οι ΠΑΣΟΚοι έχουν αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορεί να την παρακάμψουν όταν είναι να πάρουν μερικά ψηφαλάκια...
και δανείστηκαν
και την φορολογία αύξησαν
και τις δαπάνες δεν μείωσαν
και θέλουν να κοροιδέψουν πάλι τον αγροτη τον εγάτη τον νοικοκυρη για να διαλυσουν οτι άφησαν.
τους τα λεει και ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ.
Η εισβολή συγκεκριμένων στο χώρο των blogs είναι το τελικό στάδιο της απόλυτης σήψης και της μη αναστρέψιμης πορείας τους προς το χάος.
Άτομα χωρίς καμία υπόσταση, χωρίς ήθος, χωρίς αξιοπρέπεια
Δημοσίευση σχολίου