1944: Η νικηφόρα μάχη του ΕΛΑΣ στην Αμφιλοχία
Κατά τη διάρκεια της εκστρατείας των χιτλερικών στην Πίνδο (3-22 Ιούλη 1944) η VIIIη Μεραρχία του ΕΛΑΣ εκμεταλλευόμενη την αραίωση της εχθρικής διάταξης στην περιοχή Ηπείρου και Δυτικής Στερεάς αποφάσισε την άμεση εφαρμογή σχεδίου επιχείρησης για την κατάληψη της Αμφιλοχίας, που είχε εκπονηθεί έπειτα από διαταγή και οδηγίες του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ.
Η επιχείρηση άρχισε στις 12 Ιούλη με ταυτόχρονες επιθετικές ενέργειες κατά της Αμφιλοχίας και των γειτονικών γερμανικών φρουρών Μοναστηρακίου, Ριβίου, Κρικέλου κ.ά. Στην επιχείρηση πήρε μέρος η 7η Ταξιαρχία (2/39 Σύνταγμα Ευζώνων και 24 Σύνταγμα Πεζικού). Την επιχείρηση βοήθησε και το 3/40 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ.
Το σχέδιο της επιχείρησης εκτελέστηκε με εξαιρετική επιτυχία. Υστερα από σκληρότατο αγώνα, που πήρε τη μορφή οδομαχιών, η αντίσταση του εχθρού κάμφθηκε. Ο ΕΛΑΣ κυριάρχησε στην πόλη, όπου παρέμεινε ένα 24ωρο. Οι χιτλερικοί είχαν απώλειες 450 νεκρούς και 37 αιχμαλώτους. Πάρθηκαν άφθονα λάφυρα. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης του ΕΛΑΣ στην Αμφιλοχία, σε παράλληλη επιχείρηση, πλοιάρια του ΕΛΑΝ συνέλαβαν ένα γερμανικό πλοιάριο φορτωμένο με 5.000 νάρκες ξηράς που κατευθυνόταν προς την Αμφιλοχία.
Με την επιχείρηση αυτή η VIII Μεραρχία του ΕΛΑΣ έλυσε για αρκετό διάστημα το πρόβλημα των πυρομαχικών και έστειλε νάρκες σε όλες σχεδόν τις μεραρχίες του ΕΛΑΣ.
Πηγή:Ριζοσπάστης
25 σχόλια:
Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΚΡΥΝΟΡΟΥς ΚΑΙ Ο ΣΤ. ΧΟΥΤΑΣ
Μετά τη νίκη τους στο μέτωπο της Βορείου Αφρικής οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν αποφασίσει να αποβιβασθούν στη Σικελία, όπως πράγματι συνέβη στις 10 Ιουλίου 1943. Με σκοπό όμως να παραπλανηθούν οι Γερμανοί και να πιστέψουν ότι οι Σύμμαχοι σκόπευαν να αποβιβαστούν όχι στη Σικελία, αλλά στην Ελλάδα, τέθηκαν σε εφαρμογή επιχειρήσεις αντιπερισπασμού. Μία από αυτές τις επιχειρήσεις ήταν και η επιχείρηση «Ανιμαλς (Ζώα)», η εκτέλεση της οποίας ανατέθηκε στις ανταρτικές δυνάμειες της Ελληνικής Εθνικής Αντίστασης. Είχε βέβαια προηγηθεί η επιχείρηση «Χάρλινγκ», για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου τον Νοέμβριο του '41, και ακολούθησε η «Κιβωτός του Νώε», με στόχο την παρενόχληση της γερμανικής οπισθοχώρησης, τον Σεπτέμβριο του '44. Η Μάχη του Μακρυνόρους ήταν μία από τις βασικές μάχες επιτυχούς διεκπεραίωσης της επιχείρησης «Ανιμαλς». Όπως είχε επισημάνει ο εκ των επικεφαλής της βρετανικής στρατιωτικής αποστολής στην Ελλάδα Κρις Γουντχάουζ μιλώντας σε εκδήλωση της ΕΜΠΡΟΣ στην Αθήνα, στις 31 Οκτωβρίου 1984, με αφορμή την 40ή επέτειο της απελευθέρωσης: «(...) Η επιχείρηση "Ζώα" ήλθε σε πέρας. Υπήρξε απολύτως επιτυχής - πιο επιτυχής από τον Γοργοπόταμο, γιατί η χρονική εφαρμογή της ήταν πιο ακριβής. Εκ των υστέρων ξέρουμε ότι ήταν επιτυχής γιατί οι επιχειρησιακές οδηγίες του Χίτλερ που διασώθηκαν δείχνουν αποφασιστικά ότι ήταν πεπεισμένος πως η Ελλάδα ήταν ο συμμαχικός στόχος. Διέταξε να μεταφερθούν έξι μεραρχίες από το ρωσικό μέτωπο στα Βαλκάνια και έστειλε τον στρατηγό Ρόμελ να αναλάβει την ανώτατη διοίκηση στη Θεσσαλονίκη». Πρόσθεσε επίσης: «Σε μια μάχη (...) που κράτησε περισσότερο από μία εβδομάδα στη διάβαση του Μακρυνόρους γερμανικές και ιταλικές δυνάμεις που προσπαθούσαν να φθάσουν στην Αρτα από την Αμφιλοχία στην ουσία ακινητοποιήθηκαν από μια δύναμη 450 ανθρώπων υπό τον Στυλιανό Χούτα και υπέστησαν απώλειες σχεδόν χιλίων ανδρών. Στην περιοχή του ΕΔΕΣ πέντε συνολικά μεγάλες οδικές γέφυρες καταστράφηκαν και δύο εχθρικές μεραρχίες, μία γερμανική και μία ιταλική, από περίπου 7.000 άνδρες».
Πράγματι, τη νύχτα της 7ης Ιουλίου 1943 αντάρτες υπό τις διαταγές του αρχηγού των ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ Βάλτου, γιατρό Στυλιανό Χούτα (φωτογραφία), έφθασαν στην περιοχή και αναπτύχθηκαν στα υψώματα του Μακρυνόρους. Αφού κατέστρεψαν τις τηλεφωνικές και τηλεγραφικές γραμμές, τη νύχτα της 9ης Ιουλίου ανατίναξαν όλες τις γέφυρες από το Μακρυνόρος ως την Άρτα. Το βράδυ της 13ης Ιουλίου το στρατηγείο Βάλτου ενημερώθηκε ότι από τις 10 τη νύχτα μηχανοκίνητες ιταλικές φάλαγγες είχαν φθάσει στην Αμφιλοχία προερχόμενες από το Αγρίνιο. Επρόκειτο για την επίλεκτη ιταλική μεραρχία Brenero, η οποία δύο χρόνια νωρίτερα είχε εισέλθει στην Αθήνα, μετά την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου. Προορισμός της ήταν πλέον η ενίσχυση του ιταλικού μετώπου, όπου από τις 10 Ιουλίου είχε πραγματοποιηθεί η συμμαχική απόβαση. Οι λοιπές αντάρτικες ομάδες ουδόλως ενόχλησαν την πορεία της Brenero από την Αττική προς τη Δυτική Ελλάδα, ενώ, όπως έγινε εκ των υστέρων γνωστό, η Brenero επρόκειτο κατά μήκος της πορείας της να παραλάβει και τη γερμανική μεραρχία Edelweiss. Τα ξημερώματα της 14ης Ιουλίου 1943 περίπου στις 7.00 το πρωί η κεφαλή της φάλαγγας, αποτελούμενη από ομάδα μοτοσικλετιστών, είχε φθάσει λίγες εκατοντάδες μέτρα προτού αρχίσουν οι στενές στροφές του Μακρυνόρους. Το τέλος της φάλαγγας βρισκόταν οκτώ χιλιόμετρα πιο πίσω. Στη θέση εκείνη είχε τοποθετηθεί η πρώτη νάρκη. «Οι μοτοσικλετιστές ανηφόριζαν προς την είσοδο της στενωπού. Λίγο ακόμη και θα πατούσαν την πρώτη νάρκη μας που είχε παραχωθεί εκεί» θυμάται στο βιβλίο του «Η Μάχη του Μακρυνόρους» ο Στυλιανός Χούτας - μετέπειτα βουλευτής και υπουργός της Ενώσεως Κέντρου - και προσθέτει: «Για να μη "χαραμισθεί" η νάρκη για τόσο λίγους Ιταλούς διέταξα να χτυπηθούν αμέσως. Με λίγες ριπές οπλοπολυβόλου οι μοτοσικλετιστές αυτοί θερίστηκαν. Αυτό αποτέλεσε το έναυσμα της μάχης». Την άλλη μέρα οι Ιταλικές δυνάμεις επιτίθενται κατά των θέσεων των ελλήνων ανταρτών, οι οποίοι όμως κατωρθώνουν να τις αποκρούσουν και τελικά να τις καθηλώσουν. Το απόγευμα της 21ης Ιουλίου στα χέρια του Στυλιανού Χούτα φθάνει σήμα υπογεγραμμένο από τον ταγματάρχη Σκουίμπ της βρετανικής αποστολής, το οποίο αναφέρει μεταξύ των άλλων: «Επειδή ο αντικειμενικός σκοπός των επιχειρήσεων επετεύχθη από τη στιγμή της εισβολής εις Σικελίαν, παρακαλώ να παύσετε τας επιχειρήσεις και να αποχωρήσετε διά τας βάσεις σας. Η παρούσα ελήφθη από το Γενικόν Στρατηγείον της Μέσης Ανατολής διά μέσου του κ. Θέμη». Στη συνέχεια κοινοποιείται η διαταγή του αρχιστρατήγου των Συμμαχικών Δυνάμεων Μέσης Ανατολής, στρατηγού Γουίλσον, με την οποία ορίζεται το πέρας των επιχειρήσεων, ενώ ο ταξίαρχος Εντι Μάγερς γράφει στον Στυλιανό Χούτα στις 22 Ιουλίου 1943: «1. Μετά μεγάλης χαράς και θαυμασμού παρηκολούθησα τας επιχειρήσεις αίτινες τόσον ηρωικώς διεξήχθησαν παρά των ημετέρων ενόπλων τμημάτων κατά το διάστημα της περιόδου των "Ζώων" και μέχρι σήμερον. 2. Δεχθήτε, σας παρακαλώ, την πλήρη ικανοποίησίν μου, καθώς και την έκφρασιν των συγχαρητηρίων μου, τόσον προς υμάς όσο και προς τους Αξιωματικούς και Στρατιώτας σας.»
--------------------------------------------------------------------------------
Πηγές: Στυλιανού Χούτα: «Η Μάχη του Μακρυνόρους», Νίκου Σκιαδά "Ο Καπετάν Επαμεινώνδας", Αγγ. Κωβαίου: "Μάχη του Μακρυνόρους" στο Βήμα της 22/7/07
ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ- ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ- ΙΣΤΟΡΙΑΣ -ΕΘΝΙΚΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΨΕΥΤΟΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΩΝ
«Έχουμε δύο μεγάλους θεσμούς στην Ελλάδα. Του Προέδρου της Δημοκρατίας και του αρχηγού της Ελλαδικής Εκκλησίας. Επαναστατώ όταν βλέπω ότι υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι δεν σέβονται αυτούς τους θεσμούς. Όταν μιλάς για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον αρχηγό της Εκκλησίας, πρέπει πρώτα να πλένεις το στόμα σου» είπε χαρακτηριστικά.
«Πρέπει να σεβόμαστε τους θεσμούς. Πρέπει να σέβεσαι τους θεσμούς για τους οποίους πεθάναμε εμείς. Αυτοί σήμερα που δεν σέβονται απολαμβάνουν τους καρπούς των δικών μας θυσιών. Εγώ δεν είμαι κάποιος άγνωστος και έχω το δικαίωμα να κάνω τέτοια κριτική. Ας έρθει ο οποιοσδήποτε να με αντικρούσει» συνέχισε.
Αναφερόμενος στους επικριτές του κ. Χριστόδουλου, ο Μ.Θεοδωράκης υποστήριξε πως αντί να αντικρούσουν τις απόψεις του με επιχειρήματα, τον αντιμετωπίζουν με «κραυγές και αναθέματα λάσπης» και «τον χτυπούν, αμφισβητώντας το δικαίωμά του να έχει γνώμη, όπως έχει ο κάθε πολίτης».
Ο Μ.Θεοδωράκης στράφηκε και κατά των συγγραφέων του βιβλίου Ιστορίας της Στ' τάξης του Δημοτικού, επικρίνοντας το περιεχόμενό του.
«Ακόμη και ο Βελουχιώτης έβαζε στη σειρά τους αγωνιστές και έμπαιναν στα χωριά με την ελληνική σημαία, και αφού τους μιλούσε για τον αγώνα, τους καλούσε όλους να μπουν μέσα στην Εκκλησία. Και μπροστά σε όλους τους κατοίκους του χωριού και τους αντάρτες, παρακαλούσε τον παπά να ευλογήσει τη σημαία και τον αγώνα τους. Αυτοί ήταν επαναστάτες. Ποιοι είναι αυτοί οι σημερινοί που λένε ότι είναι προοδευτικοί; Τι σχέση έχουν αυτοί με όλα αυτά;» είπε χαρακτηριστικά.
«Τους πειράζει η 25η Μαρτίου. Γιατί όμως; Γιατί οι ελευθερωτές μας ήταν οι φουστανελάδες, τους οποίους κατηγορούν ως αγράμματους. Αυτοί όμως μας απελευθέρωσαν. Είναι μύθος, λένε, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός. Δεν κρατούσε, υποστηρίζουν, με το ένα χέρι ο Κολοκοτρώνης την ελληνική σημαία και με το άλλο τον Σταυρό και δεν ευλογούσε η Εκκλησία τη σημαία. Αυτά είναι γι’ αυτούς αντιδραστικά. Και δεν πρέπει να τα ξέρουν τα παιδιά μας. Γι' αυτό πρέπει, κατ’ αυτούς, να φύγει από την εθνική μας μνήμη η 25η Μαρτίου» συνέχισε.
Σύμφωνα με τον ίδιο «πρέπει να έχουμε βάσεις και ρίζες, να είμαστε περήφανοι για τη γενιά μας, για την πατρίδα και το έθνος. Γι' αυτό το καταπληκτικό πάντρεμα της ουσίας της ελληνικότητας με την ουσία του Χριστιανισμού. Δεν ξέρουν όμως όλοι αυτοί τι σημαίνει Ορθοδοξία. Λένε ότι δεν υπήρχε Κρυφό Σχολειό. Μέσα όμως στις εκκλησίες οι παπάδες διάβαζαν τα Ευαγγέλια, τα οποία ήταν γραμμένα στα ελληνικά».
Οι παραπάνω δηλώσεις έγιναν την Πέμπτη, 29/3/2007, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου με αφορμή την παρουσίαση της μουσικής του σύνθεσης για το έργο του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού Ακολουθία εις Κεκοιμημένους, την Παρασκευή (ώρα 7 μ.μ.) στον Καθεδρικό Ι. Ναό Αθηνών.
«ΛΕΓΟΜΑΙ ΤΑΚΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ...»
Εισαγωγικό σημείωμα του
ΓΙΑΝΝΗ ΒΟΥΛΤΕΨΗ
Ήρθε ξαφνικά ένα βράδυ στα γραφείο μου και μου είπε:
-Λέγομαι Τάκης Λαζαρίδης.
Κάτι πολύ μακρινό και ακαθόριστο μου έφερε στο νου το όνομά του.
-Σ' έχω ξαναδεί ποτέ; τον ρώτησα.
-Όχι, απάντησε.
Τον έστειλε σε μένα ένας κοινός φίλος που τον είχα γνωρίσει στη Ρώμη στα χρόνια της δικτατορίας και ήταν πριν από πολλά χρόνια συγκροτούμενός του σε κάποια φυλακή.
-Σ' αυτόν πρέπει να πας, με αυτά που γράφεις, του είπε.
Και ήρθε σε μένα. Και μου είπε ότι είναι ο στρατιώτης Τάκης Λαζαρίδης που το 1952 καταδικάστηκε σε θάνατο από το Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη και άλλους έξι. Ο ίδιος και άλλοι τρεις δεν εκτελέστηκαν.
Θυμήθηκα αμέσως το νεαρό στρατιώτη Λαζαρίδη ανάμεσα στους κατηγορουμένους εκείνης της πολύκροτης δίκης, όπως τους είδα τότε στις φωτογραφίες που δημοσιεύθηκαν στις εφημερίδες.
-Και τώρα τι γράφεις; τον ρώτησα.
Μου έδωσε ένα φάκελο με δακτυλόγραφα και άρχισα να φυλλομετράω.
-Ήρθα για να μου πεις τη γνώμη σου, είπε.
Δεν άργησα να καταλάβω ότι κρατούσα στα χέρια μου το καταστάλαγμα της σκληρής ζωής του και την ίδια την ψυχή του. Αλλά και ότι αυτός κι εγώ, που ξεκινήσαμε σε διαφορετικές εποχές και από εντελώς διαφορετικές αφετηρίες, βρισκόμαστε τώρα στο ίδιο μήκος κύματος. Κάτι περισσότερο: Όπου οι απόψεις μας δεν ταυτίζονται, ο πιο κατηγορηματικός στην καταδίκη της «σοφής ηγεσίας» είναι αυτός, χωρίς να κρατάει την παραμικρή επιφύλαξη, χωρίς να διατηρεί την παραμικρή αμφιβολία.
Του ζήτησα να μου μιλήσει για τη ζωή του. Και είδα αμέσως πως είχα να κάνω με έναν από εκείνους τους ανθρώπους που δεν τους συναντάς κάθε μέρα στο δρόμο. Δεν θα είναι υπερβολή αν προσθέσω πως μπροστά σ' αυτόν τον άνθρωπο με τα σταράτα λόγια, τα γεμάτα θάρρος, αξιοπρέπεια και τετράγωνο πατριωτισμό, ένιωσα το δέος που νιώθει όποιος σε κάποια στιγμή αναρωτιέται αν ο ίδιος κάτω από τις ίδιες ακριβώς συνθήκες θα εύρισκε τη δύναμη να εκπληρώσει με τον ίδιο τρόπο αυτό το ίδιο χρέος. Βέβαια, δίστασε ο Λαζαρίδης. Δίσταζε πολύ, καθώς μου είπε. Δίστασε χρόνια. Νάτος, όμως, τώρα, εδώ μπροστά μου, στο γραφείο μου, αφού δρασκέλισε, αποφασιστικά και τελεσίδικα, το κατώφλι της Νέας Δημοκρατίας. Έτοιμος και ήρεμος, μου είπε για τη ζωή του όσο μπορούσε λιγότερα. Δεν ήθελε «ρεκλάμα». Πιστεύει πως δεν έχει σημασία ποιος λέει ένα πράγμα, αλλά αν αυτό που λέει κάποιος είναι σωστό. Είδα κι έπαθα να τον πείσω για το ότι, στην προκειμένη περίπτωση τουλάχιστον, ισχύει το εντελώς αντίθετο. Αυτά που λέει ο Λαζαρίδης δεν είναι πρωτάκουστα, τα έχουν πει κι άλλοι επί δεκάδες χρόνια. Αλλά τα έχουν πει αντίπαλοι του κομμουνιστικού κόμματος. Σήμερα αξία έχει κατά πρώτο λόγο το ότι τα λέει -και δεν τα λέει απλώς, αλλά και τα υποστηρίζει με επιχειρήματα και με βάση τα υπάρχοντα ντοκουμέντα-ένα γέννημα και θρέμμα του προπολεμικού κομμουνιστικού κινήματος. Ένας άνθρωπος που πέρασε σχεδόν όλα τα χρόνια του, ως το 1974, πότε στην παρανομία και πότε στη φυλακή. Που ο πατέρας του, παλιός συνδικαλιστής, εκτελέστηκε από τους Γερμανούς (ευτυχώς, λέει ο ίδιος, ο πατέρας του «πήγε» από γερμανικό και όχι από ελληνικό βόλι). Που η μητέρα του έζησε για χρόνια στη Μακρόνησο και στους άλλους τόπους εξορίας. Και που η αδελφή του καταδικάστηκε κι αυτή σε θάνατο σαν ασυρματίστρια του ΚΚΕ.
Ο Τάκης Λαζαρίδης γεννήθηκε το 1928 στην Κομοτηνή. Ο πατέρας του, Κώστας Λαζαρίδης, αρτεργάτης, ήταν ένας επαναστάτης γεμάτος ρομαντισμό. Συνεπαρμένος από τη γοητεία της νεαρής τότε «Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης», πούλησε ένα χωράφι που είχε και αγόρασε... μουσικά όργανα για τη φιλαρμονική του Δήμου. Και για να αφοσιωθεί «ψυχή τε και σώματι» στην «υπόθεση της εργατικής τάξης» άφησε τη δουλειά του κι έγινε «επαγγελματικό στέλεχος» του ΚΚΕ. Λέει ο Τάκης:
-Στα πρώτα παιδικά μου χρόνια σπάνια τον έβλεπα. Μπαινόβγαινε στις φυλακές και πηγαινοερχόταν στις εξορίες. Θυμάμαι όμως πολύ ζωηρά τους επιδέσμους στο σπασμένο κεφάλι του από τις διαδηλώσεις και τις συγκρούσεις με την αστυνομία. Μου έχει μείνει η εντύπωση πως όποτε δεν ήταν φυλακή ή εξορία, ήταν με δεμένο κεφάλι.
Σαν επαγγελματικό στέλεχος, ο Κώστας Λαζαρίδης «μετατέθηκε» στον Πειραιά, στον παράνομο μηχανισμό. Εκεί βρήκε την οικογένεια η δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936.
-Εγώ πήγαινα στο σχολείο με ψευδώνυμο, συνεχίζει ο Τάκης. Ο πατέρας πλαστογράφησε το ενδεικτικό μου. Και συχνά κουβαλούσα στο στήθος μου παράνομες προκηρύξεις, αφού ήταν πολύ δύσκολο να με υποπτευθεί η αστυνομία.
Το 1937, όταν ο Τάκης ήταν εννιά χρονών, ο πατέρας του πιάστηκε σε ένα ραντεβού στο δρόμο και τον έκλεισαν στην Ακροναυπλία. Ήταν τότε που ο Μανιαδάκης είχε ξηλώσει τα πάντα στο ΚΚΕ και είχε περίπου αναλάβει ο ίδιος την... ηγεσία του. Φυσικά, ο Κώστας Λαζαρίδης δεν είπε στην αστυνομία που έμενε η οικογένειά του και έτσι η γυναίκα του, ο Τάκης και η κατά ένα χρόνο μεγαλύτερη από αυτόν αδελφή του συνέχισαν τη ζωή της παρανομίας. Η μάνα, Σουλτάνα Λαζαρίδου, καταγόταν από μικροαστική οικογένεια. Έστω και με βαριά καρδιά, ακολούθησε τα βήματα του φυλακισμένου άντρα της: Δούλεψε στον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ ως την άνοιξη του 1939. Τότε:
-Μας συνέλαβαν και για πρώτη φορά έκανα για μερικές μέρες κρατούμενος στη Γενική Ασφάλεια. Δεν έστειλαν εξορία τη μητέρα του γιατί δεν ήξεραν τι να κάνουν με μένα και την αδελφή μου. Τελικά μας εξαπέστειλαν στην πατρίδα μας. Εκεί μας βρήκε ο πόλεμος και η κατοχή από τα βουλγαρικά στρατεύματα.
