Από την Αμφιλοχία στην Αρχαία Νικόπολη Ο κεντρικός οδικός άξονας που συχνά ακολουθεί τις ακτογραμμές του κόλπου έχει μήκος περίπου 147 χλμ. Ο δρόμος Αμφιλοχίας- Βόνιτσας ακολουθεί σχεδόν όλη την ακτογραμμή του Αμβρακικού και από αυτόν συχνά ξεκινούν μικρές διακλαδώσεις που οδηγούν σε όμορφες παραλίες. Κάποιες από αυτές είναι το Κουλούρι, το Λουτράκι, η Ρούγα, η Βόνιτσα με την ομώνυμη παραλία και το κάστρο της, αλλά και η παραλία της Παναγιάς.
Σύντομα εμφανίζεται το Άκτιο και αμέσως μετά η Πρέβεζα, πόλη στρατηγικής σημασίας, όπως μαρτυρούν τα κάστρα που φυλάσσουν τις πύλες του Αμβρακικού. Το κάστρο του Παντοκράτορα (1807) στην ηπειρωτική ακτή και εκείνο του Ακτίου (τέλη 18ου αι.) στην ακαρνανική παραλία, αποτελούσαν τα κύρια σημεία ελέγχου της εισόδου στον κόλπο και την ενδοχώρα.
Η Πρέβεζα αποτελεί κομβικό σημείο στην περιήγηση του Αμβρακικού. Το σύγχρονο τμήμα της, αν και δεν ξεφεύγει από τον γενικό κανόνα των πόλεων της ελληνικής επαρχίας με τα άχαρα κτίρια, αποπνέει γαλήνη και ηρεμία μάλλον εξ αιτίας της γειτνίασής της με τον κόλπο. Όμως, το ιστορικό κέντρο με τα σοκάκια και τα αμέτρητα μαγαζιά και ταβερνούλες έχει τη δική του ατμόσφαιρα: τη νύχτα αποπνέει ρομαντισμό και την ημέρα είναι πολύβουο και γεμάτο κίνηση.
Βόρεια της πόλης ο δρόμος περνά δίπλα από τη αρχαία Νικόπολη με τα εντυπωσιακά τείχη, το ρωμαϊκό θέατρο (αν και δεν είναι επισκέψιμο), το ωδείο και τα ψηφιδωτά.
Η Νικόπολη ιδρύθηκε από τον Οκταβιανό Αύγουστο σε ανάμνηση της νίκης του στη ναυμαχία του Ακτίου εναντίον του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας το 31 π.Χ.
Σύντομα εμφανίζεται το Άκτιο και αμέσως μετά η Πρέβεζα, πόλη στρατηγικής σημασίας, όπως μαρτυρούν τα κάστρα που φυλάσσουν τις πύλες του Αμβρακικού. Το κάστρο του Παντοκράτορα (1807) στην ηπειρωτική ακτή και εκείνο του Ακτίου (τέλη 18ου αι.) στην ακαρνανική παραλία, αποτελούσαν τα κύρια σημεία ελέγχου της εισόδου στον κόλπο και την ενδοχώρα.
Η Πρέβεζα αποτελεί κομβικό σημείο στην περιήγηση του Αμβρακικού. Το σύγχρονο τμήμα της, αν και δεν ξεφεύγει από τον γενικό κανόνα των πόλεων της ελληνικής επαρχίας με τα άχαρα κτίρια, αποπνέει γαλήνη και ηρεμία μάλλον εξ αιτίας της γειτνίασής της με τον κόλπο. Όμως, το ιστορικό κέντρο με τα σοκάκια και τα αμέτρητα μαγαζιά και ταβερνούλες έχει τη δική του ατμόσφαιρα: τη νύχτα αποπνέει ρομαντισμό και την ημέρα είναι πολύβουο και γεμάτο κίνηση.
Βόρεια της πόλης ο δρόμος περνά δίπλα από τη αρχαία Νικόπολη με τα εντυπωσιακά τείχη, το ρωμαϊκό θέατρο (αν και δεν είναι επισκέψιμο), το ωδείο και τα ψηφιδωτά.