Τον Ιούλιο του 1941 μια βουλγαρική πολιτικο-στρατιωτική αποστολή, που από την αρχή της Κατοχής είχε εγκατασταθεί στη βουλγαρική πρεσβεία στην Αθήνα, ζήτησε από τους Γερμανούς και πέτυχε να απολυθούν από την Ακροναυπλία 27 βορειοελλαδίτες κομμουνιστές. Ανάμεσα σ' αυτούς που επωφελήθηκαν από το ενδιαφέρον της βουλγαρικής προπαγάνδας ήταν ο Κώστας Λαζαρίδης, ο πατέρας του Τάκη. Ο οποίος, όμως, μολονότι η γυναίκα του και τα παιδιά του βρίσκονταν στη Θράκη, έμεινε στην πρωτεύουσα και «έπεσε με τα μούτρα» στην αναδιοργάνωση του διαλυμένου ΚΚΕ ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του. Αργότερα έγινε γραμματέας του Εργατικού ΕΑΜ (ΕΕΑΜ). Τον έπιασαν οι Γερμανοί και τον καταδίκασαν σε θάνατο. Εκτελέστηκε τον Μάιο του 1943 και κατέλαβε διακεκριμένη θέση στο Πάνθεον των Ηρώων του ΚΚΕ.
Στην Κομοτηνή, η Σουλτάνα Λαζαρίδου είχε καλύτερη μοίρα από τον άντρα της. Αρχές του 1943 την έπιασαν οι Βούλγαροι και μαζί με πολλούς άλλους Έλληνες την δίκασαν στο στρατοδικείο με την κατηγορία ότι ανέπτυσσε αντιστασιακή δράση. Καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά και έμεινε στη φυλακή ως την αποχώρηση των Βουλγάρων από τη Θράκη (Σεπτέμβριος 1944). Τότε γύρισε στα παιδιά της, που όσο έλειπε τα φρόντιζε μια θεία τους.
Το καλοκαίρι του 1946 ένα μεγάλο κύμα συλλήψεων που σάρωσε την Ελλάδα έριξε και τη Σουλτάνα Λαζαρίδου στην εξορία. Τότε, με τη φροντίδα του Στέργιου Αναστασιάδη, ανώτατου στελέχους του ΚΚΕ και στενού φίλου του Κώστα Λαζαρίδη, τα δύο παιδιά, η Σταυρούλα και ο Τάκης, ήλθαν στην Αθήνα και εντάχθηκαν αμέσως στον άκρως απόρρητο μηχανισμό των ασυρμάτων του ΚΚΕ. Εγκαταστάθηκαν στη Γλυφάδα, στο σπίτι του Ηλία Αργυριάδη. Σ' εκείνο το σπίτι όλοι ζούσαν στο φως της νομιμότητας. Ο Τάκης πήγαινε και στο σχολείο (με το όνομά του, όχι με ψευδώνυμο). Και ο μόνος παράνομος ήταν... ο ασύρματος, σε μια πολύ καλά προφυλαγμένη κρύπτη.
Η Σταυρούλα έγινε μια άριστη ασυρματίστρια. Έμαθε και ο Τάκης ασύρματο, αλλά δουλειά του ήταν κυρίως η φύλαξη του ασυρμάτου. Ώσπου ήρθε η ώρα να πάει στρατιώτης. Έτσι γύρισε πάλι στη Βόρειο Ελλάδα.
Ο νεαρός Τάκης Λαζαρίδης υπηρετούσε κανονικά τη στρατιωτική θητεία του όταν, τον Νοέμβριο του 1951, ξέσπασε στην Αθήνα η υπόθεση των ασυρμάτων του ΚΚΕ, με εξέχοντα κατηγορούμενο τον Νίκο Μπελογιάννη. Η δίκη, με την κατηγορία της κατασκοπείας (Α.Ν. 375/1936), έγινε το Φεβρουάριο του 1952. Οκτώ από τους 29 κατηγορουμένους καταδικάστηκαν σε θάνατο: Νίκος Μπελογιάννης, Δημήτρης Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης, Νικόλαος Καλούμενος, Έλλη Ιωαννίδου, στρατιώτης Φιλάρετος (Τάκης) Λαζαρίδης, Χαράλαμπος Τουλιάτος και Μιλτιάδης Μπισμπιάνος. Η αδελφή του Τάκη δεν είχε συλληφθεί. Καταδικάσθηκε ερήμην σε θάνατο σε επόμενη δίκη, αλλά είχε φυγαδευτεί στις ανατολικές χώρες, όπου έζησε τριάντα χρόνια.
Οι καταδικασμένοι σε θάνατο της δίκης Μπελογιάννη κρατήθηκαν στις φυλακές Καλλιθέας ολόκληρο τον Μάρτιο του 52. Ο Λαζαρίδης ήταν στο ίδιο κελί με τον Μπελογιάννη και τον Μπάτση. Δεν τον έβαλαν χωρίς λόγο σε κείνο το κελί. Στη δίκη ο Τάκης «υπερασπίστηκε με επαναστατική συνέπεια και αδιαλλαξία την τιμή και την υπόληψη του κόμματος», όπως έγραψαν τα κομματικά έντυπα. Έτσι είχε όλο τον καιρό να γνωρίσει και από πιο κοντά τον «άνθρωπο με το γαρίφαλο», για να μου επιβεβαιώσει τώρα την εντύπωση που μου είχε αφήσει ο Μπελογιάννης το 1945 όταν επισκέφθηκε την Κεφαλονιά* και με όσα είπε στο στρατοδικείο και τα διάβασα στις εφημερίδες. Ύστερα από πολλά χρόνια, στην Ιταλία, όπου έζησα στη διάρκεια της δικτατορίας, εκείνη η παλιά εντύπωση μου έφερε μια μέρα στο νου τη σκέψη ότι από όλους τους διακεκριμένους Έλληνες κομμουνιστές μόνο ο Μπελογιάννης θα μπορούσε να σταθεί πραγματικά, από άποψη νοοτροπίας και καλλιέργειας, πλάι στα πρώτα ονόματα του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτό, άσχετα από το γεγονός ότι και οι Ιταλοί Ευρωκομουνιστές αδυνατούν να ομολογήσουν απερίφραστα ότι το λάθος δεν βρίσκεται μόνο στον Λένιν και τους άλλους επιγόνους του Μαρξ, αλλά ανάγεται στο απλούστατο γεγονός ότι ο ίδιος ο Μαρξ τω καιρώ εκείνω εσφαλμένα αποφάνθηκε ότι αυτό που ονομάστηκε καπιταλισμός έφαγε τα ψωμιά του και βρίσκεται κοντά στο τέλος του. Όταν το πουν και αυτό, θα πρέπει την ίδια στιγμή να ξηλώσουν την κομμουνιστική ταμπέλα από το μέγαρο της Βία Ντέλλε Μποττέγκε Οσκούρε της Ρώμης. Οπότε θα γίνουν οπαδοί... του Λεωνίδα Κύρκου!
Το βράδυ της 31ης Μαρτίου 1952 πήραν από τη φυλακή τους Μπελογιάννη, Μπάτση, Αργυριάδη και Καλούμενο και τους εκτέλεσαν στο Γουδί αφού φώτισαν το χώρο με τους προβολείς των καμιονιών. Σκόρπισαν τους επιζήσαντες σε διάφορες φυλακές. Ο Τάκης, που επέζησε χάρις στο νεαρό της ηλικίας του, αλλά και χάρις στο γεγονός ότι ο πατέρας του εκτελέστηκε από τους Γερμανούς, πήγε στις φυλακές της Κεφαλονιάς. Εκεί τον βρήκαν οι σεισμοί του 1953, που ισοπέδωσαν τα πάντα. Τον έστειλαν στο Καλάμι της Κρήτης, από όπου πήγε διαδοχικά στην Κέρκυρα, πίσω στην Κρήτη (αυτή τη φορά στην Αλικαρνασσό), και κατόπιν στην Αίγινα.
Πέρασαν έτσι για τον Τάκη Λαζαρίδη άλλα δεκαπέντε χρόνια. Δεκαπέντε χρόνια βαριάς φυλακής. Και ήταν πια 38 χρονών όταν, το καλοκαίρι του 1966, με ένα νόμο που προτάθηκε από τον τότε υπουργό της Δικαιοσύνης Κώστα Στεφανάκη και ψηφίστηκε από όλες τις πτέρυγες της Βουλής, όλοι όσοι είχαν καταδικαστεί με τον Α.Ν. 375 αποφυλακίστηκαν. Τότε βγήκαν από τη φυλακή ο Χαρίλαος Φλωράκης, ο Κώστας Λουλές, ο Λευτέρης Βουτσάς και πολλά άλλα σημαντικά στελέχη του εκτός νόμου Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο Τάκης Λαζαρίδης τοποθετήθηκε αμέσως «από το κόμμα», όπως λέει (δηλαδή από το Κομμουνιστικό Κόμμα), στον συνδικαλιστικό τομέα της ΕΔΑ σαν επαγγελματικό στέλεχος.
Έτσι, το καλοκαίρι του 1966, ο Τάκης ξανάσμιξε με τη μάνα του, την πολυβασανισμένη Σουλτάνα. Μόνο για δέκα μήνες. Την αυγή της 21ης Απριλίου 1967 χώρισαν πάλι. Ο Τάκης πρόλαβε να ξεφύγει, αλλά η μάνα του ξαναπήρε το δρόμο της εξορίας. Για άλλα δύο χρόνια. Συνολικά αυτή η γυναίκα είχε ζήσει ως τότε στις φυλακές και στις εξορίες δεκατρία χρόνια, τώρα όμως έπρεπε να πληρώσει και την ανάγκη των επίορκων συνωμοτών της χούντας να «δικαιολογήσουν» εκ των υστέρων το πραξικόπημά τους με την επίκληση του κομμουνιστικού κινδύνου.
Στη διάρκεια της δικτατορίας ο Τάκης έζησε καταζητούμενος και κάνοντας διάφορες δουλειές του ποδαριού. Τώρα, σε ηλικία 60 ετών, βρίσκεται στον 15ο χρόνο της πραγματικά ελεύθερης ζωής του. Και λέει:
-Το πραξικόπημα ήταν για μένα πραγματικό σοκ. Δεν θέλησα να συνδεθώ με τις παράνομες κομματικές οργανώσεις. Θεωρούσα αστείο ότι μπορούσαμε να ρίξουμε τη χούντα πετώντας προκηρύξεις ή έστω τρακατρούκες... Διαμόρφωσα βαθμιαία την πεποίθηση ότι μόνο με μία βαθιά κριτική εξέταση της όλης πορείας του κινήματος μπορούσαμε να ελπίζουμε σε μία πραγματική αναγέννηση. Με την ελπίδα αυτή προσχώρησα στη μεταδικτατορική ΕΔΑ. Αλλά με βαθύτατη έκπληξη και λύπη διαπίστωσα ότι κανείς από τους φίλους της ΕΔΑ δεν υποστήριζε την επίμονη πρότασή μου για «κριτική εξέταση». Γι' αυτό και αποχώρησα. Αποφάσισα να προχωρήσω μόνος μου σ' αυτήν την «κριτική εξέταση». Αποτέλεσμα, το «ανά χείρας πόνημα». Δεν φταίω αν τα τελικά συμπεράσματα είναι διαφορετικά από ό,τι περίμενα...
«Απολογείται» ο Τάκης για τα «τελικά συμπεράσματα» της μελέτης του. « Απολογείται» στους παλιούς συντρόφους του, ίσως και στη μάνα του, ίσως και στον νεκρό πατέρα του, ίσως και στον ίδιο τον εαυτό του. Δεν φταίει αυτός, λέει. Φταίνε τα δεδομένα που τον οδήγησαν σε αυτά τα συμπεράσματα. Νιώθει πως δεν έχει το δικαίωμα να τα κρύψει. Και νιώθει πως έχει χρέος να τα πει, να τα δημοσιεύσει, για έναν πολύ απλό όσο και πολύ σπουδαίο λόγο:
-Πιστεύω πως μας περιμένουν δύσκολες μέρες. Η πόλωση και ο διχασμός ουσιαστικά έχουν επέλθει. Η μόνη και πραγματική υπηρεσία που εμείς οι «παλιοί αγωνιστές» μπορούμε να προσφέρουμε στον ελληνικό λαό, είναι να του πούμε, επιτέλους, την αλήθεια.
Οι «παλιοί αγωνιστές» πρέπει «να πούμε στο λαό την αλήθεια» ... Αλίμονο, όμως! Ο Τάκης Λαζαρίδης ξέρει πολύ καλά πως ο πληθυντικός που χρησιμοποιεί είναι κάπως ... ρομαντικός. Πόσοι «παλιοί αγωνιστές» βλέπουν την αλήθεια που βλέπει ο Λαζαρίδης; Και από αυτούς που ίσως τη βλέπουν -όπως και όσο τη βλέπουν- πόσοι τολμούν να την πουν; Και πόσοι τολμούν να φτάσουν με την αμείλικτη συνέπεια του Λαζαρίδη στο λογικό συμπέρασμα ότι για τη σημερινή Ελλάδα η μόνη λύση βρίσκεται πίσω από το διαχωριστικό τείχος; Ότι η μόνη λύση είναι η Νέα Δημοκρατία; Και ασφαλώς δεν αρκεί να φτάσουν σε αυτό το συμπέρασμα. Χρειάζεται και να το διακηρύξουν, όπως κάνει στο τέλος αυτού του βιβλίου ο Τάκης Λαζαρίδης. Χωρίς μισόλογα και χωρίς τον παραμικρό δισταγμό.
Στο σημείο αυτό πρέπει να επισύρω την προσοχή του αναγνώστη σε μία σημαντική «λεπτομέρεια»: Με τον όρο «παλιοί αγωνιστές» ο Τάκης Λαζαρίδης εννοεί αυτούς που ξεκίνησαν, όπως αυτός ο ίδιος, μέσα από τα αυθεντικά σπλάγχνα του ΚΚΕ, του προπολεμικού ΚΚΕ, όταν όλα ήταν εκατό τα εκατό ταξικά, κατακόκκινα, τριτοδιεθνιστικά, πριν έρθει η τριπλή Κατοχή και τα μπασταρδέψει με το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, με την αυτοδιάλυση της Κομιντέρν και με τη μαζική στρατολογία νέων μελών που «έμπασε» στο ΚΚΕ παιδιά από κάθε κοινωνικό στρώμα και οικογενειακή προέλευση. Στην ψυχή της μεγάλης πλειονότητας των νεοφώτιστων «κομμουνιστών» της Κατοχής κυριαρχούσε όχι ο «προλεταριακός διεθνισμός», αλλά ο άδολος, ο αταξικός, ο παραδοσιακός ελληνικός πατριωτισμός, ο οποίος, άλλωστε, οδήγησε τα παιδιά του ελληνικού λαού να ενταχθούν σε όποια οργάνωση φρόντισε εγκαίρως να τους προσφέρει αυτό που λαχταρούσαν: Τη δυνατότητα να πολεμήσουν για την πατρίδα τους. Λοιπόν, τους παλιούς κομμουνιστές καλεί ο Τάκης Λαζαρίδης «να πουν την αλήθεια στο λαό» - όχι εκείνους που ξεκίνησαν ... από το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων!
Είναι μια προσωπική τραγωδία. Πόσοι από εκείνους στους οποίους απευθύνεται ο Λαζαρίδης είναι έτοιμοι να τον ακολουθήσουν; Ίσως κανείς. Αντίθετα, οι περισσότεροι είναι έτοιμοι να τον λιθοβολήσουν. Και ο άνθρωπος αυτός, ο Τάκης Λαζαρίδης, γέννημα και θρέμμα του Κομμουνιστικού Κόμματος, έμπιστος και αδιάλλακτος ερυθροφρουρός του παράνομου μηχανισμού καταδικασμένος σε θάνατο μαζί με τον Νίκο Μπελογιάννη, με χαμένα τα νιάτα του και δεκάδες χρόνια της ζωής του, ξέρει ότι από τη στιγμή που αποφάσισε να μιλήσει δημόσια μετέβαλε τον εαυτό του σε μαύρο πρόβατο και αυτοκαταδικάστηκε σε πλήρη απομάκρυνση και αποξένωση από το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκε, μεγάλωσε και έζησε. Για τα ελληνικά δεδομένα, μια τέτοια απόφαση, όταν παίρνεται από ανθρώπους σαν τον Τάκη Λαζαρίδη, μόνο ηρωική μπορεί να χαρακτηριστεί. Στην πραγματικότητα σήμερα, προκειμένου να εκπληρώσει αυτό που αισθάνεται ως χρέος του προς τον ελληνικό λαό, ο Λαζαρίδης προκαλεί, σε ηλικία 60 ετών, την «ιερή οργή» των πάσης φύσεως υποκριτών που είναι έτοιμοι να τον αποκαλέσουν «αποστάτη», «προδότη», «πουλημένο»... Και ο Τάκης Λαζαρίδης δεν είναι βέβαια... Υβ Μοντάν, που βγαίνει ξαφνικά και καταγγέλλει τον κομμουνισμό και τη Σοβιετική Ένωση (αρχίζοντας από την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία) χωρίς αυτό να του κοστίζει απολύτως τίποτα (αντίθετα, πολλοί θα τον ήθελαν υποψήφιο Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας). Ο Τάκης δεν είναι καν ένας πρώην Ελασίτης που πήρε στο χέρι του το ντουφέκι και έμεινε για πάντα ένας αντάρτης. Αυτός ανδρώθηκε μετά τον πόλεμο μέσα στον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ και από το στρατό πήγε στη φυλακή, όπου έζησε και πάλι με τους ανθρώπους «του κόμματος». Αυτές ήταν όλες κι όλες οι «κοινωνικές σχέσεις» του. Αυτό ήταν το προσωπικό περιβάλλον του, στο όποιο τώρα γυρίζει τις πλάτες. Για να κερδίσει τι; Για να μείνει μόνος. Μόνος με τη συνείδησή του. Τώρα πια μόνο στη συνείδησή του λογοδοτεί. Και λέει αυτά που έχει να πει. Καθαρά και τίμια. Χωρίς να διστάζει μπροστά σε τίποτα. Χωρίς να διστάζει να καταρρίψει και τον νεογέννητο μύθο της «περεστρόικα» του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, τον οποίο καλεί να εξηγήσει κάτι πολύ απλό: Από που αντλεί -και αυτός- το δικαίωμα να ορίζει, αυθαίρετα και ανεξέλεγκτα, τη μοίρα του σοβιετικού λαού; Ποιον ρώτησε; Ποιος τον έταξε στη θέση την οποία κατέχει; Η κομματική νομενκλατούρα είναι καταδικασμένη και ο Γκορμπατσόφ δεν μπορεί να τη σώσει...
Για την Ελλάδα, το συμπέρασμα του Τάκη Λαζαρίδη συμπυκνώνεται σε δύο μόνο λέξεις: ΕΥΤΥΧΩΣ, ΗΤΤΗΘΗΚΑΜΕ! Δηλαδή, ευτυχώς ηττήθηκε το ΚΚΕ τον Δεκέμβριο του 1944 στην Αθήνα και το καλοκαίρι του 1949 στο Γράμμο και στο Βίτσι. Ευτυχώς για την Ελλάδα, αλλά και για μας τους ίδιους...
Δεν θα σχολιάσω αυτά που γράφει ο Τάκης Λαζαρίδης για το ΠΑΣΟΚ, αν και αυτό είναι το πιο επίκαιρο και ίσως το πιο ΧΡΗΣΙΜΟ τμήμα του βιβλίου του. Νομίζω, όμως, πως σε ένα θέμα που αφορά την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα καλύτερα είναι να μην παρεμβάλλεται κανείς ανάμεσα στο συγγραφέα και στον αναγνώστη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΟΥΛΤΕΨΗΣ
1
23 Οκτώβριος 2008 12:14 πμ
Του Θόδωρου Κατσανέβα
.
Το πρόβλημα της εισροής χιλιάδων λαθρομεταναστών από τα θαλάσσια σύνορα μας με την Τουρκία τείνει να μεταβληθεί σε ωρολογιακή βόμβα για την υπόσταση της χώρας και του κέντρου της Αθήνας ειδικότερα, όπου σωρεύεται το μεγαλύτερο μέρος τους. Σε σχέση με τον πληθυσμό της, η Ελλάδα έχει σήμερα το υψηλότερο ποσοστό μεταναστών και ειδικότερα λαθρομεταναστών στην Ευρώπη και πιθανώς σε όλο τον κόσμο. Ο μέσος όρος των μεταναστών σε σχέση με το γηγενή πληθυσμό στην Ευρώπη είναι 3,8%, ενώ στην Ελλάδα πρέπει να ξεπερνά ήδη το 12-15% και να τραβάει ταχύτατα την ανηφόρα. Με δεδομένη την ανεξέλεγκτη μαζική εισροή τους, σε συνδυασμό με την υπεργενητικότητά τους και την υπογενητικότητα των ελληνογενών, σύντομα μέσα στην τρέχουσα δεκαετία, θα μας υπερκεράσουν αριθμητικά, με ότι αυτό συνεπάγεται. Χωρίς να αμφισβητείται η συμβολή των μεταναστών στην ευημερία και ανάπτυξη της χώρας, δεν μπορεί να μην προκαλεί ανησυχία η διαφαινόμενη αλλοίωση της εθνολογικής της βάσης και οι διαγραφόμενες φυλετικές συγκρούσεις, με δεδομένη και τη δυστοκία για κοινωνική ενσωμάτωση των μουσουλμάνων που αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των νεοεισερχόμενων.
Για το ίδιο ζήτημα, το ελληνικό κράτος απουσιάζει παντελώς. Τα σύνορά μας είναι εντελώς διάτρητα. Οι σωματέμποροι και από τις δύο πλευρές των συνόρων, με τους συνεργάτες τους στις δημόσιες υπηρεσίες, θησαυρίζουν ανεξέλεγκτοι από τη διακίνηση του «εμπορεύματος». Η ισχύουσα νομοθεσία και δικαστική πρακτική εδώ είναι περίπου ανύπαρκτη. Η παράνομη διακίνηση λαθρομεταναστών τιμωρείται, αν τιμωρείται, ως απλό πλημμέλημα! Από τη διεύθυνση της Αστυνομίας Αλλοδαπών, στους λαθρομετανάστες χορηγείται άδεια παραμονής για ένα μήνα, με την αστεία διαδικασία της λεγόμενης «διοικητικής απέλασης», την οποία οι πάντες γράφουν στα παλαιά τους υποδήματα αφού, εκτός των άλλων, πλαστογραφείται ευκολότατα και διατηρείται στο διηνεκές. Επιπλέον, τους χορηγείται επίδομα 18 Ευρώ την ημέρα, όσο δηλ. η κατώτερη σύνταξη του ΙΚΑ, ενώ οι χρυσοκάνθαροι «σωματέμποροι» τους στεγάζουν σε πολυκατοικίες-γκέτο, προσβάσιμες σε κάθε είδους βρωμιά, παρανομία, σωματεμπορία, διακίνηση ναρκωτικών, παραβατική συμπεριφορά και τρομοκρατία των «ιθαγενών» που διεκδικούν κι’ αυτοί ίσα δικαιώματα.
Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και ειδικότερα ο χώρος της αριστεράς, βλέπει μονόπλευρα και απλοϊκά το όλο θέμα από τη στενή φιλανθρωπική του διάσταση. Όποιος διαφορετικός πολυσύνθετος προβληματισμός, τιτλοφορείται αβίαστα ρατσιστική αντίληψη. Κανένας δημοκρατικά σκεπτόμενος, δεν αρνείται ότι οι μετανάστες αποτελούν θύματα της ανισόμερους παγκόσμιας κατανομής του πλούτου, των παρενεργειών του άγριου καπιταλισμού της εποχής και των εμφύλιων σπαραγμών. Όμως, είναι τουλάχιστον αφελές, ουτοπικό έως επικίνδυνο, να δεχτούμε ότι η «Ψωροκώσταινα» θα επιλύσει μόνη της το τεράστιο αυτό διεθνές πρόβλημα. Μια τέτοια παιδαριώδης αντίληψη, αν δεν είναι ύποπτη άλλων προθέσεων, μοιάζει με την συντηρητική άποψη ότι η φτώχεια μπορεί να αντιμετωπιστεί αποκλειστικά και μόνο από την ατομική φιλανθρωπία !
Το πρόβλημα των λαθρομεταναστών είναι ένα πολύπλευρο ζήτημα τεράστιας διεθνούς σημασίας που πρέπει να αποτελέσει κεντρικό σημείο στην πολιτική ατζέντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Ε.Ε. οφείλει να κάνει σαφές στην Τουρκία ότι δεν μπορεί να είναι υποψήφια για ένταξη, όταν με τη μεθοδευμένη συμμετοχή του «βαθέως κράτους της», διοχετεύονται κατά χιλιάδες οι λαθρομετανάστες στη χώρα μας, στα ανατολικά δηλ. σύνορά της Ευρώπης. Δεν είναι δυνατόν κρατικά πλοιάρια του λιμενικού σώματος της Τουρκίας να μεταφέρουν λαθρομετανάστες, όπως είδαμε σε αποκαλυπτικό σχετικό βίντεο, και οι υπεύθυνοι να παραμένουν ατιμώρητοι. Η «καλή γείτονας» θα πρέπει να υποχρεωθεί να τιμήσει τις συμφωνίες που έχει υπογράψει για το ίδιο θέμα και να δεχτεί την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών που διακινούνται συστηματικά μέσα από το έδαφός της στις χώρες καταγωγής τους και με την οικονομική συνδρομή της Ε.Ε. Σε αντίθετη περίπτωση, θα πρέπει να απειληθεί με πάγωμα των διαδικασιών ένταξης, μαζί με άλλες ισχυρές συνακόλουθες κυρώσεις. Οι χώρες προέλευσης των λαθρομεταναστών στην Αφρική και στην Ασία, οφείλουν επίσης να υποχρεωθούν και αυτές να δεχτούν πίσω τους ομοεθνείς τους, υπό την απειλή σοβαρών κυρώσεων, αλλά και μέριμνας για συναρτούμενη ισχυρή οικονομική βοήθεια. Αλλά για να γίνουν πράξη όλα αυτά, το ζήτημα πρέπει να τεθεί σε επίπεδο αρχηγών κρατών, προέδρων, Πρωθυπουργών και Υπουργών Εξωτερικών, καθώς και σε όλα τα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το Ευρωκοινοβούλιο, κλπ. Οι Ευρωβουλευτές μας οφείλουν να βομβαρδίσουν το Ευρωκοινοβούλιο με παρόμοιες ερωτήσεις. Οι ανίσχυρες διαμαρτυρίες του αρμόδιου Υπουργού Προκόπη Παυλόπουλου πέφτουν στο κενό. Η κυβέρνηση και ο Δήμαρχος της Αθήνας, δεν μπορούν να επικαλούνται ως άλλοθι για την απραξία τους, το γεγονός ότι δε βοηθιούνται από την αντιπολίτευση !
Οι παραπάνω απόψεις και προτάσεις βέβαια, αφορούν μόνο την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση ή αντικανονική μετανάστευση και όχι τους νόμιμους μετανάστες ή τα μέλη οικογενειών νόμιμων μεταναστών που διαβιούν ήδη στις χώρες υποδοχής, όπως ορίζει και το πρόσφατο σύμφωνο για τη μετανάστευση της Ε.Ε. Ιδιαίτερα όσον αφορά τους πραγματικούς πολιτικούς πρόσφυγες, αυτοί θα πρέπει να τύχουν ειδικής προστασίας και του δικαιώματος να μπορούν να προωθούνται και να ενσωματώνονται σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στη δική μας, αναλογικά με το μέγεθος του πληθυσμού της κάθε μίας απ’ αυτές.
Η ανεξέλεγκτη και ασύδοτη εισροή χιλιάδων, εκατοντάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων λαθρομεταναστών στη χώρα μας, δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί άλλο. Τα νησιά μας, η Αθήνα, το ιστορικό της κέντρο, η βιτρίνα της χώρας, δεν μπορεί να μετατρέπονται σε τριτοκοσμικά γκέτο, εμπορίας ναρκωτικών, πορνείας, εγκλήματος, υγειονομικής νοσηρότητας, βρομιάς, πολεοδομικής αθλιότητας, βίαιων φυλετικών συγκρούσεων και αναγκαστικού εξοβελισμού των κατοίκων και επαγγελματιών του κέντρου από τις παραδοσιακές τους εστίες. Το δράμα των μεταναστών είναι πράγματι οδυνηρό, αλλά η λύση του δε βρίσκεται στη σώρευση τους σε άθλιες πολυκατοικίες στο κέντρο της χώρας, όπου μεταβάλλονται σε υποχείρια των κυκλωμάτων της εγκλήματος και της παρανομίας που αναγορεύεται σε ανθρωπιστική μας υποχρέωση από ορισμένους αριστερο-Κολονακιώτες προοδευτικούς τύπους. Για τους οποίους οι τελευταίοι εναπομείναντες «ιθαγενείς», άδουν το γνωστό άσμα : «έλα να μάθεις στην Πλατεία Βάθης τι ζωή περνώ....».
Οι πολυκατοικίες-γκέτο του ταλαίπωρου κέντρου της Αθήνας όπου στοιβάζονται χωρίς στοιχειώδεις υγειονομικές και άλλες προϋποθέσεις εκατοντάδες λαθρομετανάστες, θα πρέπει άμεσα να σφραγιστούν από τις αρμόδιες υπηρεσίες και να κλείσουν. Αν δεν το πράξουν, οι υπεύθυνοι δημόσιοι λειτουργοί θα είναι υπόλογοι για τις πράξεις τους. Μέχρις ότου βρεθεί η λύση της επαναπροώθησης στις χώρες τους για όσους λαθρομετανάστες δεν είναι πραγματικοί πολιτικοί πρόσφυγες, θα πρέπει να ληφθεί μέριμνα για προσωρινή εγκατάστασή και σίτισή τους σε αξιοπρεπείς εγκαταστάσεις σε περιοχές στην ύπαιθρο, μακριά από τις πόλεις και την Αθήνα ειδικότερα και για το σκοπό αυτό, μπορεί να ενεργοποιηθούν μη - κυβερνητικές οργανώσεις. Η κυβέρνηση και οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας, οφείλουν να σκύψουν πάνω στο πρόβλημα πριν είναι πολύ αργά.
--------------------------------------------------
«Αν δεν νικιόμασταν στη Μ. Ασία, η Τουρκία θάτανε σήμερα πεθαμένη και μεις μεγάλη Ελλάδα. Τη «λευτεριά» μας θα την εστηρίζαμε στην υποδούλωση του Τουρκικού λαού. Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούομε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ. Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε αυτού όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον Τουρκικό λαό μα και να κάνη την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο. Δεν είναι αυτός ο δρόμος της ειρηνικής δημοκρατικής συμβίωσης των λαών της νοτιανατολικής Ευρώπης. Η Μικρασιατική εκστρατεία δεν χτυπούσε μόνο τη νέα Τουρκία μα στρεφότανε ενάντια στα ζωτικότατα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Γι' αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία ΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΞΑΜΕ». Ριζοσπάστη της 12-7-1935, σ. 1.
Και μια σημείωση: Μην ψάξετε στην ψηφιακή συλλογή της ΕΘΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ για να βρειτε σε μορφη pdf το συγκεκριμένο φύλλο του Ριζοσπάστη. Και αυτό γιατί ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ 12-7-35 ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΤΗ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΘΕΙ!!!
ΚΟΥΜΟΥΝΙΑ ΠΡΟΔΟΤΕΣ.
ΕΞΩ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ.
ΝΑ ΠΑΤΕ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΣΑΣ ΝΕΟΝΑΖΙ.
ΕΔΩ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ.
«Αν δεν νικιόμασταν στη Μ. Ασία, η Τουρκία θάτανε σήμερα πεθαμένη και μεις μεγάλη Ελλάδα. Τη «λευτεριά» μας θα την εστηρίζαμε στην υποδούλωση του Τουρκικού λαού. Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούομε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μ. Ασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε αυτού όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον Τουρκικό λαό μα και να κάνη την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο. Δεν είναι αυτός ο δρόμος της ειρηνικής δημοκρατικής συμβίωσης των λαών της νοτιανατολικής Ευρώπης. Η Μικρασιατική εκστρατεία δεν χτυπούσε μόνο τη νέα Τουρκία μα στρεφότανε ενάντια στα ζωτικότατα συμφέροντα του ελληνικού λαού. Γι' αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία ΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΞΑΜΕ». Ριζοσπάστη της 12-7-1935, σ. 1.
Και μια σημείωση: Μην ψάξετε στην ψηφιακή συλλογή της ΕΘΝΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ για να βρειτε σε μορφη pdf το συγκεκριμένο φύλλο του Ριζοσπάστη. Και αυτό γιατί ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΗΣ 12-7-35 ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΤΗ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΘΕΙ!!!
Νευρίασες κομμουνιστή αλλα δεν απάντησες. τα παραπάνω γραμένα είναι από δικούς σου ανθρώπους. γιαυτό πονάς.
μη τρως χόρτο ακόμα. διάβασε να μάθεις την πραγματική αλήθεια που σου έκρυψε το κόμμα στα υπόγεια του περισσού.Γιαυτό είσε στο 5-6 %. μια ζωή β εθνική και ακόμα παρακάτω.
εξω εσεις οι συνεργάτες των σοβιετ απο τον νομό, αυτοί που άφηναν τους γερμανούς και ιταλούς να φεύγουν για να τους παιρνουν τα όπλα με συμφωνία να τα χρησιμοποιήσουν ενάντια στους αδερφούς έλληνες. ΤΕΤΟΙΕΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΠΗΡΑΤΕ ΑΠΟ ΤΗ ΡΩΣΣΙΑ. ΤΟ ΛΕΕΙ Ο ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ ΚΑΙ Ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. ΟΥΣΤ ΠΡΟΔΟΤΣΕ
Εξω οι συνεργάτες των σλαύων, των βουλγάρων και των αλβανών που έδρασαν μαζί με τον ελας εναντια στους ΕΛΛΗΝΕΣ με κοινά τάγματα πεζικού στη θεσπρωτία και πρέβεζα. ουστ. ΟΥΣΤ ΔΙΕΘΝΙΣΤΕΣ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ ΠΕΘΑΝΑΤΕ ΤΟ 89. θελατε και κομμουνιστικη δικτατορία στην ελλαδα και στην αιτωλ/νία να γίνουμε αλβανια πολωνια βουλγαρία ουκρανία 50 χρόνια πίσω θαμασταν. και εαν δεν κάνατε προδοτικό και κοκκινοφασιστικό πόλεμο ενάντια στη νόμιμη κυβέρνηση παπανδρέου για να πάρετε με τα όπλα την εξουσία
Ο ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΠΕΘΑΝΕ ΜΟΝΟ ΟΙ ΒΡΥΚΟΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΟΣΤΑΛΓΟΙ ΤΟΥ ΖΟΥΝ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
λαθος ο κομμουνισμος δεν πεθανε.και δεν πεθανε επειδη οσο υπαρχουν οικοινωνικες ανισοτητες το αιτημα της ανατροπης θα ναι παντα επικαιρο.να τα ακουν αυτα μερικοι μερικοι φασιστες βασιλοχουντικοι που οτν ο ελας και το εργατικο κινημα εδινε μαχες σε περιοδο κατοχης και οχι μονο βλ.εμφυλιο οι βασιλιαδες φευγανε με καραβακια για την αιγυπτο.καιοσο για τους συνεργατες των γερμανων τους ταγματασφαλιτες αν ψαξουμε λιγο σε ενα ληξειαρχειο θα δουμε οτι οι βιολογικοι και πολιτικοι τους απογονοι κυβερνουν σημερα (βλ.εβερτ,πλευρη,μιχαλολιακο)
ΟΣΟΙ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΗΤΑΝ ΚΥΡΙΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ.ΟΣΟΙ ΗΤΑΝ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ ΗΤΑΝ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΜΑΥΡΑΓΟΡΗΤΕΣ ΚΑΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ.
ΕΞΩ ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΩΝ ΝΑΖΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΟΜΟ..
ΘΙΧΤΙΚΕΣ 10:26;
Κοίτα κάτι παλιόπαιδα τι βρίσκουν... ενάντια στο κόμμα του λαου...
5η Ολομέλεια της Κ.Ε του Κ.Κ.Ε (Ιανουάριος 1949) - ΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ...
"...Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδόνικος(σλαβομακεδόνικος) λαός τάδοσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν τον θαυμασμό.Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του Δ.Σ.Ε και της λαικής επανάστασης ο μακεδόνικος λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως την θέλει ο ίδιος,προσφέροντας σήμερα το αίμα του για να την αποκτήσει.
Οι μακεδόνες κομμουνιστές στέκονται πάντα επικεφαλής στην πάλη του λαού τους.Ταυτόχρονα οι μακεδόνες κομμουνιστές πρέπει να προσέξουν τις διασπαστικές και διαλυτικές ενέργειες που ξενοκίνητα σωβινιστικά και αντιδραστικά στοιχεία αναπτύσσουν,για να διασπάσουν την ενότητα ανάμεσα στο μακεδόνικο(σλαβομακεδόνικο)και τον ελληνικό λαό..."
31 Γενάρη 1949
"Δημοκρατικός Στρατός"
τεύχος 2/1949
Παλιόπαιδα μη σταναχωρείτε τον ψευτοδημοκράτη...
Ας τον σταναχωρήσει ο Γ. Παπανδρέου (όχι ο αμερικανός τζώρτζ αλλά ο Έλληνας παππούς του..)
Διάγγελμα στον Ελληνικό Λαό το 44
.......Και τώρα, ενώπιον της συνειδήσεως του Έθνους, τίθεται το ερώτημα: Ποίος πταίει; Το Έθνος γνωρίζει, ότι εξηντλήσαμεν όλας τας προσπαθείας μας διά την διατήρησιν της Εθνικής μας Ενότητος.- Επροτιμήσαμεν να εκτεθώμεν εις σφοδράς επικρίσεις διά την υπέρμετρον υποχώρησίν μας εις τας αξιώσεις της ά-κρας αριστεράς.- Αλλά δεν μας επτόησεν η επίκρισις διότι αρχή του Πολιτικού Βίου μας δεν είναι η Δημοτικότης, αλλά το Χρέος.
Παραμείναμεν σταθεροί εις την προσπάθειαν, διότι εγνωρίζαμεν ποία κατάρα διά τον τόπον θα ήτο ο εμφύλιος πόλεμος. Και σήμερον, έχομεν την συνείδη-σιν ήρεμον, ότι δεν επταίσαμεν. Ολόκληρος η ευθύνη, ενώπιον της Ιστορίας και ενώπιον του Έθνους βαρύνει την ηγεσίαν της άκρας αριστεράς.
Διότι επανελήφθη, δυστυχώς, η περιπέτεια του Λιβάνου. Και πάλιν, επεκράτησαν οι αδιάλλακτοιι. Φαίνεται, ότι εδέχοντο να υπάρχη Κυβέρνησις Εθνικής Ενώσεως, αλλά υπό τον όρον, η ολική δύναμις να ευρίσκεται εις τας χείρας των. Και διά τούτο, όταν έφθασαν αι προθεσμίαι της αποστρατεύσεως, εξηγέρ-θησαν. Και επέβαλαν τας θελήσεις των. Και οδηγούν την χώραν, με τα ένοπλα συλλαλητήρια, με την γενικήν απεργίαν, με την ανασύστασιν της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΛΑΣ εις εμφύλιον πόλεμον.
Τοιουτοτρόπως έγιναν ένοχοι. Εις μάτην κατηγορούν από χθες την Κυβέρνησιν, ότι προετοιμάζει τον Φασισμόν. Ότι απειλεί τας Λαϊκάς Ελευθερίας, ότι ε-στράφη προς την Αντίδρασιν.
Ο Νόμος της ανασυντάξεως του Στρατού μας εψηφίσθη ομοφώνως από το Υπουργικόν Συμβούλιον. Και όταν ο Στρατός μας ανασυντάσσεται κατά τρόπον σύμφωνον και με την γνώμην των, με ποίαν υλικήν δύναμιν οδηγούμεν εις τον Φασισμόν; Όλοι οι Οικονομικοί και Κοινωνικοί Νόμοι της Κυβερνήσεως επρο-τάθησαν από τους Υπουργούς της ’κρας αριστεράς και εψηφίσθησαν ομοφώνως από όλα τα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου. Πώς λοιπόν εστράφημεν προς την Αντίδρασιν;
-Όχι. Η Κυβέρνησις παραμένει σταθερά εις τας κοινάς προγραμματικάς κατευθύνσεις, αι οποίαι δεν αποτελούν παραχώρησιν προς την ’κραν αριστεράν, αλ-λά πολιτικήν πίστιν μας.
Παραμένομεν πάντοτε θανάσιμοι εχθροί του Φασισμού, πολέμιοι της αντιδράσεως, σημαιοφόροι της Ελευθερίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης.
Και απόδειξις παρέχεται σήμερον ακόμη, εις την διαμάχην της Πολιτοφυλακής του Ε.Α.Μ και της Εθνοφυλακής του Λαού. Η ’κρα αριστερά υποστηρίζει την Πολιτοφυλακήν, η οποία ανήκει εις μίαν Οργάνωσιν. Ημείς υποστηρίζομεν τη Εθνοφυλακήν, η οποία ενσαρκώνει την Ιδέαν του Λαού.- Κηρύττουν την Λαο-κρατίαν με λέξεις και ημείς την καθιστώμεν πράξιν.
Ιδού οι υπεύθυνοι
Εν ονόματι του Λαού και του Έθνους κατηγορούμεν την ηγεσίαν της Άκρας αριστεράς, ότι οδηγεί εις εμφύλιον πόλεμον, ο οποίος αποτελεί θανάσιμον συμ-φοράν της Πατρίδος.
Αλλά συγχρόνως, θέλομεν να απευθυνθώμεν προς τους παλαιούς οπαδούς των.- Απευθυνόμεθα προς του Αξιωματικούς και τους άνδρας του Ε.Λ.Α.Σ., της Πολιτιφυλακής, καθώς και προς τα μέλη του Ε.Α.Μ., διά να τους είπωμεν: -"Επαλαίσατε, κατά την περίοδον της Εθνικής Αντιστάσεως, εναντίον του Κατακτη-τού. Και προσθέσατε ενδόξους τίτλους εις την Ιστορίαν των Εθνικών μας Αγώνων.- Και επαλαίσατε εναντίον του Κράτους.- Αλλά το Κράτος, τότε, ήτο της Κατοχής.- Και ωφείλατε να παλαίσετε ...
Σήμερον, καλείσθε επίσης από τους παλαιούς σας ηγέτας να παλαίσετε εναντίον του Κράτους.- Σήμερον όμως είναι το Κράτος της Ελλάδος. Ημπορείτε να να το πράξετε;- Με την γενικήν απεργίαν βυθίζετε σήμερον εις δυστυχίαν τον Λαόν μας. Και με την στασιαστικήν ανασύστασιν του Ε.Λ.Α.Σ. εγκαινιάζετε τον εμφύλιον πόλεμον, ο οποίος αφήνει ανοικτά τα σύνορα εις τους Εχθρούς της Πατρίδος".
ΝΕΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ευγενείς και γενναίοι Αγωνισταί των Εθνικών μας Αγώνων, είναι δυνατόν να πλήξετε την Πατρίδα, εις την καρδίαν; Η Πατρίς έχει επι-ζήσει από τα πλήγματα και των τριών βαρβάρων κατακτητών. Αλλά δεν θα δυνηθή να επιζήση από τα πλήγματα των τέκνων της. Όχι, Νέοι της Ελλάδος, μέλη του Ε.Α.Μ. Δεν ημπορείτε να στρέψετε τα όπλα εναντίον της Πατρίδος. Κατά το στάδιον της Δουλείας η φωνή της Οργανώσεως ήτο συγχρόνως και φωνή της Πατρίδος. Και ωφείλατε να υπακούετε. Σήμερον. δυστυχώς άλλη είναι η φωνή της Οργανώσεως και άλλη η φωνή της Πατρίδος. Οφείλετε να υπα-κούσετε εις την φωνήν της Ελλάδος. Η Κυβέρνησις γνωρίζει ότι έχει εις το πλευρόν της την μεγίστην πλειοψηφίαν του Ελληνικού Λαού, εκφράζει επίσης την βαθείαν ευγνωμοσύνην της προς την Κυβέρνησιν και τους Εκπροσώπους ενταύθα της Μεγάλης Βρεττανίας διά την αμέριστον αυτών συμπαράστασιν προς αποκατάστασιν της τάξεως και της ελευθερίας του Ελληνικού Λαού.
Αλλά θέλομεν εις το πλευρόν μας όλους τους Έλληνας. Διότι αγωνιζόμεθα τον Αγώνα της Ελλάδος.
Ηνωμένοι, οφείλομεν να αποκαταστήσωμεν την Ελευθερίαν και τον Νόμον και να βαδίσωμεν πάλιν αποφασιστικοί προς το Μέλλον.