Η Νικόπολη ιδρύθηκε από τον Οκταβιανό Αύγουστο σε ανάμνηση της νίκης του στη ναυμαχία του Ακτίου εναντίον του Αντωνίου και της Κλεοπάτρας το 31 π.Χ.
Από την Αρχαία Νικόπολη στην Αμφιλοχία
Σχεδόν αμέσως μετά τη Νικόπολη και το δάσος από φράξους και φτελιές, ξεκινά ο όρμος της Σαλαώρας. Τον αποτελούν συμπλέγματα από λιμνοθάλασσες και λουρονησίδες (χωμάτινες εσοχές στο νερό) και πήρε το όνομά του από το ομώνυμο λιμάνι- το οποίο λειτουργούσε μέχρι τα τέλη του 19ου αι. Στο βόρειο τμήμα του βρίσκονται οι εκβολές του Λούρου ο οποίος, εκτός του ότι ομορφαίνει την περιοχή, επιδρά αναζωογονητικά στον υγρότοπο που σχηματίζεται στο βόρειο τμήμα του κόλπου. Ανατολικά από τις εκβολές βρίσκονται οι λιμνοθάλασσεςΤσουκαλιά και Ροδιάς, οι οποίες επικοινωνούν με τον κόλπο μέσω εννέα φυσικών ανοιγμάτων στη λουρονησίδα που δημιουργήθηκε αρχικά από κελύφη οστράκων και αργότερα από επιχωματώσεις.
Ύστερα από τη διασταύρωση της Φιλιππιάδας, ακολουθώντας τον κεντρικό δρόμο, κατευθύνεστε προς την Άρτα. Έγινε ξακουστή από το πολυτραγουδισμένο γεφύρι της, που ενώνει τις όχθες του Άραχθου. Λίγο πριν από την είσοδο της πόλης, εκεί όπου η σύγχρονη γέφυρα δρασκελίζει τον Άραχθο, το θρυλικό γεφύρι ελκύει το βλέμμα. Έχει μήκος 142 μέτρα και πλάτος 3,75 μέτρα και αποτελείται από 4 μεγάλες καμάρες, η μία από τις οποίες είναι μεγαλύτερη. Θεμελιώθηκε τον 3ο π.Χ. αι. επί εποχής Πύρρου, όπως δείχνουν οι βάσεις του, και ολοκληρώθηκε στα χρόνια των Δεσποτών της Ηπείρου. Όμως ο ορμητικός Άραχθος, όποτε «θύμωνε», φούσκωνε και το γκρέμιζε. Τελικά το 1612, με έξοδα του Αρτινού παντοπώλη Γιάννη Θιακογιάννη, έγινε η τελευταία επιδιόρθωση του κεντρικού του τόξου, εποχή στην οποία αναφέρεται το σχετικό δημοτικό τραγούδι. Την προσοχή τραβάει το όμορφο κτίριο του λαογραφικού μουσείου που κτίστηκε το 1864 και χρησίμευε για τους Τούρκους σαν φυλάκιο και τελωνείο.
Αμέσως μετά τη γέφυρα, ο περιφερειακός δρόμος περνά μπροστά από ένα μεγάλο τμήμα του κάστρου, το Ριζόκαστρο, όπως το λένε οι ντόπιοι. Το μεγαλύτερο μέρος των τειχών του είναι βυζαντινό, αλλά τα θεμέλιά του δεν είναι τίποτα άλλο παρά τεράστιοι ογκόλιθοι που αποτελούσαν τα τείχη της αρχαίας Αμβρακίας. Τμήμα των ογκόλιθων μπορεί να φαίνεται από την περιφερειακή οδό, αλλά από τα αρχαία τείχη ελάχιστα τμήματα είναι σήμερα ορατά.