Με την βοήθειαν όλων των τέκνων της, καθώς και των Μεγάλων Συμμάχων μας, η Πατρίς θα επανεύρη τον δρόμον της.
ΖΗΤΩ Η ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΑΣ!
Βήμα 29/1/2008 Πικραίνει και αυτό τον ψευτοδιεθνιστή..
.......Το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων
Μια άγνωστη σελίδα του μεγάλου πολέμου: Χιλιάδες έλληνες χριστιανοί βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι περισσότεροι στα κρεματόρια του Αουσβιτς. Τα φρικιαστικά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας γίνονταν στα κολαστήρια υπό τους ήχους μπάντας, επικεφαλής της οποίας ήταν στο Νταχάου ο Νίκος Ζαχαριάδης
ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΟΜΑΗ (αρθρογράφος)
Στην παρατήρηση του ισραηλινού καθηγητή Jehuda Bauer ότι «μπορεί να μην ήσαν όλα τα θύματα εβραίοι, αλλά πάντως όλοι οι εβραίοι υπήρξαν θύματα», η οποία διατυπώθηκε στη Διάσκεψη του Λονδίνου το 1998, η περίπτωση της χώρας μας αποτελεί ένα δυσάρεστο παράδειγμα αφού, πλην των Αθιγγάνων της, υπήρξε και μια μερίδα του πληθυσμού της, περί τις 7.000 ψυχές ελλήνων χριστιανών, που βρήκαν οι περισσότεροι μαρτυρικό θάνατο στα κρεματόρια του Αουσβιτς. Ενας από αυτούς που ευτυχώς διέφυγε τον θάνατο και του οποίου η μαρτυρία καταγράφεται παρακάτω ήταν και ο νεαρός τότε φοιτητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου Γιάννης Σταθόπουλος από την Πάτρα. Τον Σταθόπουλο κατέδωσε στους Γερμανούς ο συμπολίτης του, μετέπειτα υπουργός Παιδείας της χούντας, Ν. Σιώρης ως επονίτη. Συνελήφθη και μέσω Κορίνθου, Βελιγραδίου και από εκεί σιδηροδρομικώς οδηγήθηκε στο Νταχάου. Θύμα καταναγκαστικής εργασίας στο εργοστάσιο της BMW, παρέμεινε ως τη λήξη του πολέμου έγκλειστος στο Νταχάου. Ηταν αυτός που λόγω των σπουδών του στη Σχολή Μηχανολόγων του ΕΜΠ επελέγη και οδηγήθηκε στο Αουσβιτς προκειμένου να θέσει, εν αγνοία του, σε λειτουργία τα κρεματόρια. «Δεν γνώριζα τι είχαν σκοπό να κάνουν με αυτά» είπε στη γράφουσα σε μαγνητοσκοπημένη δίωρη συνέντευξη που του πήρε πριν από λίγους μήνες, στις 13 Οκτωβρίου 2007. «Πολύ αργότερα έμαθα...» είπε κουνώντας με θλίψη το κεφάλι του.
--------------------------------------------------------------------------------
Γιάννης Σταθόπουλος
--------------------------------------------------------------------------------
Ο Σταθόπουλος στις 25 Ιανουαρίου 1945, και ενώ όλα έδειχναν ότι οι Σύμμαχοι κέρδιζαν τον πόλεμο, έπεσε θύμα ιατρικών πειραμάτων από τον γιατρό Μπέκερμαν. Οταν τον Μάιο μπήκαν τα αμερικανικά στρατεύματα στο Νταχάου το τραύμα του ακόμη πυορροούσε. Οι Αμερικανοί τον υπέβαλαν σε νέα χειρουργική επέμβαση και σώθηκε χάρη στη δυνατή αντιβίωση με πενικιλίνη. Εζησε με έναν νεφρό ως τα 82 του. Από το περασμένο καλοκαίρι υποβαλλόταν σε συνεχείς αιμοκαθάρσεις. Πέθανε λίγες ημέρες μετά, το μεσημέρι της Κυριακής 28 Οκτωβρίου, ήσυχα. Χαιρόταν που η πολιτεία είχε δείξει ενδιαφέρον να ζητήσει τη μαρτυρία του. «Τώρα μπορώ να πεθάνω...» είπε μετά το τέλος της συνέντευξης. Και το έκανε.
Περηφανευόταν για την ελληνική Αντίσταση στους συγκρατουμένους του, περιέγραψε όμως με τα μελανότερα χρώματα τον ρόλο του Ζαχαριάδη μέσα στο στρατόπεδο που απολάμβανε ειδικά προνόμια από τους Γερμανούς: ήταν υπεύθυνος για την καθημερινή επιλογή κρατουμένων για τα τάγματα εργασίας και συνόδευε ως επικεφαλής την μπάντα για την εκτέλεση των μελλοθανάτων. Το παρακάτω απόσπασμα αναφέρεται στο μαρτύριό του ως θύματος ιατρικών πειραμάτων των ναζιστών [διατηρήθηκε, κατά τη μεταφορά του κειμένου, η ζώσα γλώσσα του θύματος].
«Πιο αδικημένοι ήταν οι Ανατολικοεβραίοι. Αυτοί είχαν προτεραιότητα στον θάνατο. Ακόμα κι εκεί κάνανε διακρίσεις... Εγώ υπέστην βανδαλισμούς. Ημουν ένα από τα σοβαρά θύματα. Μου πήραν ένα νεφρό. Οι Γερμανοί κάνανε επεμβάσεις σε νέους ανθρώπους. Ημουν νέο και γερό παιδί. Στις 25 Γενάρη του 1945 γυρίζοντας από το εργαστήριο της BMW που δουλεύαμε νυχτερινή βάρδια, γυρίσαμε στις 7 το απόγευμα οδοιπορώντας και, αντί να μπούμε με βήμα κανονικό, μας ζήτησαν να κάνουμε σημειωτόν. Δεν ξέραμε το γιατί. Εφτασε η σειρά η δική μου. Περνάει ένας με άσπρη ρόμπα, κάνει έτσι και δείχνει εμένα. Στο τέλος περάσανε, μπήκανε όλοι μέσα στο στρατόπεδο όσοι εργαζόσαντε στη βάρδια και είχαμε μείνει κάπου 80, όλοι νέοι, Ρώσοι, Πολωνοί, το 'να τ' άλλο, ήτανε κι ένας Ουγγαρέζος, δεν κάνανε διάκριση εδώ, μόνο σωματική, έψαχναν τους γερούς. Μας πήγαν στο νοσοκομείο του στρατοπέδου (σταματάει για λίγο)... Μπέκερμαν το όνομα του γιατρού, έχω αρχίσει λίγο να ξεχνάω. Μας πήγαν στην κεντρική αίθουσα του νοσοκομείου, μια παράγκα που αριστερά είχε φαρμακείο και δεξιά εργαλεία χειρουργικά. Μας βάζουν στο κέντρο, εγώ όμως σαν έλληνας πονηρός πήγα και στάθηκα κοντά στο μοναδικό παράθυρο που υπήρχε. Στο μεταξύ ανοίγει η πόρτα και καλούν μέσα δυο-τρεις. Μετά μισή ώρα παίρνουν κι άλλους. Μ' έπιασε η πονηριά... Τι γίνεται; Τι τους κάνουν; Ανοίγω το παράθυρο, σκύβω ύπτια προς τα έξω, κάνω αριστερά δεν βλέπω τίποτε, κάνω δεξιά και κόπηκε η καρδιά μου! Είδα πτώματα χωρίς κεφάλια, άλλους ανοιγμένους στο στήθος, τώρα τι έλειπε ποιος ξέρει. Τα κεφάλια, όμως, οπωσδήποτε! Κλείνω αμέσως το παράθυρο και λέω: "Παναγιά μου, μάνα μου, πώς θα σωθώ;". (βουρκώνει) Τι έκανα; Αρχίζει και δουλεύει στο μυαλό μου η σκέψη της απόδρασης. Υστερα από λίγο λέω σε κάτι ρωσάκια: "Τι κάνουν;". Αυτοί όμως δεν μιλάγανε. Ανοίγω το παράθυρο που μ' έβρισκε ως τη μέση και πέφτω στα χιόνια. Είχε χιόνια τότε. Κατευθείαν πάω κάτω από την παράγκα γιατί είχε ύψος, δεν εφαπτόταν στο χώμα. Και ξεκινάω από την παράγκα 1 κι έφτασα στην παράγκα 14, εκεί που έμεναν οι δικοί μου. Λέω, το πρωί που θα σηκωθούν αυτοί στις 5 - τέτοια ώρα ξυπνούσαμε - θα βρεθώ εκεί και δεν θα καταλάβουν τίποτε. Εκανε κρύο μεγάλο. Αυτό που φοράγαμε τι ήταν; Τίποτε. Ενα πουκάμισο και το σακάκι. Κουλουριάζομαι όσο μπορούσα κι έφτασα να γλείφω τα πόδια μου! Αρχισα να ελπίζω! Θα σωθώ! Δεν έγινε έτσι όμως. Υστερα από δύο ώρες ακούστηκαν σκυλιά! Με βρίσκουνε. Ερχονται κατεπάνω μου και με δαγκώνουν. Βγαίνω έξω. "Raus, raus! " φώναζαν. "Ich werde dich tοten", θα σε σκοτώσω! Βγαίνω λοιπόν ανάποδα. Με πιάνουν από τον ώμο, με σέρνουν και με πάνε κατευθείαν στο χειρουργικό κρεβάτι. Εκεί είδα πραγματικά την αλήθεια. Γυάλες μεγάλες που είχαν μέσα κεφάλια. Αλλο κεφάλι με κλειστά μάτια, άλλο με τραβηγμένο πίσω στόμα, σαν να γελούσε (δείχνει), άλλο έτσι, άλλο αλλιώς. Ο,τι πρόλαβα είδα. Με ξαπλώσανε στο κρεβάτι και λέω: "Χριστέ μου, Παναγιά μου, μάνα μου", η μάνα μου ήταν στην πρώτη βαθμίδα γιατί έτσι πρέπει να είναι (κλαίει πολύ)... Την αγαπούσα τη μάνα μου! Ηλθανε και μου βάλανε τη μάσκα (της νάρκωσης) και έφυγα από τη ζωή. Δεν έφυγα όμως. Εζησα! Ποιος παρακάλεσε για αυτό; Ο γιατρός; Δεν ξέρω. Σκέφτηκε να μου κόψει τον λαιμό; Να με ανοίξει; Ημουνα τυχερός. Ο δόκτωρ Drost, Ολλανδός, ο οποίος ήταν προϊστάμενος του νοσοκομείου, μου 'γνεψε να ξαπλώσω, γιατί μόλις ξύπνησα ανασηκώθηκα, πονούσα αλλά κάνοντας έτσι βλέπω έναν αναίσθητο δίπλα μου. Μου είπαν ότι ήταν Ολλανδός από την Ελβετία. Τον είχαν πιάσει την ίδια μέρα με εγγλέζικη στολή. Ηταν αεροπόρος κι ήταν εκείνη η μέρα που κατέστρεψαν το Μόναχο οι Αγγλοαμερικάνοι. Τον φέρανε στο στρατόπεδο, του κάνανε πειράματα και τον είχανε διασωληνωμένο. Μετά λίγο ανοίγει τα μάτια του. Κάνω έτσι και τον βλέπω. "What happened? " του λέω. Μου κάνει έτσι, "μη μιλάς!". Ηλθε τότε ο δόκτωρ Drost - το γραφείο του ήταν υπερυψωμένο για να ελέγχει τους πάντες - και μου λέει: Κάτσε καλά. Θα σου πω μετά (στα γερμανικά), είσαι ο πιο τυχερός! (πάλι στα γερμανικά). Αυτός εδώ δεν θα ζήσει. Του κάνουνε πειράματα με πενικιλίνες. Το μυστικό όπλο των Συμμάχων ήταν οι πενικιλίνες και ψάχνανε και οι Γερμανοί. Εκαναν πειράματα στην Bayer για να βρούνε κι αυτοί την πενικιλίνη αλλά δεν τα καταφέρανε. Εμένα πάντως η πενικιλίνη με έφερε στη ζωή. Πώς; Συνεχίζω να ζω. Εμεινα οκτώ ημέρες στο νοσοκομείο. Το τραύμα δεν έκλεινε. Πυορροούσε. Ο δόκτωρ Drost με περιποιείτο. Μου έλεγε: "Οχι αυτό το νερό! Θα το βράζεις, αλλιώς το νερό αυτό θα σε σκοτώσει!". Ετσι έκανα έως ότου ήλθαν οι Αμερικάνοι και το πρώτο που μας έφεραν ήταν νερό και τροφές στη μεγάλη αίθουσα. Ηλθα στα πόδια μου λιγουλάκι, αλλά το τραύμα έρρεε, βγήκα όμως έξω με τους άλλους να χτυπήσω τους Γερμανούς. Δεν άντεχα. Οι άλλοι όμως πήραν εκδίκηση. Δέκα μέρες κράτησε το μακελειό. Τους βάζανε έναν έναν στη μέση οι Ρώσοι, κάνανε κύκλο και μετά άρχιζε το ξύλο. Εχετε ακούσει που λένε μπλε μαρέν;..».
Ολόκληρη η συνέντευξη είναι συγκλονιστική. Ο Σταθόπουλος ζήτησε σε πέντε ημέρες να με ξαναδεί για συμπληρωματικά στοιχεία. Ελειπα στο εξωτερικό. Δεν πρόλαβα. Πέθανε και η στενοχώρια δεν λέει να με αφήσει. Ολόκληρη η μαρτυρία του μαζί με τις φωτογραφίες του Γιώργου Πηλιχού θα περιληφθούν σε ειδική έκδοση.
ΠΑΛΙ ΤΑ ΠΑΛΙΟΠΑΙΔΑ.
ΑΠΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ ΑΓΡΙΝΙΟΥ..
ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΕΛΑΣ ΑΠΟ ...ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΣΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΚΕ ΑΓΡΙΝΙΟΥ ΚΛΠ ΚΟΥΡΑΦΕΞΑΛΑ.
Ο
Βασίλης Ν. Κρίντας, ήταν δημοσιογράφος το επάγγελμα και εκδότης της πολύ αξιόλογης εφημερίδας του Αγρινίου «Τριχωνίς» που εκδίδονταν στο Αγρίνιο προπολεμικά. Από το 1933 αλλά και κατά την διάρκεια της Γερμανοϊταλικής Κατοχής, που η εφημερίδα του δεν εκδίδονταν, μέχρι το θάνατό του υπηρέτησε στο Δήμο Αγρινίου ως Γενικός Γραμματέας του. Από τη θέση του αυτή στο Δήμο Αγρινίου προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες στην Εθνική Αντίσταση. Δολοφονήθηκε από όργανα του ΚΚΕ το 1943, από λάθος εκτίμηση, όπως εκ των υστέρων ομολογήθηκε. Η προσφορά των υπηρεσιών του στην Εθνική Αντίσταση αναγνωρίστηκε από την Ελληνική Πολιτεία (το Γ.Ε.Σ.), η οποία απένειμε στη χήρα του Ευαγγελία το γένος Ι. Βλασσοπούλου, μετά την απελευθέρωση, όπως και σε άλλους αγωνιστές, αναμνηστικό μετάλλιο και σχετικό δίπλωμα. Η απονομή έγινε σε δημόσια εκδήλωση. Στη χήρα του επίσης ο Δήμος Αγρινίου προσέφερε, μετά την απελευθέρωση δυνάμει αποφάσεως του Δημοτικού Συμβουλίου, επί σειρά ετών οικονομικό βοήθημα, ενώ μια οδός της πόλεως είχε ονομασθεί οδός Βασιλείου Κρίντα.
Οι υπηρεσίες του στην Πατρίδα και στον αγώνα της Εθνικής Αντίστασης, συνίσταντο στην παραγωγή και την διανομή αντιστασιακού εντύπου υλικού, την στρατολόγηση ανταρτών στις τάξεις του ΕΔΕΣ και ιδιαίτερα των τμημάτων του αρχηγού των αντάρτικων ομάδων Τριχωνίδος ιατρού Γεωργίου Παπαϊωάννου. Μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας και την αποχώρηση των Ιταλών από την Ελλάδα, διευκόλυνε να περιέλθη στα χέρια των ανταρτικών ομάδων, με τις οποίες συνεργάζονταν, μέρος του οπλισμού των Ιταλών. Ο ιατρός Γ. Παπαϊωάννου μάλιστα, είχε ρητώς, δηλώσει και βεβαιώσει ότι ο Βασίλειος Κρίντας υπήγετο κατά την διάρκεια εις τις υπ αυτόν ανταρτικές ομάδες, πράγμα το οποίο επανέλαβαν ενώπιον του Εφετείου Πατρών την 12-10-1971, στα πλαίσια σχετικής ποινικής δίκης, με γραπτή δήλωσή τους γνωστά στελέχη των ομάδων αυτών και της επιτροπής Αγρινίου του ΕΔΕΣ (Αντ. Παπαπαντολέων, Ευθ. Σταθόπουλος, Κων. Ραυτόπουλος και Αθαν. Σοχωρίτης).
Η ΔΙΗΓΗΣΗ ΤΟΥ Β. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ Β. ΚΡΙΝΤΑ
Ο Βασίλης Βασιλόπουλος (υπαρχηγός Ε.Ο.Π.Α.Δ) είχε γράψει εκτενώς για την δράση και τον χαρακτήρα του Βασίλη Κρίντα, στην Εφημερίδα "Παναιτωλική" του Αγρινίου την εποχή εκείνη (20-11-1970 αριθ. Φύλλου 927), πλην άλλων και τα εξής:.
«…. Ανατρεπτικός τύπος Υπεύθυνος για την σύνταξιν, την διανομή και κάθε τι που αφορούσε την έκδοση του γνωστού φυλλαδίου SOLDATI ITALIANI REVOLUTIONATE CONTRA I TEDESCI, ήταν ο Μιχαήλ Τσαπαρής, δικηγόρος – λογοτέχνης, ήδη στας Αθήνας και επίλεκτο μέλος τότε της οργανώσεώς μας. Δεν ξέρω εάν έδινε ή όχι στόχο τότε, και εάν ετηρούσε τους κανόνες της κατασκοπείας που εδιδάχτηκε. Γνωρίζω μόνο πως εκατάφερνε ώστε οι Ιταλοί να έχουν στα χέρια τους (και ο μέραρχος Μαντζάνι τα εδιάβαζε!) τα φυλλάδια. Οι πολύγραφοι; Στο σπίτι του Βασίλη Κρίντα. Εκεί η εκτύπωσις – η έκδοσις. Και στο γραφείο του δεκάδες οι δεσμίδες. Τα φυλλάδια έφθαναν στον κάθε Ιταλό στρατιώτη. Πως; Ο Μ. Τσαπαρής και οι ομάδες του, με τους επί μέρους αρχηγούς των ομάδων του Γ. Βλάμη, Ν. Σκάνδαλο, Λ. Παπαλάμπρου, Κώστα Μπαλατσό – Αγραφιώτη, Σπ. Καραχρήστου, μπορούν μόνο να μας πουν με λεπτομέρειες .
Αλλά ο Κρίντας δεν φιλοξενούσε μόνο τους πολυγράφους και τα φυλλάδια. Είχε και ανάμιξη εις τα του τύπου. Σημειούμε ειδικώτερα τον Αύγουστο 1943 ως Πρόεδρος ΕΑΟ Τριχωνίδος μαζί με τον Κρίντα αναθέσαμε εις τον βιβλιοπώλην Αγρινίου Τάκην Χατζόπουλο την αγορά και μεταφορά εις το Αγρίνιο ενός πλήρους επιπέδου πιεστηρίου και τυπογραφείου προς έκδοση αγωνιστικής εθνικόφρονος εφημερίδος και άλλων εντύπων, αλλά λόγω των γνωστών γεγονότων, τα πάντα, πιεστήριον και τυπογραφείον, κατά την προώθησίν τους προς εγκατάστασίν τους εις την ορεινήν Τριχωνίδα, ανηρπάγησαν από το ΕΑΜ –ΕΛΑΣ. Αυτός είναι ένας τομέας που ιδιαιτέρως επεζήτει να αναλάβει ο Β. Κρίντας. Ο αρχηγός των ΕΑΟ – ΕΔΕΣ Τριχωνίδος ιατρός Γ. Παπαϊωάννου, από την εποχήν που ευρίσκετο ακόμα εις τον Βάλτον προς ανασυγκέντρωσιν του διαλυθέντος αρχηγείου του, είχε ζητήσει επιμόνως τον Β. Κρίντα εις το επιτελείο του ν αναλάβη υπεύθυνο τομέα. Λόγω όμως της εντατικής τότε δραστηριότητος της οργανώσεώς μας και της ειδικωτέρας σημαντικής απασχολήσεως του Β. Κρίντα εις την ανατροπήν των Ιταλών και τας καταστροφάς του αεροδρομίου, δεν επετράπη εις αυτόν να αποδεχθή το αίτημα του αρχηγού Γ. Παπαϊωάννου, θεωρούμενον και από την οργάνωσίν μας και από το Κάϊρο ως αναντικατάσταστον. Η άνω επιμονή του Γ. Παπαϊωάννου δια τον Κρίνταν δεν ήταν αστήρικτη. Ο Β. Κρίντας από την αρχή της ιδρύσεως του Αρχηγείου ΕΑΟ ΕΔΕΣ Τριχωνίδος ετροφοδοτούσε με άνδρας το αρχηγείον τούτο. Μετά του Βασ. Ν. Παπαϊωάννου, του Δ. Σαραντοπούλου και εμού κατεστρώθη πλήρες σχέδιον εν συνεννοήσει με τον Ταγματάρχην Γ. Νικολαϊδην δια την ομαδικήν προσέλευσιν εις τας ΕΑΟ ΕΔΕΣ Τριχωνίδος, 70 πλήρως ωπλισμένων Χωροφυλάκων, Αξιωματικών και Υπαξ/κών, η οποία όμως εματαιώθη λόγω του αφοπλισμού και διαλύσεως της 7ης Μαϊου 1943.
Επιχείρησις Αεροδρομίου. Αντιγράφω κατά λέξιν το σχετικό τμήμα της εκθέσεως του Αρχηγού της ΕΟΠΔ προς ΑΕΔ Ελλάδος. «..12) Επιχείρησις αεροδρομίου Αγρινίου. Υπό της ημετέρας Ομάδος Πληροφοριών επεσημάνθησαν 84 Γερμανικά αεροπλάνα τα οποία με βάσιν το ανωτέρω αεροδρόμιον εξετέλουν βομβαρισμούς κυρίως των Ιταλικών θέσεων του στρατηγού Μπαντόλιο. Υπό της ημετέρας οργανώσεως, τη εγκρίσει του Γ.Σ,Μ.Α. απεφασίσθη η δολιοφθορά των άνω αεροπλάνων. Μετά προετοιμασίαν πέντε ημερών τμήματα των ομάδων πληροφοριών – δολιοφθορών και Κρούσεως συνεκεντρώθησαν εις χωρίον Δοκίμιον, μεθ όλων των σχετικών υλικών, αποφασισθείσης της επιχειρήσεως δια την 24ην ώραν ακριβώς. Την 23ην όμως ώραν την στιγμήν ακριβώς ότε εδόθη η διαταγή εκτελέσεως, άπαντα τα αεροπλάνα απροσδοκήτως ανεχώρησαν. Την επομένην εις το Αγρίνιο ευρέθη η πηγή της διαρροής της πληροφορίας περί των δολιοφθορών προς τους Γερμανούς και η αιτία ούτω της ματαιώσεως της επιχειρήσεως».
Είναι πρέπον να στραφή η μνήμη μας εις τον Γενικό Γραμματέα του Δήμου και να μεταφερθούμε εις το Γραφείον του τα μέσα Σεπτεμβρίου 1943. Έγγραφα και σχέδια στο γραφείο του για το αεροδρόμιο και εγώ και ο Κίτσος πλάϊ στον Κρίντα όταν εις το άνοιγμα της πόρτας εφάνηκε ο Γερμανός λοχίας της Γκεστάμπο Lueth (αν καλώς θυμάμαι). Και ενώ ημείς οι δύο εφέραμε ενστικτωδώς το χέρι εις την μικρή «πλακέ» beretta, ο Βασίλης Κρίντας, επρόλαβε με την ετοιμότητά του, επί τόπου εκτέλεση του Γερμανού. Με μιαν ευστροφία λίαν επιτυχή συνέστησε τον Κίτσο ως ... σπουδάσαντα εις την Γερμανική πόλιν Heidelberg (γνωστή για τα Πανεπιστήμιά της).
Ευτυχώς ο Κίτσος περιέγραψε μερικά κτίρια της πόλης αυτής, που, όπως είπε αργότερα, τα είχε δεί σε φωτογραφίες. Ως προς τον Γερμανό έφυγε με κέφι και εμείς συνεχίσαμε την δουλειά μας με τον Κρίντα για την επιχείρηση “Erodo”, ;όπως εβαφτήσαμε την επιχείρηση κατά του αεροδρομίου του Δοκιμίου. Επιδρομή στο Ματζάνι. Ίσως να είναι η θρασύτερη του είδους της που έγινε μέχρι τότε. Αρχηγός, υπαρχηγός ΕΟΠΔ, Β. Κρίντας και Μ. Τσαπαρής, εντός αυτοκινήτου από Αγρινίου εις Αιτωλικόν. Ο λοχαγός Κίτσος ενεκρίθη από το Κάϊρον να μεταβληθεί σε «Ταγματάρχη Κήτς». Ο Κρίντας είχε τηλεφωνήσει εις την μεραρχία Casale προς τον Ιταλόν Μέραρχον, Αιτωλικό «Στρατηγέ Μαντζάνι κάτι επείγον συμβαίνει, πρέπει να σας ιδώ». Φθάνουμε εις το Γραφείο του στο Αιτωλικό, όλοι μαζί εμπρός εις τον απορούντα Ιταλό Μέραρχο. Ο Κίτσος διερμηνεύοντος του Μ. Τσαπαρή: «Στρατηγέ έφθασα μόλις από το Κάϊρο δια την παραλαβή των ανδρών της Μεραρχίας σας» Φράσεις σύντομες εντυπωσιακές. Ο Μέραρχος ήθελε μετά να διαλύσει κάθε αμφιβολία του. Και την άλλη μέρα ρώτησε: «Και εάν απεφάσιζα να διατάξω τις μονάδες μου, που θα θέλατε να κατευθυνθούν; Σε ποιους αντάρτες;» «Στους αντάρτες του Ζέρβα Στρατηγέ» ήταν η απάντησις του Κίτσου. Ο πάγος τότε έλιωσε. Ο Μαντζάνι έδωσε τηλεφωνική διαταγή στον Ιταλό Διοικητή Αγρινίου να αφήσει ελευθέρους τους Σταύρον Ησαϊαν και Γ. Βλάμη (δικηγόρο) μέλη της ημετέρας ΕΟΠΔ, που εκρατήθησαν όταν κατά την διάρκεια της εφόδου μας στο Αιτωλικό επαρουσιάσθησαν αυτοί εις την διοίκησιν Αγρινίου δια να εφαρμόσουν τις διαταγές παραδόσεως, σύμφωνα με το σχέδιο. Και παρά την αστραπιαία επόμενη άμεση αντίδραση των Γερμανών, ο στρατηγός Ζέρβας ειδοποιήθηκε από εμάς δια του ασυρμάτου μας μέσω Καϊρου και ήρθε εσπευσμένα αυτοπροσώπως στο Μπαμπαλιό προς παραλαβήν πλήθους Ιταλών, η δε οργάνωσίς μας στην Μεσάριστα εγκατέστησε συσσίτιο για άλλους Ιταλούς που προτίμησαν την οργάνωσή μας.
Ο χείμαρρος του οπλισμού που διέρρεεν στο ΕΔΕΣ ήταν και η καταδίκη του Βασίλη Κρίντα από το ΕΑΜ. Τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες της 16ης Σεπτεμβρίου 1943 εις το επί της πλατείας Στράτου, ιδιοκτησίας Παπαφώτη, λειτουργούν τότε εστιατόριο του Κων. Δροσοπούλου (Δρόσου) συναντήθηκα με τον Πολιτικόν της Δυτικής Στερεάς του ΕΑΜ Αποστόλη που κατείχε μια από τις μεγαλύτερες υπευθυνότητες στην οργάνωσί του. Ζήτησε να συναντηθούμε με τον αρχηγό της Αιτωλ/νίας και οι τρείς το ταχύτερον δια κάτι το σπουδαίο. Η απόφαση της εκτελέσεως είχε παρθεί και τον τρόμαζε φαίνεται ο αντίκτυπος. Ήθελε να προλάβη να δημιουργήση και το κατάλληλο κλίμα. Αντιγράφω εν συνεχεία κατά λέξιν την περικοπήν από την έκθεσιν της Διοικούσης Επιτροπής ΕΟΕ – ΕΔΕΣ Τριχωνίδος υποβληθείσαν αρμοδίως εις το Αρχηγείον Ενόπλων Δυνάμεων. «Και ένα άλλο γεγονός. Τον Σεπτέμβριον του 1943 και μετά το κατά του Μουσολίνι κίνημα Μπαντόλιο, εξετελέσθη το μέλος της Επιτροπής της πόλεως Αγρινίου της Οργανώσεώς μας Βασίλειος Ν. Κρίντας εις την πεδιάδα του Αγρινίου και ενώ ευρίσκετο εις εκτέλεσιν αποστολής.
Η επιτροπή του ΕΑΜ Αγρινίου, τρείς ακριβώς ημέρας προ της εκτελέσεώς του, εκάλεσε δια του Πολιτικού της Δυτικής Ελλάδος Αποστόλη (Απόστολο Ευθυμιάδη εκ Μακεδονίας) τον Αρχηγόν της ΕΟΠΔ Αιτωλοακαρνανίας λοχαγόν Κίτσον και τον υπαρχηγόν ταύτης και Πρόεδρον της κεντρικής διοικούσης επιτροπής της Οργανώσεώς μας προς συνάντησιν. Αύτη επραγματοποιήθη εις το εν τη πλατεία Ν. Στράτου εμπορικόν κατάστημα Αφών Τζωρτζοπούλου. Κατ αυτήν ο εκπρόσωπος του ΕΑΜ Αποστόλης επέστησε την προσοχήν των εις το ότι εις τας Οργανώσεις ευρίσκονται «προδόται». Επειδή δε αμφότεροι απέρριψαν τούτο κατηγορηματικώς, ο Αποστόλης τους επέδειξε το της προηγουμένης ημέρας πολυγραφημένον έντυπον του ΕΑΜ εις ό ανεγράφετο η απόφασις τούτου να θανατωθή ως προδότης ο Κρίντας, διότι «απεκάλεσε το ΕΑΜ Κομμουνιστικόν».
Ο πρόεδρος της ΕΟΕ Τριχωνίδος και Υπαρχηγός της ΕΟΠΔ Αιτωλοακαρνανίας του διευκρίνησε τότε ότι ο Κρίντας ερωτηθείς από τον Ιταλό λοχαγό, διοικητήν μονάδος σταθμευούσης εν Αγρινίω, εις ποίαν Οργάνωσιν να παραδώση τον οπλισμόν, το υλικόν και τα εφόδια της μονάδος του, απήντησε (ο Κρίντας) «όπου θες, εγώ πάντως είμαι με τον Παπαϊωάννου». Επίσης του διευκρίνησε ότι ο Κρίντας εκλήθη και ηρωτήθη υπό του Ιταλού αξιωματικού, κατόπιν της δημιουργηθείσης διαμάχης μεταξύ των μελών της δικής μας Οργανώσεως και του ΕΑΜ, δια το ποίος θα πάρη τα όπλα. Σημειωτέον ότι ο Κρίντας από του 1933 μέχρι και τότε ήσκει τα καθήκοντα του Γενικού Γραμματέως του Δήμου Αγρινίου και υπό την ιδιότητά του ταύτην τον εγνώριζον οι Ιταλοί, επίσης ότι η Οργάνωσίς μας είχε κατωρθώσει μετά την συνθηκολόγηση της Ιταλίας να πάρη μεγάλον αριθμόν Ιταλικού πολεμικού υλικού, πράγμα το οποίον ηρέθισε και επροκάλεσε την μήνιν των Ελασιτών.
Λαβών γνώσιν τούτων ο Κρίντας συνηντήθη εις το εμπορικόν κατάστημα Καραπαπά με την Επιτροπήν Πόλεως Αγρινίου του ΕΑΜ, όπου τους εζήτησε τον λόγον δια τα εναντίον του λεχθέντα. Εκλήθη δε εκεί και ο χρησιμοποιηθείς υπό των Ιταλών διερμηνεύς ονόματι Ράφας, προσκείμενος εις το ΕΑΜ, όστις αφηγούμενος τα συμβάντα, εδικαίωσε τον Κρίνταν. Τότε η επιτροπή ζήτησε συγγνώμην. Ασχέτως όμως της δοθείσης εξηγήσεως και της αιτηθείσης συγγνώμης, ο Κρίντας μετά τριήμερον, ως ανωτέρω ελέχθη, εξετελέσθη. Εις τας εν συνεχεία παραστάσεις και διαμαρτυρίας της ΕΟΠΔ Αιτωλοακαρνανίας της ΕΟΕ Τριχωνίδος και των ΕΟΕΑ Τριχωνίδος, το ΕΑΜ εις έγγραφον απάντησίν του είπε «ο Κρίντας εθανατώθη εκ παρεξηγήσεως, διότι εκ παραδρομής δεν είχε κοινοποιηθή η νεωτέρα απόφασις της Επιτροπής του»!!
«Εχάθη ούτω δια τον Αγώνα και την Πατρίδα ένα υπέροχος Πατριώτης» ……..
Μαζεψτα χαλαρά χαλαρά σύντροφε όλα τα παραπάνω και τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν να μορφωθείς...
Η Αριστερά υποστηρίζει τόν Αξονα
«Ο πόλεμος αυτός που προκλήθηκε από τη βασιλομεταξική σπείρα, που διατάχτηκε από τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές, δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδος μας. Ούτε είναι βέβαια πόλεμος κατά του φασισμού, όπως δήλωσε κυνικά ο αρχιφασίστας Μεταξάς».
Μανιφέστο ΚΚΕ, 7 Δεκεμβρίου 1940.
________________________________________
Η άθλια πολιτική της αριστεράς συνεχίσθηκε καί μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Ελάχιστοι γνωρίζουν σήμερα γιά τό υπονομευτικό έργο του Κομμουνιστικού Κόμματος κατά τήν στρατιωτική προετοιμασία της εθνικής άμυνας μέχρι το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο καί ακόμα χειρότερα γιά τόν ύπουλο ρόλο του κατά τόν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του Έθνους, εναντίον της φασιστικής επιδρομής του Μουσσολίνι καί αργότερα του Χίτλερ. Τό ΚΚΕ αντιδρούσε λυσσαλέα όταν η κυβέρνηση του Μεταξά, δαπανούσε ποσά γιά την άμυνα της χώρας, κατηγορώντας τον σάν υποχείριο των Γερμανών Ναζί καί καλούσε τούς εργάτες σέ απεργίες:
(Μανιφέστο Κεντρικής Επιτροπής του Κ.Κ.Ε. στην οποία συμμετείχαν οι Νίκος Ζαχαριάδης, Γιώργης Σιάντος και Γιάννης Ιωαννίδης - Νοέμβριος 1933)
«Ο πόλεμος, το φοβερό αιματοκύλισμα του εργαζόμενου λαού, που τούτη τη φορά θα είναι πιο άγριο, αποτρόπαιο και φονικό, που γνώρισε η ανθρωπότητα και οι Έλληνες εργατοαγρότες, είναι ζωτική ανάγκη για τους Ρωμιούς μεγαλοκαρχαρίες. Θα γίνει για να καταλάβουν νέα εδάφη, τη Σερβική και Βουλγαρική Μακεδονία και Θράκη στην πρώτη γραμμή, για να μεγαλώσουν το εκμεταλλευόμενο ανθρώπινο υλικό και να βρουν καινούργιες αγορές, που θα πουλάνε τα εμπορεύματά τους». (...)
«Έλληνες εργάτες και εργαζόμενοι,
Υπερασπισθείτε τον καταπιεζόμενο λαό των εθνικών μειονοτήτων. Παλέψτε μαζί του για το δικαίωμα να καθορίζουν μόνοι των την τύχη τους. Για την ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη. Οι Εβραίοι, οι Μακεδόνες, οι Βούλγαροι, οι Τούρκοι της χώρας μας είναι αδέρφια μας, στην εκμετάλλευση και καταπίεση κοινό έχουμε μαζί τους τον εχθρό, τους Έλληνες καπιταλιστές, κοινό πρέπει να είναι το μέτωπό μας μαζί τους. »Εργάτες των πολεμικών εργοστασίων, σιδηροδρομικοί, λιμενεργάτες, ναυτεργάτες, »Δυναμώστε την αντιπολεμική σας πάλη. Ιδρύστε Αντιπολεμικές επιτροπές για την καταγγελία της κατασκευής και μεταφοράς πολεμικού υλικού, για την πάλη για την παρεμπόδιση της κατασκευής και μεταφοράς πολεμοφοδίων. Μετατρέψτε τα πολεμικά εργοστάσια και τις μεταφορές σε αντιπολεμικά φρούρια.
»Εργάτες εργαζόμενοι, πυκνώστε τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος, που έχει γραμμένα στη σημαία του:
ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ, ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΣΤΡΕΨΤΕ ΤΑ ΟΠΛΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΧΘΡΟΥ, ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΘΕΙΤΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΝΤΑΡΟΥΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΡΑΤΩΝ. ΠΕΡΑΣΤΕ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΟΛΟΥ ΟΤΑΝ ΣΑΣ ΣΤΕΙΛΟΥΝ ΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΟΥΚΡΑΝΙΚΕΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΕΣ, ΠΑΛΕΨΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΣΗ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΕΓΓΥΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ. ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ».
(Μανιφέστο του 5ου Συνεδρίου του το Κ.Κ.Ε - Μάρτιος 1934)
όταν υπεγράφη τό σύμφωνο Μολότωφ - Ρίμπεντροπ, μέ τό οποίο Χίτλερ καί Στάλιν συμμαχούσαν στρατιωτικά καί οικονομικά ενώ μοιράζονταν τήν Πολώνια, τό ΚΚΕ .... κατηγορούσε τό Μεταξά σάν υπόδουλο των Άγγλων ιμπεριαλιστών καί ότι αυτή η πολιτική του προκαλούσε τη δίκαιη αντίδραση της Ιταλίας!!! Για την ιταλική εισβολή ευθύνονταν ο Μεταξάς!!!! Τό ΚΚΕ ήταν ενάντιο στόν πόλεμο κατά των Ιταλών, αφού καί ο Στάλιν ήταν σύμμαχος μέ τόν Aξονα, όσο φυσικά καί ενάντιο στόν πόλεμο κατά των Γερμανών. Η υποστήριξη στούς δύο εισβολείς ήταν κεκαλυμμένη καί όταν τά φανταράκια μας έφευγαν γιά τό μέτωπο, κομμουνιστές τούς έσφιγγαν τό χέρι, βάζοντας μέσα σημείωμα τό οποίο έγραφε ... "μήν πολεμήσετε τούς αδελφούς μας Ιταλούς, αλλά κτυπήστε τούς Ελληνες αξιωματικούς". Βέβαια τά κανάλια μας γιά να μας δείξουν τήν ψεύτικη εικόνα του ΚΚΕ, μας προβάλλουν τό Πρώτο Ανοιχτό Γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη, μέ τό οποίο καλούσε τούς Ελληνες νά πολεμήσουν μέ όλες τους τίς δυνάμεις τούς Ιταλούς φασίστες. Η μισή αλήθεια όμως είναι χειρότερη από τό ψέμα, γι'αυτό παραθέτω άρθρο του Γιάννη Μαρίνου σχετικό μέ αυτό το θέμα (ΤΟ ΒΗΜΑ , 02-11-2003):
«Eθνικόν είναι ό,τι είναι αληθές» μας διδάσκει ο εθνικός ποιητής. Αντίθετα, ο πιο επιτυχημένος στην άσκηση της επαναστατικής βίας Βλαντίμιρ Ιλιτς Ουλιάνοφ (Λένιν) υπεδείκνυε στους συντρόφους το ότι «το να λέμε την αλήθεια είναι μια αστική προκατάληψη. Το ψεύδος δικαιολογείται από τον διακαώς επιδιωκόμενο σκοπό μας».
Και με την άφεση αμαρτιών που παρέχει ο εξακολουθών να λατρεύεται στην Ελλάδα Λένιν διαβάσαμε και ακούσαμε κι εφέτος τους ύμνους, που λέγονται και γράφονται κατά την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940, για την πατριωτική στάση του τότε έγκλειστου στην απομόνωση επί δικτατορίας Μεταξά γενικού γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Νίκου Ζαχαριάδη. Εννοώ την περίφημη ανοιχτή επιστολή του προς τον υφυπουργό Ασφαλείας Μανιαδάκη που δημοσιεύθηκε στον αθηναϊκό Τύπο της 2ας Νοεμβρίου 1940. Σε αυτή μεταξύ άλλων έγραφε: «Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Ελληνες παλεύουμε για την λευτεριά, την τιμή και την εθνική μας ανεξαρτησία (...). Στον πόλεμο αυτόν, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη (...). Ολοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα 'ναι νίκη της Ελλάδας και του λαού μας».
Πράγματι, αυτή η αυθόρμητη πατριωτική επιστολή έπαιξε πολύ θετικό ρόλο στην πανελλήνια κινητοποίηση για την αντιμετώπιση του φασίστα εισβολέα και διευκόλυνε την τιτάνια προσπάθεια του τότε πρωθυπουργού να αποκρούσει την εισβολή και να συντρίψει τον ιταλό δικτάτορα και τον πανίσχυρο στρατό του. Αυτός όμως ο απροσδόκητος και ευπρόσδεκτος σύμμαχος του Μεταξά προέκυψε από ένα λάθος. Ο Ζαχαριάδης, ένθερμος αντίπαλος του ακροδεξιού φασισμού, ευρισκόμενος στην απομόνωση, αγνοούσε προφανώς ότι ο λατρευτός του Στάλιν είχε υπογράψει με τον ως τότε μισητό Χίτλερ το περίφημο γερμανοσοβιετικό σύμφωνο Ρίμπεντροπ - Μολότοφ, που όχι μόνο ανεδείκνυε σε επιστήθιους φίλους τούς άλλοτε ιδεολογικούς εχθρούς, αλλά ακολουθήθηκε και από σύμφωνο διαμελισμού της Πολωνίας, στην οποία εισέβαλαν ιμπεριαλιστικότατα εκ Δυσμών οι ναζιστές και εξ Ανατολών οι Σοβιετικοί.
Μετά λίγες ημέρες από τη δημοσίευση της επιστολής του ο Ζαχαριάδης πληροφορήθηκε, ως φαίνεται, ότι οι τέως εχθροί είχαν γίνει φιλαράκια και ότι ο Στάλιν κατήγγειλε ως κοντόθωρους εκείνους τους ανθρώπους που κάνουν απλουστευτική προπαγάνδα κατά του φασισμού. Επίσης ενημερώθηκε ότι η Κομμουνιστική Διεθνής (στην οποία το KKE όφειλε τυφλή υποταγή) καλούσε τα KK να βάλουν τέρμα στον αγώνα κατά του φασισμού και να καταγγείλουν τον αγγλογαλλικό ιμπεριαλισμό σαν βασική επιθετική δύναμη, που είναι «ένοχος επιδρομής κατά της Γερμανίας η οποία ήθελε την ειρήνη» (σωστά διαβάζετε)!!! Ο Ζαχαριάδης, μόλις πληροφορήθηκε τα προαναφερθέντα, έσπευσε στις 26 Νοεμβρίου 1940 να στείλει στον πρωθυπουργό Μεταξά νέο ανοιχτό γράμμα, στο οποίο, κάνοντας στροφή 180 μοιρών, υπογράμμιζε ότι «η Ελλάδα δεν έχει καμία θέση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανάμεσα στην Αγγλία και Ιταλία-Γερμανία» και απαιτούσε «οι πολεμικές δυνάμεις της Αγγλίας να φύγουν όλες από τα χώματα και τα νερά της Ελλάδας και να ζητήσουμε από την κυβέρνηση της ΕΣΣΔ να μεσολαβήσει για να γίνει ελληνοϊταλική ειρήνη».
Ακολούθησε ένα τρίτο γράμμα του στις 15 Ιανουαρίου 1941 προς την «Κομμουνιστική Φοιτητική Ενωση», όπου υποστήριζε ότι «Ο Μεταξάς έκανε πόλεμο, φασιστικό, κατακτητικό. Αφού διώξαμε τους Ιταλούς από την Ελλάδα, έπρεπε να κάνουμε μια ξεχωριστή, έντιμη, δίχως παραχωρήσεις ελληνοϊταλική ειρήνη» και καλούσε τον λαό και τον στρατό την ώρα που πολεμούσε τους φασίστες Ιταλούς «να ανατρέψουν τη μοναρχοφασιστική δικτατορία του Μεταξά».
Πόσοι σύγχρονοι Ελληνες γνωρίζουν τα προαναφερθέντα, πόσοι και ποιοι ιστορικοί είχαν το θάρρος να γράψουν την αλήθεια, όχι μόνο για την πρώτη, αλλά και για τις δύο άλλες επιστολές Ζαχαριάδη;
Αυτά ως ελάχιστη συμβολή της στήλης στην ιστορική αλήθεια, που κακοποιείται και παραχαράσσεται κάθε εθνική επέτειο κατά τις ανήθικες υποδείξεις του μεγάλου Λένιν, τις οποίες έχουν ως άλλοθι για τη συνείδησή τους ουκ ολίγοι δημοσιογράφοι, αλλά ακόμη και ιστορικοί, προδίδοντας και την ιδιότητα του επιστήμονα «χάριν του επιδιωκόμενου σκοπού».