Από την πόλη μπορεί κανείς να φτάσει εύκολα στα ανατολικά του κόλπου όπου βρίσκονται τα ερείπια της ακρόπολης του Φιδόκαστρου και ο μεγάλος καλαμιώνας που φτάνει σχεδόν μέχρι το Νεοχώρι. Ακόμα πιο νότια και ανατολικά βρίσκονται οι εκβολές του Άραχθου. Στις ανατολικές ακτές του ποταμού συχνά βρίσκουν τροφή πολλά είδη πουλιών- ανάμεσα στα οποία ερωδιοί και κύκνοι. Επιστρέφοντας στον κεντρικό δρόμο και ακολουθώντας πλέον νότια κατεύθυνση, φτάνετε στο Μενίδι, με την ομώνυμη παραλία από βότσαλο και άμμο. Σειρά έχει το Κατάφουρκο και αμέσως μετά το Ανοιξιάτικο, η Μπούκα και, στο νότιο άκρο του κόλπου, η Αμφιλοχία. Το καλοκαίρι εκεί υπάρχουν οργανωμένες παραλίες, που τον χειμώνα τις λούζει ένα μελαγχολικό, απαλό φως
Ύστερα από τη διασταύρωση της Φιλιππιάδας, ακολουθώντας τον κεντρικό δρόμο, κατευθύνεστε προς την Άρτα. Έγινε ξακουστή από το πολυτραγουδισμένο γεφύρι της, που ενώνει τις όχθες του Άραχθου. Λίγο πριν από την είσοδο της πόλης, εκεί όπου η σύγχρονη γέφυρα δρασκελίζει τον Άραχθο, το θρυλικό γεφύρι ελκύει το βλέμμα. Έχει μήκος 142 μέτρα και πλάτος 3,75 μέτρα και αποτελείται από 4 μεγάλες καμάρες, η μία από τις οποίες είναι μεγαλύτερη. Θεμελιώθηκε τον 3ο π.Χ. αι. επί εποχής Πύρρου, όπως δείχνουν οι βάσεις του, και ολοκληρώθηκε στα χρόνια των Δεσποτών της Ηπείρου. Όμως ο ορμητικός Άραχθος, όποτε «θύμωνε», φούσκωνε και το γκρέμιζε. Τελικά το 1612, με έξοδα του Αρτινού παντοπώλη Γιάννη Θιακογιάννη, έγινε η τελευταία επιδιόρθωση του κεντρικού του τόξου, εποχή στην οποία αναφέρεται το σχετικό δημοτικό τραγούδι. Την προσοχή τραβάει το όμορφο κτίριο του λαογραφικού μουσείου που κτίστηκε το 1864 και χρησίμευε για τους Τούρκους σαν φυλάκιο και τελωνείο.
Αμέσως μετά τη γέφυρα, ο περιφερειακός δρόμος περνά μπροστά από ένα μεγάλο τμήμα του κάστρου, το Ριζόκαστρο, όπως το λένε οι ντόπιοι. Το μεγαλύτερο μέρος των τειχών του είναι βυζαντινό, αλλά τα θεμέλιά του δεν είναι τίποτα άλλο παρά τεράστιοι ογκόλιθοι που αποτελούσαν τα τείχη της αρχαίας Αμβρακίας. Τμήμα των ογκόλιθων μπορεί να φαίνεται από την περιφερειακή οδό, αλλά από τα αρχαία τείχη ελάχιστα τμήματα είναι σήμερα ορατά.
Από την πόλη μπορεί κανείς να φτάσει εύκολα στα ανατολικά του κόλπου όπου βρίσκονται τα ερείπια της ακρόπολης του Φιδόκαστρου και ο μεγάλος καλαμιώνας που φτάνει σχεδόν μέχρι το Νεοχώρι. Ακόμα πιο νότια και ανατολικά βρίσκονται οι εκβολές του Άραχθου. Στις ανατολικές ακτές του ποταμού συχνά βρίσκουν τροφή πολλά είδη πουλιών- ανάμεσα στα οποία ερωδιοί και κύκνοι. Επιστρέφοντας στον κεντρικό δρόμο και ακολουθώντας πλέον νότια κατεύθυνση, φτάνετε στο Μενίδι, με την ομώνυμη παραλία από βότσαλο και άμμο. Σειρά έχει το Κατάφουρκο και αμέσως μετά το Ανοιξιάτικο, η Μπούκα και, στο νότιο άκρο του κόλπου, η Αμφιλοχία. Το καλοκαίρι εκεί υπάρχουν οργανωμένες παραλίες, που τον χειμώνα τις λούζει ένα μελαγχολικό, απαλό φως
1 σχόλιο:
http://www.criticalways.gr/ViewRoute.aspx?rid=94
Δημοσίευση σχολίου