Τα Τάγματα Γκότσεφ
Ο Δημάκης Ηλίας από το χωριό Μελά της Καστοριάς, ήταν σλάβος κατά τη διάρκεια της κατάληψης της Ελλάδας από τους Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους, πήγε στη Γιουγκοσλαβία και ο ίδιος ο Τίτο τον ονόμασε αντισυνταγματάρχη (προ της κατοχής ήταν υποδηματοποιός), του έδωσε το όνομα Γκότσεφ (προς τιμή του Γκότσεφ Ντέλτσεφ που το 1903 είχε στείλει τις Βουλγαρικές συμμορίες στη Μακεδονία) και του ανάθεσε την δημιουργία Ταγμάτων Σλαβομακεδόνων που θα δρούσαν εμφανώς μαζί με το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, ενώ αφανώς θα προσπαθούσαν για την προσάρτηση της Ελληνικής Μακεδονίας στη Γιουγκοσλαβία.
Ποιοι απετέλεσαν τα αυτονομιστικά Τάγματα του Γκότσεφ εξηγεί η έκθεση την οποίαν υπέβαλε εις το Δ.Μ.Γ. ο Σλομπότας, κορυφαίον κομμουνιστικό στέλεχος τής Μακεδονίας και (εντεταλμένος όπως συνεννοηθεί και επιτύχει συμφωνία μετά του Γκότσεφ όταν ο τελευταίος απεσπάσθη. τον Οκτώβριο 1944, του ΚΚΕ και άρχισε φανερό αυτονομιστικό αγώνα.
Απόσπασμα της εκθέσεως ταύτης:
«Με το δημιουργηθέν επεισόδιο Γκότσεφ αποφασίσαμε να πάμε εγώ και ο συναγ. Ν. Πούπτης, κατόπιν εντολής του Δ. Μ. Γ. σ. Τάσιο, μια που ασκούσαμε προσωπική επιρροή στον Γκότσεφ, για να ιδούμε από κοντά όλη την κατάσταση και ποία ήταν τα ελατήρια πού δημιουργήθηκαν όλα αυτά.
Είναι γεγονός ότι όσοι αντιπρόσωποι του ΕΛΑΣ πού πήγαν να συζητήσουν με τον Γκότσεφ. δεν τους είχα φανερώσει το μυστικό παρ’ όλο πού φαινότανε ποια κατάσταση επικρατούσε στο Τάγμα.
Προσωπικά ο ίδιος κάλεσα τον Γκότσεφ και τον παρακάλεσα αν είναι δυνατόν στη φιλία πού έχουμε να μου φανερώσει τι συμβαίνει και πώς δε θέλω ψέματα να μου πει. . .
Η πρώτη απάντηση του ήταν ότι δεν θα σου κρύψω τίποτα. Θα σου τα πω όλα. Και αρχίζει:
«Δεν μπορεί να κάνεις τίποτε γιατί το Τάγμα μου δεν υπακούει στο ΚΚΕ ούτε στον ΕΛΑΣ. Εμείς συνδεόμαστε με τη Σερβική Μακεδονία και από κει παίρνουμε καθοδήγηση με συνδέσμους πού μας στέλνουν τακτικά όπως τους στέλνουμε κι' εμείς.
Πήραμε την εντολή νά στρατολογήσουμε όσους μπορούμε περισσοτέρους, άλλά καθαρώς Σλαβομακεδόνες και ή Μπριγάδα τής Σερβίας μας χορηγεί (5.000) πέντε χιλιάδες όπλα και ανάλογα οπλοπολυβόλα και Ιματισμό. Πήραμε και ορισμένο Ιματισμό και οπλισμό».
Εις ερώτηση μου πως ονομάζεται αυτός από τη Σερβία με τον όποιον συνδέεται, μου άπαντα: Λέγεται Όρσεφ.... θα συμπτυχθώ προς τη Σερβία όπου και μας έχουν πει οι Σέρβοι: Αν σας κυνηγήσουν να έλθετε σε μας. . .
Του εγγυώμαι ότι τα τάγμα σου μπορούμε να το αφήσουμε αρκεί να προσχωρήσει κάτω από τις εντολές του ΕΛΑΣ και να γίνει εκκαθάριση του από τους διαφόρους Κομιτατζήδες. . . Μου άπαντα πώς αδυνατεί να το κάνει και τότε μονάχα μπορεί να λυθεί το ζήτημα όταν έρθει σε συνεννόηση το ΚΚΕ και το ΚΚ Σερβίας».
Η γνώμη μου είναι ότι πραγματικά όπως μου τα είπε έτσι είναι, παίρνοντας υπ' όψη μου και άλλα ντοκουμέντα πού είχα, ανταποκρίνονται πλέρια στην πραγματικότητα».
«Με την ευκαιρία πού πήγα στο Τάγμα Γκότσεφ είδα την πραγματική κατάσταση πού επικρατεί, ότι εκεί μέσα συγκεντρώθηκαν όλα τα αντιδραστικά στοιχεία πού είχαν τεθεί επί κεφαλής τής βουλγαρικής προπαγάνδας και οι καθοδηγητές του Κομιτάτου όλοι εκεί μέσα βρίσκονται και έχουν αναλάβει τη διοίκηση του Τάγματος σε ξεχωριστή φράξια και κρύβονται πίσω από τον Γκότσεφ, χωρίς ο Γκότσεφ να τους καταλάβει διότι και σ' αυτόν επέδρασαν αυτοί. Ουσιαστικά αυτοί καθοδηγούν τα Τάγμα παρά ο Γκάτσε.
» Δυστυχώς δεν μπορεί να το καταλάβει και παρασύρθηκε από αυτούς ο Γκότσεφ.
» Η κατάσταση είναι χαώδης.
Εκεί μέσα βρήκαν το καταφύγια τους όλοι οι φασίστες Κομιτατζήδες.
8- 10- 44.
ΣΛΟΜΠΟΤΑΣ»
", υπάρχουν επίσημα κείμενα πού αποδεικνύουν ότι η πολιτική της ηγεσίας της Αριστεράς, υπαγορεύονταν αποκλειστικά καί μόνο από τά συμφέροντα της Σοβιετικής Ρωσίας, τήν ίδια ώρα πού χιλιάδες στρατιώτες μας έχυναν τό αίμα τους γιά νά υπερασπισθούν τήν ανεξαρτησία του Εθνους μας, εναντίον των Ιταλών καί των Γερμανών.
«Να πώς μπορούνε όλοι οι λαοί ν' ασφαλίσουν την ειρήνη και την ελευθερία τους: Οι ιμπεριαλιστές, αποσβολωμένοι από τη δύναμη των λαών της ΕΣΣΔ — που δείχνει, τι αξίζουν λαοί πραγματικά ελεύθεροι — που τρέμουν ν' αγγίξουν όχι μονάχα τα σοβιετικά εδάφη, (αλλά) και κάθε χώρα που εξασφάλισε τη σοβιετική βοήθεια. Να ο δρόμος που κ' η Ελλάδα οφείλει ν' ακολουθήσει αν θέλει να ζήσει ελεύθερη και ευτυχισμένη. Η Σοβιετική Ένωση γλύτωσε μέχρι σήμερα τη χώρα μας απ' τον πόλεμο κι απ' την υποδούλωση. Τι θα είμαστε σήμερα, αν δεν έκοβε — με την επέμβασή της στην Πολωνία — το δρόμο του Χίτλερ προς τη Ρουμανία και τα Βαλκάνια; Που θα βρισκόταν σήμερα η ανεξαρτησία μας, αν η ΕΣΣΔ δεν αντιτάζονταν αποφασιστικά στα ιταλικά — που υποδαυλίζονταν κι απ' τους αγγλογάλλους — σχέδια κατάχτησης των Βαλκανίων, που ματαιώθηκαν με το θρίαμβο του κόκκινου στρατού στη Φινλανδία;»
«Υπάρχει ωστόσο τρόπος να εξασφαλίσει ο κάθε λαός, η κάθε χώρα, ακόμα και η πιο μικρή, την ουδετερότητα και την ανεξαρτησία της. Ρίχτε μια ματιά στο χάρτη: Δίπλα στην υποδουλωμένη και καταρειπωμένη Πολωνία και τη Φινλανδία, μερικά μίλια παρέκει απ' τις σκανδιναυικές χώρες, όπου λυσσομανάει ο πόλεμος, να οι βαλτικές χώρες, που απολαβαίνουν τα αγαθά της ειρήνης. Είναι τόσο μικρές, που όλες μαζί, κάνουν "μια μπουκιά" για ένα μεγάλο ιμπεριαλιστή. Είναι τόσο κοντά στη Γερμανία, όσο η υπόδουλη Δανία κ' η ετοιμοθάνατη Ολλανδία. Μα οι βαλτικές χώρες δε φοβούνται! Έχουν προστάτη τη Σοβιετική Ενωση.»
«... Το γερμανο-σοβιετικό σύμφωνο ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΕΝΑ ΟΡΓΑΝΟ ΕΙΡΗΝΗΣ. Δεν εξασφάλισε μονάχα την ειρήνη στους λαούς της ΕΣΣΔ μα έδωσε τη δυνατότητα και στους άλλους λαούς, ιδιαίτερα τους βαλκανικούς, να γλυτώσουν απ' τον πόλεμο. Μα οι βαλκανικές κυβερνήσεις δεν επωφελήθηκαν απ' την ευκαιρία αυτή κι ο πόλεμος απειλεί σήμερα να τραβήξει στα δίκτυα του τις βαλκανικές χώρες. Πιο άμεσα απ' όλες απειλείται απ' τη μεγαλύτερη καταστροφή η Ελλάδα εξαιτίας της πολιτικής της κυβέρνησής της, που προκάλεσε τη δυσπιστία και των δυο εμπολέμων παρατάξεων (ραδιοφωνική ομιλία του γραμματέα της Κομμουνιστικής Διεθνούς σ. Δημητρώφ στις 23 Αυγούστου 1940).
«... Ο πόλεμος όπου η δικτατορία ετοιμάζεται να σκοτώσει τα παιδιά σου, να φέρει το θάνατο στα γυναικόπαιδα και την καταστροφή και τον αφανισμό σ' ολόκληρη τη χώρα, δεν είναι αγώνας για την πατρίδα μας. Είναι μια άδικη και μάταιη ανθρωποσφαγή για το χατήρι των Άγγλων πλουτοκρατών αφεντικών του Μεταξά, του Γλύξμπουργκ, του Μανιαδάκη, του Διάκου και της παρέας τους.
»... Καλούμε τους πολεμιστές μας ν' αρνηθούν να πολεμήσουν πέρ' απ' τα σύνορα της πατρίδας μας. Τι ζητάμε στην Αλβανία; Που μας πάνε; Ο λαός μας δε θέλει δεύτερο Σαγγάριο!
«... Η Κεντρική επιτροπή καλεί τους φαντάρους, τους ναύτες και τους αεροπόρους μας να πάρουν στα χέρια τους τις διοικήσεις των μονάδων τους, εκλέγοντας προσωρινές επιτροπές, που ν' αντιπροσωπεύουν όλους, απ' το στρατιώτη μέχρι το στρατηγό, όσοι συμφωνάνε σε τούτο το πρόγραμμα δράσης: Να προτείνουν ειρήνη στους απέναντι αντιπάλους τους και ν' απαιτήσουν, απ' το άλλο μέρος, παραίτηση της κυβέρνησης, σχηματισμό προσωρινής αντιπολεμικής αντιδικτατορικής κυβέρνησης Μετώπου εθνικής σωτηρίας - ειρήνης, σταμάτημα του πολέμου, ακύρωση των πολιτικών και στρατιωτικών συμφωνιών που κλείστηκαν με τους εγγλέζους και προσανατολισμό της χώρας προς τη Σοβιετική Ένωση.
»... Η Κεντρική επιτροπή καλεί την εργατική τάξη κι ιδιαίτερα τους εργάτες μεταφορών, ναυτεργάτες, λιμενεργάτες, αυτοκινητιστές κι εργάτες πολεμικών εργοστασίων, να εφαρμόσουν το πιο φαρδύ ενιαίο εργατικό αντιπολεμικό μέτωπο με τους αρχηγούς και με τους εργάτες, με όλους όσοι συμφωνάνε στην πλατφόρμα του Μετώπου εθνικής σωτηρίας - ειρήνης, συγκροτώντας επιτροπές εργοστασιακές κι επιχείρησης και σωματειακές ομάδες και να παλαίψουν με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, με ΚΩΛΥΣΙΕΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, με οικονομικές και πολιτικές απεργίες.
Κοντολογίς η εθνική ανεξαρτησία και ακεραιότητα της Ελλάδας είχε σωθή δυο φορές. Πρώτον χάρις στην κατάκτηση της μισής Πολωνίας από τη Σ. Ένωση και δεύτερον χάρις στο «θρίαμβο» του Κόκκινου Στρατού πάνω στην Φινλαδία. Αργότερα ο κομμουνισμός κατεβρόχθιζε την Εσθονία, τη Λεττονία και τη Λιθουανία. Ήταν το αντάλλαγμα που έπαιρνε στον Βορρά ο Στάλιν για να αφήση ελεύθερα τα χέρια του Χίτλερ στη Νορβηγία.
(Σύντροφοι αριστεροί, τό γερμανο-σοβιετικό σύμφωνο αποτελούσε ένα όργανο ειρήνης; οι κατακτήσεις της Σοβιετικής Ενωσης ήταν καλές; δέν ήταν εθνικιστικές; Ας χαίρεται η αριστερά την ιστορία της. Μόνο πού ούτε σήμερα, εν έτει 2007, δέν πρόσεξαν οι αριστεροί μας εκδότες, τό μένος των υπόδουλων λαών της Ανατολικής Ευρώπης κατά του κομμουνιστικού ζυγού, καί τήν πλήρη υποστήριξή τους στήν Αμερική, στήν οποία οφείλουν τήν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τους....)
Μια σχετικά πιο άγνωστη πτυχή του έπους του ΄40, ήταν και η σύμπραξη της Βουλγαρίας με τους Ναζί. Οι Βούλγαροι, αφού τους έταξαν οι Γερμανοί τη Θράκη και την Αν. Μακεδονία (την πολυπόθητη για αυτούς έξοδο στη θάλασσα), ακολούθησαν σαν ..ύαινες τους Ναζί και άπλωσαν τη σκοτεινή κυριαρχία τους στις περιοχές αυτές. Οι θηριωδίες τους ήταν φρικιαστικές. Ο ντόπιος πληθυσμός επανεστάτησε, πρωτοστατούντων αριστερών πατριωτών. (Αυτά να τα διαβάσουνε όσοι αποκαλούν Βούλγαρους τους αριστερούς. Είναι πάγια θέση μου και θα το επαναλαμβάνω συνέχεια, ότι ο αγνός αριστερός πατριώτης ουδεμία σχέση είχε με τις πανηλίθιες και σχιζοφρενικές ηγεσίες του ΚΚΕ των εποχών εκείνων).
Στη ΦΩΤΟ Βούλγαροι με τα "τρόπαιά" τους...
ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ
Η εισβολή των Βουλγάρων στη Βόρεια Ελλάδα και η κατάληψη της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης απετέλεσε κάτι το πρωτοφανές και παράξενο από την πλευρά Διεθνούς Δικαίου. Η Βουλγαρία κατέλαβε επαρχίες ενός κράτους προς το οποίο δεν είχε κηρύξει τον πόλεμο, ούτε ήλθε σε εχθροπραξίες μαζί του, ούτε του απηύθυνε οιανδήποτε προειδοποίηση ή τελεσίγραφο, ούτε διετύπωσε κάποια αξίωση. Σιωπηρά, ακολούθησε τα γερμανικά στρατεύματα, ο βουλγαρικός στρατός, με πλήθος διοικητικών αρχών, εγκαταστάθηκε μέχρι τον ποταμό Στρυμόνα και ενσωμάτωσε την περιοχή αυτή στη βουλγαρική διοίκηση.
Το παράξενο -από πλευράς Διεθνούς Δικαίου- είναι ότι και η επίσημη ελληνική Κυβέρνηση, στην Αθήνα αρχικά, στο εξωτερικό έπειτα, τηρούσε και αυτή τυπική σιωπή έναντι της βουλγαρικής εισβολής. Και μόνο στις αρχές Ιουλίου, αφού ήδη επί δυόμισι μήνες οι Βούλγαροι κατείχαν τη μισή Βόρεια Ελλάδα, απεφάσισε να κηρύξει τον πόλεμο κατά της Βουλγαρίας, αναδρομικώς έστω. Δεν δόθηκε ποτέ καμία εξήγηση για εκείνη την υπέρμετρη καθυστέρηση.
Πάντως, στις 2 Ιουλίου 1941, ο πρεσβευτής της Ελλάδος στο Λονδίνο Χ. Σιμόπουλος κοινοποιούσε στο Βρετανό Υπουργό των Εξωτερικών Άντονυ Ήντεν την απόφαση της κυβερνήσεως του με το παρακάτω έγγραφο (αρ. αρχείων Φόρεϊν Όφφις Κ. 6775/538/7). -Ήταν η πρώτη επίσημη ελληνική ανακοίνωση πως οι Βούλγαροι είχαν μπει στην Ελλάδα!...
«Βασιλική Πρεσβεία της Ελλάδος,
Λήπερ Μπρούκ Στρήτ αρ. 51. 2 Ιουλίου 1941.
Κύριε,
Βάσει οδηγιών της Κυβερνήσεως μου έχω την τιμήν να σας πληροφορήσω ότι, συμφώνως προς πληροφορίας ληφθείσας υπό της ελληνικής βασιλικής Κυβερνήσεως, εδάφη του Βασιλείου της Ελλάδος κατελήφθησαν υπό του βουλγάρικου στρατού και πράξεις αγριότητος και βίας εκτελούνται εις βάρος του ελληνικού πληθυσμού των εν λόγω περιοχών.
» Η ελληνική βασιλική Κυβέρνησις μου έδωσεν οδηγίας όπως σας πληροφορήσω ότι, συνεπεία τούτου, εμπόλεμος κατάστασις θεωρείται ως ισχύουσα μεταξύ Ελλάδος και Βουλγαρίας, από της ημερομηνίας καθ' ην η Βουλγαρία κατέλαβεν ελληνικά εδάφη.
Παραμένω κ.λπ.
Χ. Σιμόπουλος»
Το γεγονός ήταν πως για τρίτη φορά μέσα σε 30 χρόνια (1912-13, 1916-18, 1941...), η Βουλγαρία κατελάμβανε την περιοχή ανατολικά του Στρυμόνα. Η επιμονή της εξηγείται από την απόφαση της να επιτύχει διέξοδο στο Αιγαίο Πέλαγος. Η βιαία πολιτική, που ακολούθησε και στις τρεις περιπτώσεις, ήταν αποτέλεσμα της προσπάθειας της να εκβουλγαρίσει ταχύτατα αυτήν την περιοχή -που δεν περιελάμβανε σλαβόφωνους παρά μόνον κατά 0,5%- ώστε, την ώρα της ειρήνης, να την παρουσιάσει ως φυσιολογική επέκταση του εδάφους της. Και έτσι να κατοχυρώσει την μόνιμη διέξοδο στο Αιγαίο.
ΕΚΒΟΥΛΓΑΡΙΣΜΟΣ
Από τις τρεις όμως εκείνες περιόδους βουλγαρικής Κατοχής, η σκληρότερη ήταν ή τρίτη. Υπήρξε βιαιότερη, συστηματικότερη και συνοδευόταν από την αφανιστική οικονομική απομύζηση του κατεχομένου ελληνικού χώρου. Μιαν εικόνα των συνθηκών πού δημιουργήθηκαν στην πολύπαθη Βουλγαρική Ζώνη, μας δίνει η δραματική έκθεση μιας Επιτροπής καθηγητών του Πανεπιστημίου (Δ. Χόνδρος, I. Θεοδωρακόπουλος, Ν. Βλάχος, Σ. Κυριακίδης, Χ. Φραγκίστας) οι οποίοι πραγματοποίησαν επιτόπια έρευνα το 1945. Η έκθεση, με ημερομηνία 31 Μαΐου 1945, αναφέρει:
«Ευθύς ως οι Βούλγαροι εισήλθον εις τας ελληνικάς επαρχίας έθεσαν με αμείλικτον συστηματικότητα εις εφαρμογήν το πρόγραμμα του εκβουλγαρισμού αυτών.
» Προς τούτο κατάλυσαν το ελληνικόν κράτος υπό πάσαν αυτού εκδήλωσιν.
» Απήλασαν ή δι οιωνδήποτε άλλων μέσων ηνάγκασαν εις αναχώρησιν τους νομάρχας και τους άλλους διοικητικούς υπαλλήλους, τους δικαστικούς, τους μητροπολίτας και την χωροφυλακήν.
» Τους δημοτικούς άρχοντας μέχρι και των τελευταίων χωρίων αντικατέστησαν με Βουλγάρους, βοηθούμενους από δύναμιν χωροφυλακής.
» Αντικατέστησαν επίσης δια Βουλγάρων τους Έλληνας ιερείς, εις τους οποίους απηγόρευσαν τας ιεροπραξίας εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, κατά τας οποίας δια λόγους αργυρολογίας εφάνησαν ανεκτικότεροι, κατεδίωξαν δε τους ιερείς και υπέβαλλαν αυτούς εις παντός είδους εξευτελισμούς, κακώσεις, φυλακίσεις, πολλούς δε με βασανιστήρια εθανάτωσαν.
» Σχεδόν συγχρόνως εστράφησαν κατά της ελληνικής γλώσσης. Έκλεισαν τα ελληνικά σχολεία, απήλασαν και κατεδίωξαν τους διδασκάλους, απήλειψαν τας ελληνικάς επιγραφάς από καταστήματα, δρόμους, εκκλησίας και επέβαλον όχι μόνον εις τους νέους τάφους να αναγράφωνται τα ονόματα με βουλγαρικά γράμματα, αλλά και εις παλαιούς τάφους, να αντικατασταθούν αι ελληνικαί δια βουλγαρικών επιγραφών. Οι ομιλούντες ελληνικά εις τους δρόμους, διέτρεχαν κίνδυνον προστίμου και ξυλοκοπήματος.
» Τας απελάσεις επεξέτειναν και εις άλλους σημαίνοντας Έλληνας, των οποίων η επί τόπου παραμονή θα ηδύνατο να ενίσχυση την κατά του εκβουλγαρισμού αντίστασιν του πληθυσμού και προέβησαν έπειτα εις την λεγομένην απογραφήν των κατοίκων, κατά την οποίαν δι 'απειλών, υποσχέσεων, εκβιασμών, προσεπάθουν να αναγκάσουν τους Έλληνας να δηλώσουν, ότι δέχονται την βουλγαρικήν υπηκοότητα, εθέσπισαν δε τον περίφημον νόμον περί ιθαγενείας, κατά τον οποίον οι επιμένοντες εις την ελληνικήν ιθαγένειαν απηλαύνοντο αποξενούμενοι της περιουσίας των. Ούτως άνω των 200 χιλιάδων Ελλήνων απεμακρύνθησaν εις την Γερμανοκρατουμένην Ελλάδα και έζησαν μέχρι της απελευθερώσεως την θλιβεράν ζωήν των προσφύγων».
Και παρακάτω αναγράφει:
«Τον εκβουλγαρισμόν επεχείρησαν να συμπληρώσουν με την εγκατάστασιν δεκάδων χιλιάδων Βουλγάρων εποίκων, οι οποίοι, ως αληθιναί ακρίδες, επέπεσαν κατά της δυστυχισμένης χώρας. Τα καλύτερα σπίτια και έπιπλα, ενδύματα και άλλα εφόδια, τα γονιμώτερα χωράφια ηρπάγησαν και παρεδόθησαν εις τους εποίκους. Όπου δεν υπήρχαν κατάλληλα οικήματα ηναγκάζοντο οι κάτοικοι να κρημνίζουν τα σπίτια των και με τα υλικά να κατασκευάζουν ευπροσώπους κατοικίας δια τους εποίκους με προσωπικήν των εργασίαν εις εμφανή μέρη παρά τους δημοσίους δρόμους. Αι αγγαρείαι ήσαν εις την ημερησίαν διάταξιν. Οι δυστυχισμένοι χωρικοί ήσαν υποχρεωμένοι να καλλιεργούν τα χωράφια των, τα οποία είχαν παραχωρηθή εις τους Βουλγάρους εποίκους, και εις το τέλος έπρεπε να εύρουν και χρήματα δια να πληρώσουν τους φόρους των χωραφιών αυτών. Επίσης ήσαν υποχρεωμένοι να πληρώνουν και τους φόρους περιουσίας και εισοδήματος δια τας οικοδομάς, από τας οποίας είχαν εκδιωχθή και άλλας ποικιλώνυμους χρηματικός επιβαρύνσεις.
» Φυσικόν επακολούθημα όλων αυτών των πιεστικών μέτρων και της γενικής απαγορεύσεως της εργασίας εις τους μη Βουλγάρους ήτο η πενία, εις την οποίαν προσετέθη και η πείνα, πείνα φρι¬κτή, η οποία απεδεκάτισε τον πληθυσμόν. Διακόσια γραμμάρια μπομπότα την ημέραν εις τας πόλεις και 50 ή ολιγώτερον ες την ύπαιθρον κατ' άτομον ήτο η σχεδόν μόνη παροχή προς τους κατοίκους. Αι κρατικοί διανομαί άφθονων και παντοειδών τροφίμων ήσαν μόνον δια τους Βουλγάρους: «Σάμο ζα Μπώλγκαριτε». Αν αι συνεχείς κατ' οίκον έρευναι, αι οποίοι διαρκώς επανελαμβάνοντο υπό διαφόρους προφάσεις, απεκάλυπταν τρόφιμα, το. οποία οι δυστυχείς κάτοικοι με θυσίαν των τιμαλφών των κατώρθωναν εις ελάχιστας ποσότητας να προμηθεύονται, όχι μόνον τα τρόφιμο, ηρπάοντο, αλλά και οι κάτοχοι αυτών εδέροντο, εφυλακίζοντο και πολλαπλώς ετιμωρούντο.
» Δια. να σωθούν από τον εκ πείνης θάνατον, προσεπάθουν πολλοί να διαφύγουν είτε δια του Στρυμώνος προς την γερμανοκρατουμένην Μακεδονίαν, είτε εις την προς Ανατολάς ουδετέραν ζώνην παρά τον Έβρον. Αλλ' οι Βούλγαροι, οι όποιοι είχον πλέον απαγορεύσει την έξοδον, διότι εχρειάζοντο τους αμίσθους εργάτας, έστησαν δια πυκνών φυλακίων αληθινός παγίδας εις τας περιοχάς διαφυγής.
» Οι αντιλαμβανόμενοι εφονεύοντο αλύπητα συν γυναιξί και τέκνοις, είτε επιδεικτικός εις τα παρακείμενα χωρία, είτε επί τόπου. Χιλιάδες πτώματα ανδρών, γυναικών, νηπίων, ερρίφθησαν εις τον Στρυμώνα, ή ετάφησαν παρ' αυτόν και πλησίον της ουδετέρας ζώνης εις προχείρους τάφους.
» Την δυστυχίαν εσυμπλήρωσαν η στρατολογία νέων δι' υποχρεωτικήν εργασίαν εις Βουλγαρίαν, βιασμοί γυναικών, κακώσεις, διαρπαγαί και καταστροφαί παντός είδους του κινητού και ακινήτου πλούτου της χώρας. Εξήντα επτά χωρία κατεστράφησαν εντελώς, εις μόνην την περιφέρειαν της Δράμας, πενήντα οκτώ δε άλλα υπέστησαν εις την αυτήν περιοχήν λεηλασίας και μερικήν καταστροφήν. Εις αυτήν την Δράμαν αι λεηλατηθείσαι οικίαι ανέρχονται εις 1500, ανάλογοι δε είναι αι καταστροφαί εις τας άλλας περιφερείας».
Η έκθεση όμως, παρά το σκληρό αντιβουλγαρικό τόνο της, αναφέρει και ελάχιστα παραδείγματα Βουλγάρων αξιωματικών οι οποίοι επέδειξαν φιλάνθρωπο και φιλελληνικά αισθήματα: Ένας ιατρός στην Κομοτηνή, που εθεράπευσε με αφοσίωση ελληνίδα ασθενή, ένας αξιωματικός στη Χρυσούπολη, πού δεν κακομεταχειρίστηκε καθόλου τους κατοίκους, ένας δάσκαλος στην Καλή Βρύση που απεσόβησε τον τουφεκισμό 32 Ελλήνων και ένας αξιωματικός στη Δράμα που έσωσε πάνω από 100 κατοίκους από βέβαιο θάνατο.
Ανεξάρτητα όμως, από την επί μέρους συμπεριφορά πολλών Βουλγάρων, η βουλγαρική Ζώνη Κατοχής, εκτός από τη γενική καταπίεση, γνώρισε φοβερή πείνα, μολονότι είναι πλούσια αγροτική περιοχή.
Τον Οκτώβριο του 1941 οι Βούλγαροι επισημοποίησαν με διάταγμα που όριζε ότι η μεταξύ των ποταμών Νέστου και Στρυμόνος περιοχή επιτάσσεται και απαλλοτριώνεται για την εγκατάσταση Βουλγάρων χωρικών.
Ένα από τα σοβαρότερα γεγονότα με τραγικές συνέπειες για τον ελληνικό πληθυσμό, ήταν η εξέγερση Χαμαλίδη, μέλους του ΚΚΕ. Η εξέγερση, ξέχωρα από το ότι προξένησε μεγάλης εκτάσεως θηριωδίες των Βουλγάρων, δείχνει όμως τον ξεσηκωμό των Ελλήνων αλλά και πόσο άδικη είναι η κατηγόρια ΕΑΜΟΒΟΥΛΓΑΡΟΙ για τους απλούς αριστερούς ανθρώπους της εποχής εκείνης.
ΟΙ ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ ΕΚΤΕΛΟΥΝ 400 ΣΤΟ ΔΟΞΑΤΟ (30 Σεπτεμβρίου 1941)
Από αρκετές εβδομάδες το Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ, έχοντας τη «γραμμή» που έδωσε ο Στάλιν από ραδιοφώνου στις 3 του περασμένου Ιουλίου, απευθυνόμενος προς όλους τους αγωνιζόμενους λαούς, ετοιμάζεται για δράση. Στόχος να δημιουργηθούν αφόρητες συνθήκες για τον κατακτητή, όπως ήθελε το μήνυμα. Έχοντας τη μυστική έδρα του στη Δράμα, θεώρησε αρκετά ευνοϊκές τις συνθήκες στην περιοχή για την οργάνωση τού αντιστασιακού κινήματος. Σχεδόν δυο χιλιάδες χωρικοί, με επικεφαλής το γραμματέα Χαμαλίδη, εξεγέρθηκαν, πολλοί δε από αυτούς διέθεταν και όπλα. Τη νύχτα της 28ης του μήνα, άλλοι κατέλαβαν το γραφείο της κοινότητας στο Δοξάτο και επιτέθηκαν στο βουλγαρικό σταθμό, σκοτώνοντας 4 χωροφύλακες, άλλοι επιδίωξαν να ξεσηκώσουν την Προσωτσάνη, το Καλαμπόκι, την Πλατανιά και άλλα χωριά της περιοχής. Η αντίδραση των βουλγαρικών δυνάμεων υπήρξε άμεση και αιματόβρεκτη, πράγμα που δείχνει πως αναμενόταν η εξέγερση και την είχαν πληροφορηθεί ή την προκάλεσαν χρησιμοποιώντας «προβοκάτορες» ως άλλοθι για να ξεκινήσουν, από την πλευρά τους, μαζικό πογκρόμ κατά των κατοίκων. Έτσι εξηγείται εύκολα και η προέλευση των φημών, σύμφωνα με τις οποίες αναμενόταν από στιγμή σε στιγμή επανάσταση των αντιφασιστικών δυνάμεων στη Βουλγαρία.
Τα δυο παραπάνω στοιχεία ίσως έπαιξαν ρόλο. Τη νύχτα της 29ης προς 30ή, ισχυρές βουλγαρικές δυνάμεις επέδραμαν στα χωριά καταστρέφοντας τα και σκοτώνοντας ομαδικά τους κατοίκους. Στο Δοξάτο, αφού συγκέντρωσαν 400 περίπου άτομα, ηλικίας 20 έως 40 ετών, τα οδήγησαν κατά ομάδες σ' ένα άκρο της κωμόπολης για να τα πολυβολήσουν στη συνέχεια.
Στην Προσωτσάνη δολοφονήθηκαν 20, στα Κύργια 150 και στα άλλα χωριά οι νεκροί ανήλθαν συνολικά σε εκατοντάδες. Μέσα στην πόλη της Δράμας, που ως τότε δεν είχε γνωρίσει παρόμοια γεγονότα, ακολούθησε πανδαιμόνιο, καθώς βουλγαρικά τμήματα προέβαιναν σε κάθε είδους εγκληματικές πράξεις σε βάρος των κατοίκων. Για δυο περίπου εβδομάδες συνεχίστηκαν οι επιχειρήσεις των βουλγαρικών δυνάμεων με την ίδια ένταση. Η δολοφονική τρομοκρατία παραμένει η βασική μέθοδος στην προσπάθεια για τον εκβουλγαρισμό.
Ακολουθούν φοβεροί διωγμοί και σφαγές:
Η Επιτροπή Μακεδόνων και Θρακών (με πρόεδρο τον καθηγητή Σβώλο και συνεργάτη τον Κων. Καραμανλή ), δίνει -με τις πληροφορίες που έχει- μια περιγραφή για τα γεγονότα και τις βουλγαρικές θηριωδίες:
«Χρησιμοποιούσα ως ευκαιρίαν τας ταραχάς αι οποίαι -καθ' όλας τας ενδείξεις- είχον παρασκευασθή από αυτήν την ιδίαν εις εν ή δύο χωρία της Δράμας, η Βουλγαρική Διοίκησις εξαπέλυσε μίαν γενικήν σφαγήν και καταστροφήν εις όλην την Ανατολικήν Μακεδονίαν επί τρεις περίπου εβδομάδες. Άνω των 12.000 είναι οι σφαγέντες. Άνδρες, γυναίκες, γέροντες και παιδιά. Μόνον η πόλις Δράμας είδεν εις τους δρόμους της υπέρ τα 2.000 πτώματα Ελλήνων. Το Δοξάτον, η Πρωσοτσάνη, το Φωτολείβος, τα Κίργια, το Ροδολείβος, η Κορμίστα, οι Σταγροί, η Ροδόπολις, οι Φίλαπποι, η Αγγίστα, η Αλαστράτη, ο Γάζορος, η Ηράκλεια, η Καρλίκοβα, αι Λευκαί, το Νέο Πετρίτσι, ο Νικηφόρος, η Ραβίκα, η Χωριστή και πλείσται όσαι άλλαι κωμοπόλεις εις τους τρεις νομούς της Ανατολικής Μακεδονίας έγιναν θέατρον τρομερός αιματοχυσίας. Είναι ανατριχιαστικαί αι λεπτομέρειαι των ομαδικών αυτών φόνων. Τα πολυβόλα εθέριζαν τα θύματα άλλοτε εις το ύπαιθρον, άλλοτε εντός κλειστών χώρων, άλλοτε εις χαράδρας, άλλοτε εις εκκλησίας ή σχολεία. Κορίτσια εβιάσθησαν. Περιουσίαι διηρπάγησαν. Φρικώδεις βαρβαρότητες εσημειώθησαν στιγματίζουσαι τον πολιτισμόν της εποχής μας. Επί ημέρας ο Στρυμών εξέβραζε πτώματα. Εβομβαρδίσθησαν και επυρπολήθησαν ολόκληρα χωρία και κωμοπόλεις. Εις τας Σέρρας, το Σιδηρόκαστρον, την Καβάλαν ετυφεκίσθησαν αθρόως πολίται χωρίς αφορμήν. Το αίμα εκάλυψε τας ελληνικάς αυτάς επαρχίας, και το πένθος απλώθηκεν εις όλην των την έκτασιν. Έξαλλος ο πληθυσμός ετράπη εις τα όρη δια να εύρη καταφύγιον ή ερρίφθη εις τον Στρυμόνα δια να διαπεραιωθή εις την λοιπήν Ελλάδα. Ο τρόμος εγέμισε την ατμόσφαιραν και από το. ερείπια και τα αίματα ηκούσθη θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς».
Αμφιβολίες για τις ολέθριες συνέπειες εκείνης της εντελώς άκαιρης και απροετοίμαστης εξέγερσης, δε στέκουν. Μόνο ο θάνατος του αρχηγού της Αλέκου Χαμαλίδη, τον ξέπλυνε από την κατηγορία του βουλγαροπράκτορα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έπεσε ακούσια, στα δίχτυα της βουλγαρικής Ασφάλειας.
Την εξέγερση αυτή, το ΚΚΕ θα την καταδικάσει σαν προβοκάτσια.
Αυτά, όμως, δε σβήνουν και την άλλη όψη της πραγματικότητας: Ελληνικό ξεσηκωμό κατά των Βουλγάρων. Με πόλεμο, μάχες, νεκρούς.
Στις μάχες κατά των Βουλγάρων, σκοτώθηκαν αρχηγικά τοπικά στελέχη του ΚΚΕ. Σαν τον γραμματέα Μακεδονίας Παρασκευά και τόσους άλλους.
Οι κομμουνιστές εκείνοι δε σκοτώθηκαν πολεμώντας -στα πλαίσια του γενικώτερου πολέμου- για την ΕΣΣΔ. Για τη «σοβιετική πατρίδα». Η Βουλγαρία μένει ουδέτερη, στον πόλεμο κατά της ΕΣΣΔ. Και θα έπρεπε -με φιλοσοβιετικά μόνο κριτήρια-να μην ενοχληθεί από αποκλειστικά σοβιετόφιλους.
Με την Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο η Βουλγαρία. Για την Ελλάδα έπεσαν, όσοι έχασαν τη ζωή τους, όλοι, στο Δοξάτο, το Τσάλ - Ντάγ, το Παγγαίο, στην ανατολική όχθη και στα νερά του Στρυμόνα.
(Από το βιβλίο του Γ. Κωστή, «Στην Κορυφή της Δόξας, Εκδόσεις Δρόμων)
Ο «πατερούλης» Στάλιν με τον Υπουργόν Εξωτερικών τον Γ' Ράιχ Φόν Ρίμπεντροπ.
«Δεν επετέθη η Χιτλερική Γερμανία εναντίον της Αγγλίαςκαι της Γαλλίας, αλλ' αυταί επετέθησαν εναντίον της Γερμανίας».Δήλωσις Στάλιν εις «Πράβδα» 30 Νοεμβρίου 1939.
Το ρωσόδουλον ΚΚΕ ευθυγραμμίσθη με το γερμανο-σοβιετικόν σύμφωνον Ρίμπεντροπ-Μολότωφ της 23 Αύγουστου 1939 και διεκήρυττε, ότι δεν πρέπει να πολεμήσωμεν κατά του Άξονος και κατηγορεί τον Μεταξά ότι... προετοιμάζει πόλεμον.
Απίστευτον κι όμως αληθινόν. Παραθέτω τα αναμφισβήτητα κείμενα.
Κατ' αρχήν, η Κ.Ε. του ΚΚΕ εις Μανιφέστον της 20 Απριλίου 1940 («Ριζοσπάστης» 2 Μαΐου 1940) διεκήρυξε:
«Το πέρασμα της βασιλομεταξικής δικτατορίας στην υπηρεσία των αγγλογάλλων, συντελούμενον μέσα στις συνθήκες της έντασης των σχέσεων τους με την Ιταλίαν, σημαίνει -ούτε λίγο ούτε πολύ- πρόσκληση προς τους ιμπεριαλιστές να βγάλουν τα μάτια τους πάνω στα ελληνικά εδάφη και εξουσιοδότηση τους να μην αφήσουν πέτρα πάνω στην άλλη, στην δυστυχισμένη πατρίδα μας» (όρα εις έκδοσιν Κ.Ε. του ΚΚΕ με τίτλον: «Το ΚΚΕ από το 1918 ως το 1931», τόμ. Α' «Το ΚΚΕ από το 1918 ως το 1926» εις παράρτημα κειμένων της περιόδου 1932-1941, σελ. 498).
Το ΚΚΕ την 30ην Απριλίου 1940 κυκλοφορεί προκήρυξιν προς τον Ελληνικόν Λαόν, όπου έλεγε τα ακόλουθα:
«Ο πόλεμος, όπου η δικτατορία ετοιμάζεται να σκοτώσει τα παιδιά σου, να φέρει τον θάνατον στα γυναικόπαιδα και την καταστροφή και τον αφανισμό σ' ολόκληρη τη χώρα, δεν είναι αγώνας για την πατρίδα μας... Ο πόλεμος που ετοιμάζει η δικτατορία θα μας οδηγήσει στη μοίρα του Πολωνικού λαού. Η δικτατορία κατεβαίνει στον πόλεμο αυτό με μοναδικό «σύμμαχο» την ιμπεριαλιστικήν Αγγλία» (ένθ. άνωτ. σελ. 507-508).
Κι όταν μας επετέθησαν οι Ιταλοί, η Κ.Ε. του ΚΚΕ εξέδωσε Μανιφέστο (7 Δεκεμβρίου 1940) όπου διεκήρυττε τα έξης:
«Ο πόλεμος αυτός που προκλήθηκε από τη βασιλομεταξική σπείρα, που διατάχτηκε από τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές, δεν μπορεί να έχει την παραμικρή σχέση με την υπεράσπιση της πατρίδος μας. Ούτε είναι βέβαια «πόλεμος κατά του φασισμού», όπως δήλωσε κυνικά ο αρχιφασίστας Μεταξάς, ο δήμιος του λαού μας. Μα ούτε και πόλεμος για την απελευθέρωση των ελληνικών μειονοτήτων της Αλβανίας άπ' το ζυγό του ιταλικού φασισμού και της Αλβανικής αστοτσιφλικάδικης κλίκας, γι' αυτό ο πόλεμος αυτός δεν μπορεί νάχει καμμιά σχέση με την ελευθερία» (ένθ. άνωτ. σ. 509-510).
Αν δεν υπήρχαν τα έγγραφα, που προέρχονται αποκλειστικώς εκ κομμουνιστικών πηγών ουδείς θα επίστευε, ότι ήτο δυνατόν να γραφούν τέτοιαι προδοσίαι.
Μετά την κήρυξιν του πολέμου, ο Ζαχαριάδης έγραψε μίαν επιστολήν με ημερομηνίαν 31 Οκτωβρίου 1940 και εκάλει τους Έλληνας κομμουνιστάς «να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη, στον πόλεμον αυτόν, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά».
Κατόπιν, την 26 Νοεμβρίου 1940, ο Ν. Ζαχαριάδης ανακαλεί την προηγουμενην επιστολήν του και ισχυρίζεται ότι η Ελλάς κάνει κατακτητικόν πόλεμον!!!
Πλέον αυτού του «ανοιχτού γράμματος» ο Ν. Ζαχαριάδης στέλνει και τρίτην επιστολήν (15 Ιαν. 1941) προς τα μέλη και στελέχη του ΚΚΕ όπου χαρακτηρίζει τον πόλεμο φασιστικό, καταχτητικό, ιμπεριαλιστικό από Ελληνικής πλευράς και υποστηρίζει ότι ο Μεταξάς είναι ο ύπ' αριθμ. 1 εχθρός του λαού και της χώρας!!!
Ο βούλγαρος κομμουνιστής Γ. Δημητρώφ ομιλών την 23ην Αυγούστου 1940 από ραδιοφώνου σχετικώς με το γερμανοσοβιετικόν σύμφωνον είπεν τα εξής ανισόρροπα:
«Το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο αποτελεί ένα όργανο ειρήνης. Δεν εξασφάλισε μονάχα την ειρήνη στους λαούς της Ε.Σ.Σ.Δ. μα έδωσε τη δυνατότητα και στους άλλους λαούς, ιδιαίτερα τους βαλκανικούς, να γλυτώσουν απ' τον πόλεμο. Μα οι βαλκανικές Κυβερνήσεις δεν επωφελήθηκαν απ' την ευκαιρία αυτή κι ο πόλεμος απειλεί σήμερα να τραβήξει στα δίχτυα του τις βαλκανικές χώρες. Πιο άμεσα απ' όλες απειλείται απ' τη μεγαλύτερη καταστροφή η Ελλάδα εξ αιτίας της πολιτικής της κυβέρνησης της, που προκάλεσε τη δυσπιστία και των δύο εμπολέμων παρατάξεων» («Ριζοσπάστης» 30 Αυγ. 1940).
Επανέρχομαι στα γράμματα του Ζαχαριάδη. Μόλις εκηρύχθη ο πόλεμος του '40, ο Ζαχαριάδης έστειλε τρεις επιστολάς (ανοιχτά γράμματα) τα οποία παραθέτω και σας καλώ να τα μελετήσετε.
Επιστολή πρώτη της 31 Οκτωβρίου 1940, δημοσιευθείσα στον καθημερινόν τύπον της 2 Νοεμβρίου 1940:
«Προς τον Υφυπουργό Δημοσίας Ασφαλείας
Ανοιχτό Γράμμα
Ο φασισμός τον Μουσσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι μια καινούργια Ελλάδα της δουλειάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική, ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ' έναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό. Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα είναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.
ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.»
Επιστολή δευτέρα της 26 Νοεμβρίου 1940, αναδημοσιευθείσα εις «Ριζοσπάστην»
(9 Μαρτίου 1947):
«Μεταξάν Πρωθυπουργόν
Ανοιχτό Γράμμα
Ολόκληρος ο λαός της Ελλάδας ξεσηκώθηκε σαν ένας άνθρωπος και χάλασε τα σχέδια του φασισμού. Με το αίμα του ο λαός εξασφάλισε τη λευτεριά και την ανεξαρτησία του. Έξω απ' αυτά η Ελλάδα δεν έχει καμμιά θέση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο ανάμεσα στην Αγγλία και Ιταλία-Γερμανία. Αφού ο λαός μας υπερασπίσει αποτελεσματικά την ανεξαρτησία και την εθνική λευτεριά του, σήμερα ένα μοναχά πράμα θέλει: Ειρήνη και ουδετερότητα με τούτους τους όρους:
1) Να ξανάρθουν τα πράγματα όπως ήταν στις 28 του Οχτώβρη 1940 δίχως καμιά εδαφική-οικονομική-πολιτική ζημία σε βάρος της Ελλάδας.
2) Οι πολεμικές δυνάμεις της Αγγλίας να φύγουν όλες απ' τα χώματα και τα νερά της Ελλάδας.
Με βάση τους δύο αυτούς όρους να ζητήσουμε αμέσως από την κυβέρνηση της Ε.Σ.Σ.Δ. να μεσολαβήσει για να γίνει ελληνοϊταλική ειρήνη. Αυτό σήμερα είναι το μοναδικό εθνικολαϊκό συμφέρον. Και η πράξη έχει αποδείξει ότι μόνον η Ε.Σ.Σ.Δ. σήμερα έσωσε την ειρήνη και ουδετερότητα της Γιουγκοσλαβίας - Βουλγαρίας - Τουρκίας.
26 του Νοέμβρη 1940Ν. ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ
Υ.Γ. Είμαστε υποχρεωμένοι να ζητήσουμε ειρήνη έντιμη και δίχως κυρώσεις και για να ξεκαθαρίσουμε άλλη μια φορά τόσο τον εθνικό-αμυντικό-απελευθερωτικό χαρακτήρα του πολέμου που κάνουμε, όσο και ότι είμαστε ξένοι προς τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που κάνουν οι πλουτοκρατικές μεγάλες δυνάμεις. Αν σήμερα δεν δουλέψουμε για μια έντιμη ειρήνη, ο πόλεμος θα χάσει για μας τον εθνικό αμυντικό χαρακτήρα του, θα γίνει κατακτητικός και τότε θα έχει αντίθετο το λαό.»
Τρίτη επιστολή της 15 Ιανουαρίου 1941 προς όλα τα μέλη του ΚΚΕ:
«Το γράμμα αυτό το γράφω, γιατί παρουσιάστηκε μια βασική ριζική διαφωνία μου με την Προσωρινή Διοίκηση που παρουσιάζεται σαν εκπρόσωπος του ΚΚΕ από το Σεπτέμβρη του 1940. Είχα δεχτεί την πολιτική μόνο συνεργασία με την Προσωρινή Διοίκηση (παρά τους σοβαρούς δισταγμούς μου), γιατί είχα εμπιστευθεί σ' ένα παλιό σύντροφο να καθαρίσει το ΚΚΕ από τη χαφιεδική σφηκοφωλιά του Μάθεση - Παπαγιάννη.
Από την πρώτη στιγμή είχα παρατηρήσει σοβαρά λάθη στην πολιτική γραμμή της Προσωρινής Διοίκησης, που αυτή παρά τις υποδείξεις μου αρνήθηκε να τα διορθώσει, όπως δεν δέχτηκε και άλλες υποδείξεις μου. Η βασική, όμως, διαφωνία μας, που θ' αναφέρω πιο κάτω, με αναγκάζει να μιλήσω ανοιχτά. Το γράμμα μου που δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες στις 2 του Νοέμβρη 1940 αποβλέπει στα παρακάτω: 1)Να δώσει έγκυρη ενιαία κατεύθυνση στους κομμουνιστές όλης της χώρας. 2) Να κινητοποιήσει το λαό στην αντιφασιστική εξόρμηση για την εθνική ανεξαρτησία και λευτεριά. 3) Να αποκαταστήσει στο εσωτερικό τις λαϊκές ελευθερίες, μια λαϊκή αντιπλουτοκρατική πολιτική. 4) Να κάμει τον πόλεμο εθνικό αντιφασιστικό, αντιϊμπεριαλιστικό με βασικό και μοναδικό σκοπό την εξασφάλιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας, της ειρήνης και ουδετερότητας μας, έξω από τον γενικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αυτό θα μπορούσαμε να το πετύχουμε μόνο μ' έναν ολόπλευρο προσανατολισμό στην Ε.Σ.Σ.Δ. και με μια πραγματική βαλκανική συνεργασία. Ο Μεταξάς από την πρώτη στιγμή έκανε το αντίθετο, έκανε πόλεμο φασιστικό, κατακτητικό πόλεμο. Ενώ, αφού διώξαμε τους Ιταλούς από την Ελλάδα, βασική προσπάθεια μας έπρεπε να είναι να κάνουμε μια ξεχωριστή, έντιμη και δίχως παραχωρήσεις ελληνοϊταλική ειρήνη, πράγμα που μπορούσε να γίνει με τη μεσολάβηση της Ε.Σ.Σ.Δ., η μοναρχοφασιστική δικτατορία συνέχισε τον πόλεμο για λογαριασμό, όχι του λαού της Ελλάδας, μα της πλουτοκρατίας και του αγγλικού ιμπεριαλισμού. Μετά το διώξιμο δε των Ιταλών από την Ελλάδα, το αίμα των φαντάρων μας χύνεται άδικα, σήμερα δε ο εγγλέζικος ιμπεριαλισμός εισπράττει σε αίμα των παιδιών της Ελλάδας, τους τόκους των κεφαλαίων που διέθεσε το 1935-36 για την παλινόρθωση του Γεωργίου και την εγκαθίδρυση της μοναρχοφασιστικής δικτατορίας του Μεταξά. Αφού δε ο Μεταξάς αρνιέται να αποκαταστήσει τις ελευθερίες του λαού, να εξασφαλίσει την ειρήνη της Ελλάδας και κάνει πόλεμο κατακτητικό ιμπεριαλιστικό, που όλα του τα βάρη τα πληρώνει ο λαός, παραμένει (ο Μεταξάς) κύριος εχθρός του λαού και της χώρας. Η ανατροπή του είναι το πιο άμεσο και ζωτικό συμφέρον του λαού μας. Λαός και στρατός πρέπει να πάρουν στα χέρια τους τη διαχείριση της χώρας και του πολέμου με σκοπό ειρήνη, εθνική ανεξαρτησία, εσωτερικό αντιφασιστικό, αντιπλουτοκρατικό λαϊκό καθεστώς, ολόπλευρη προσέγγιση προς την Ε.Σ.Σ.Δ. και βαλκανική συνεργασία με βάση την ειρηνική λύση των εσωβαλκανικών διαφορών. Όλες τις απόψεις μου αυτές τις ανέπτυξα σε ένα ανοιχτό γράμμα και ένα σχέδιο απόφασης που στις 22-11-1940 έστειλα στην Προσωρινή Διοίκηση. Αυτή αρνήθηκε να δεχτεί και να δημοσιεύσει αναπτύσσοντας μιά καθαρά σοσιαλπατριωτική επιχειρηματολογία που έχει αυτή τη βάση: Ο πόλεμος της Ελλάδας εναντίον της Ιταλίας στην Αλβανία είναι παρόμοιος με τον πόλεμο της Ε.Σ.Σ.Δ. - Φιλλανδίας και ότι ο Μεταξάς είναι ο πρωτεργάτης στον παγκόσμιο αντιφασιστικό αγώνα. Η Προσωρινή Διοίκηση θέλει να υποδουλώσει ολοκληρωτικά το ΚΚΕ στην μοναρχοφασιστική δικτατορία αντί να οργανώσει την ανατροπή της. Έτσι η Προσωρινή Διοίκηση και το ανοιχτό γράμμα μου της 2-11-1940 (που ακέραια την ευθύνη του την έχω εγώ μπροστά στο ΚΚΕ και στην Κ.Δ.) το καταντά ένα καθαρό σοσιαλπατριωτικό ντοκουμέντο που πάει να λερώσει την τιμή του ΚΚΕ. Αύτη είναι η διαφωνία μου και η στάση της Προσωρινής Διοίκησης. Έτσι, πίσω από τη στάση αυτή καθαρίζει ολότελα και τούτο: Ότι η Προσωρινή Διοίκηση είναι δημιούργημα και όργανο του Μανιαδάκη και ότι ο Γιάννης Μιχαηλίδης, Ψηλός, Κατσαναίβης, Κάμος πρόδωσε την εντολή που είχε να καθαρίσει το ΚΚΕ από τη σπείρα του Μάθεση, πουλήθηκε στη μοναρχοφασιστική δικτατορία. Ύστερα από όλα αυτά, η στάση όλων των μελών και στελεχών οργανώσεων του ΚΚΕ και της ΟΚΝΕ μέσα στη χώρα και το μέτωπο πρέπει να είναι αύτη: Ο λαός της Ελλάδας υπερασπίζει στον πόλεμο αυτό μόνον την εθνική του ανεξαρτησία. Είναι ξένος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο Αγγλίας-Γερμανίας και Σία. Θέλει χωριστή, έντιμη, άμεση ειρήνη με τη μεσολάβηση της Ε.Σ.Σ.Δ. Αναγνωρίζει την αρχή της αυτοδιάθεσης μέχρις αποχωρισμού για όλους. Θέλει την ελευθερία του, τη δουλειά του, την επικράτηση της θέλησης του που του πνίγει ο Μεταξάς. Εξωτερική συμμαχία με την Ε.Σ.Σ.Δ. και αληθινή βαλκανική συνεννόηση. Οι λαοί και φαντάροι της Ελλάδας και Ιταλίας δεν είναι εχθροί μα αδέρφια και η συναδέλφωση τους στο μέτωπο θα σταματήσει τον πόλεμο που κάνουν οι εκμεταλλευτές κεφαλαιοκράτες του. Για να γίνουν όλα αυτά, λαός και στρατός πρέπει να ανατρέψουν τη μοναρχοφασιστική δικτατορία του Μεταξά που είναι ο κύριος και βασικός εχθρός τους και να εγκαθιδρύσουν τη λαϊκή αντιφασιστική κυβέρνηση. Για να μπορεί ένας λαός να κρατεί την εθνική λευτεριά, πρέπει να είναι και εσωτερικά λεύτερος. Λαός εσωτερικά σκλάβος δεν θάναι άξιος να κρατήσει και την εθνική του ανεξαρτησία και κάθε νίκη του εσωτερικού του τυράννου θα δυναμώνει τη σκλαβιά του.
Αυτός είναι σήμερα ο δρόμος του ΚΚΕ. Κάθε μέλος-στέλεχος οργάνωσης αυτή τη γραμμή πρέπει να μπάσει στις μάζες και οργανώνοντας τες γύρω απ' αυτή, να την επιβάλει νικηφόρα. Ακόμα μην ξεχνάτε ούτε στιγμή τους φυλακισμένους και εξορίστους μας. Στην Κέρκυρα κάθε στιγμή η ζωή των καλυτέρων παιδιών μας, Νεφελούδη, Σιάντου, Παρτσαλίδη και τόσων άλλων, είναι σε άμεσο κίνδυνο από το μαχαίρι του Μεταξά και τις μπότες του Μουσσολίνι. Εγώ είμαι γερός και καλά. Όλη μου η σκέψη και η καρδιά μου είναι στο Κόμμα, όπως και η ζωή μου είναι δοσμένη σ' αυτό.
Ζήτω το ΚΚΕ! Ζήτω η Κ.Δ.!
Αθήνα, κρατητήρια Γενικής Ασφαλείας. 15-1-1941
Γεια - χαράΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ»
Η προσωρινή διοίκησις του ΚΚΕ έστειλε επιστολήν στον Ζαχαριάδη την 3 Δεκεμβρίου 1940. Στην επιστολήν αυτήν απήντησε ο Ζαχαριάδης την 6 Ιανουαρίου 1941. Παραθέτω το αποκαλυπτικόν κείμενον και φωτοτυπίαν εκ του πρωτοτύπου της ιδιοχείρου απαντήσεως του Ζαχαριάδη.
Η επιστολή Ζαχαριάδη της 6 Ιανουαρίου 1941:
«Θα τα πω έξω απ' τα δόντια. Δεν είμαστε παιδιά για να λέμε και ξελέμε. Όσα είπα ήταν καλώς ειπωμένα. Μάλιστα η «επιχειρηματολογία» σας με κατέπεισε ολοκληρωτικά ότι έχω 100% δίκηο! Χτυπάτε το μηχανισμό και λέτε ότι στην τωρινή κατάσταση της Ελλάδας ανακαλύψατε το «νέο». Μα στην πραγματικότητα το «νέο» αυτό είναι ο πολύ παλιός σοσιαλπατριωτισμός του 1914 και 1939! Κατακεραυνώνετε τον μηχανισμό. Και όμως... λέτε: η περίπτωση Ελλάδας-Αλβανίας είναι η ίδια με την περίπτωση Ε.Σ.Σ.Δ. - Φιλλανδίας!!! Συγκρίνετε τη δήλωση του Στάλιν (διαστρεβλώνοντας την) για τους γαλλ. εξοπλ. στην εποχή του γαλλοσοβιετικού με την Ελλάδα της μοναρχοφασιστικής διχτατορίας. Γιατί να μην συγκρίνετε το Ντελαντιέ του 1939-40 με τη σημερινή Ελλάδα; Δεν είνε πιο σωστό; (Η διαστρέβλωση του Στάλιν είναι αυτή: τότε ο Λαβάλ στη Μόσχα ζήτησε μια δήλωση απ' το Στάλιν για τους γαλλ. εξοπλ. Ο Στ. την έκανε από συμφώνου με την Κ.Δ. και τον Τορρές. Τότε η αντίδραση στη Γαλλία θέλησε να βρει αντίθεση ανάμεσα στον Στάλιν και το Κ.Κ. Γαλλίας. Και αυτό απάντησε με το περίφημο πλακάτ: Ο Στάλιν έχει δίκηο! Μα τί σχέση μπορούν να έχουν όλα αυτά με τη σημερινή Ελλάδα; Και όμως κατατροπώνετε το μηχανισμό!!!) Λέτε: η είσοδος της Ελλάδας στον πόλεμο μετάτρεψε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε αντιφασιστικό (!) για την ελευθερία της Ελλ., των Βαλκανίων, της Ε.Σ.Σ.Δ. και... βάλε!! Μη χειρότερα!! Λέτε: ο λαός κάνει αντιφασιστικό πόλεμο. Μα ο Μεταξάς; Κατά την ιδία λογική επειδή και για τα εσωτερικά ελληνικά ζητήματα ο λαός είναι αντιφασιστικός στην Ελλάδα δεν έχουμε μοναρχοφασιστική δικτατορία μα λαοκρατία! Όσο για τον ενθουσιασμό του Λαού (αυτά που λέτε θυμίζουν αρθρογραφία «Εστίας» και Σία) δεν ξέρετε τι γίνεται ούτε στο Μέτωπο ούτε στα μετόπισθεν. Γενικά τα επιχειρήματα σας είναι «πιστόν αντίγραφον» με τον αντιφασισμό κλπ. που κοπανάει τόσο ο Μεταξάς και Σία όσο και ο εγγλέζ. ιμπεριαλισμός. (Τώρα βλέπω ότι τα λάθη στην αρθρογραφία του «Ρίζου» και αλλού -που παρά τις ανατάσεις μου δεν διορθώσατε- δεν ήταν τυχαία). Μιλάτε πολύ για το συμφέρον της Ε.Σ.Σ.Δ. ξεχνόντας ότι το συμφέρον αυτό είναι διαφορετικό και αντίθετο προς το συμφέρον τόσο του άξονα όσο και της Αγγλίας και αν ο άξονας θέλει να κάνει τα Βαλκάνια φασιστικό προγεφύρωμα, η Αγγλία τα θέλει όχι μόνο αντιαξονικό μα και αντισοβιετικό ορμητήριο ξέροντας το βασικό στην περιοχή αυτή σοβιετ. ενδιαφέρον. Και αυτούς ακριβώς τους σκοπούς της Αγγλίας εξυπηρετεί σήμερα ο Μεταξάς. Εσείς λέτε ότι ο Μετ. πολεμά σήμερα κατά του φασισμού και για την ελευθερία Ελλ. Βαλκ. κ.λπ... Γιατί τότε εφαρμόζει εσωτερικό φασισμό, δε δίνει αμνηστεία στους κόμ. γιατί ζητά από τους εθελοντές πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, γιατί πιάνει φαντάρους κομμουνιστές του Μετώπου και τόσα και τόσα παρόμοια;
Στραβοκαταλάβατε απόλυτα τη γραμμή της Κ.Δ. και του ΚΚΕ. Το βασικό δεν είναι αν η Ελλάδα βρίσκεται στην Αλβανία, μα ποια Ελλάδα βρίσκεται στην Αλβανία και γιατί. Η Ελλάδα αυτή είναι του Μεταξά + εγγλεζ. ιμπεριαλ. και τους καταχτητικούς φασιστικούς σκοπούς της τους ξεκαθάρισε και πάλι ο Μεταξάς (πρωτοχρον. διαγγέλματα του + συνέντευξη του). Η πολιτική του ΚΚΕ απόβλεπε στο ν' αποσπάσει την Ελλάδα απ' την Αγγλία και να την προσεγγίσει στην Ε.Σ.Σ.Δ. μαζί με εσωτερικές αλλαγές. Αυτού απόβλεπε και το «ανοιχτό γράμμα» μου της 31 -Χ. (που τη δημοσίευσή του, την αποστολή του έτσι όπως ήταν γραμμένο, την υπαγόρευσε κυρίως και η εσωτερική κρίση του ΚΚΕ και η ανάγκη να δοθεί σ' όλους τους κομμουνιστές της Ελλάδας έγκυρη ενιαία κατεύθυνση). Πάντως το γράμμα εκείνο, καμουφλαρισμένο, τάλεγε όλα και μιλούσε για εξόντωση και του εσωτερικού φασισμού. Πάντως το γράμμα εκείνο ήταν μονάχα μια προσπάθεια που προϋπόθετε όλους τους κατοπινούς ελιγμούς που θα γινόταν αναγκαστικά. (Εσείς, αντίθετα, δένετε οριστικά το ΚΚΕ στο Μεταξά και στο σοσιαλσωβινισμό και έτσι παθαίνει το μεγαλύτερο ΑΙΣΧΟΣ στην ιστορία του). Τα πράγματα είναι καθαρά: Ο λαός θέλει μόνο τη Λεφτεριά και ανεξαρτησία του εσωτερική και εξωτερική. Αυτό είναι δυνατό μόνο με εσωτερική αντιφασιστική στροφή + σύμπραξη με Ε.Σ.Σ.Δ. Ο Μεταξάς κάνει τα αντίθετα, μας δένει οριστικά στον ιμπερ. πόλεμο για λ/σμό της Αγγλ. μας μπλέκει και με τη Γερμ. (βλέπε γερμ. βοήθεια στην Ιταλία) και κάνει πόλεμο φασιστικό - ιμπεριαλ. - πλουτοκρ. - καταχτητικό. Καθήκον του ΚΚΕ: Να ζητήσει η Ελλάδα μεσολάβηση Ε.Σ.Σ.Δ. για έντιμη ειρήνη. Ο πόλεμος στα χέρια στρατού-Λαού: ανατροπή Μεταξά. Αυτός είναι ο κύριος εχθρός! Λαϊκή Δημοκρατική εξουσία. (Αν όπως λέτε ο Λαός είνε με το Μεταξά, τότε το ΚΚΕ πρέπει να πάει ενάντια στο ρέμα. Απ' την Κορυτσά και πέρα οι στρατιώται μας σφάζονται άδικα, για ξένα συμφέροντα). Αυτή είναι η γνώμη μου. «Παληός» μαρξισμός θα πείτε. Ναι μα όχι σοσιαλσωβινισμός. Και έχετε υποχρέωση τιμής τη γνώμη μου αυτή, δηλ. το ανοιχτό γράμμα που δεν δημοσιεύσατε 2): το σχέδιο απόφασης που σάς πρότεινα και πιστή απόδοση αυτού εδώ του γράμματος να τα δημοσιεύσετε στο «Ριζ.» συνοδεύοντάς τα με όλες τις αντιρρήσεις σας κ.τ.λ. αν δεν πειστείτε ότι έχω δίκηο. (Κοκορέβεστε ότι ανακαλύψατε το «νέο» και όμως δεν βλέπετε το ΝΕΟ στην κατάσταση που επιβάλλει τη στροφή που σας προτείνω. Δίχως τη στροφή αυτή και το «ανοιχτό γράμμα» μου της 31. Χ καταντά ένα σοσιαλπατριωτικό προδοτικό ντοκουμέντο. Έχετε υποχρέωση τιμής να κάνετε αμέσως τις δημοσιεύσεις που ζητώ πιο πάνω. Αλλοιώς θα πεισθώ τελειωτικά ότι πίσω απ' τη Π.Δ. κρύβεται ύποπτη βρωμοδουλειά του Μανιαδάκη και της ασφάλειας. Όταν ο Μανιαδάκης πήρε τα τελευταία μέτρα ενάντια μου χάρηκα γιατί τα απέδωσα στη δημοσίευση και τοιχοκόλληση τον νέου γράμματος μου. Έπεσα έξω. Ίσως τα μέτρα να οφείλονται στο ότι ο Μανιαδάκης έλαβε «αρμοδίως» γνώση του νέου αυτού γράμματος. Ποιος ξαίρει; Κάποτε είπα στον Ειρηνοδίκη ότι τη φωλιά του την σκότωσε. Και αυτός «φρονίμως ποιών» δεν απάντησε! Τώρα ποιος είνε ο Ειρηνοδίκης ίσως να θυμάται ο Κάτσος). Και κάτι άλλο: Κάποιος από σας κάνει το «θεωρητικό». Μα του πήρε ο διάολος τον πατέρα. Λιγώτερη φλυαρία - Λιγώτεροι ιστορικοί παραλληλισμοί (όπως λ.χ. της Φινλανδίας!!!) γιατί είναι κακοτοπιές!
Πάντως το παράδειγμα του Κ.Κ. Κίνας κυρίως απ' την αιχμαλωσία του Τσάγκ-Κάι-Σέκ και δώ κάτι μπορεί να τον ωφελήσει. Για τις μικροδιαφορές μας: Εσείς μπορεί να στέλνετε πολλά, μα εγώ παίρνω πολύ λίγα. Απόδειξη: Απ' τον πόλεμο και δώ πήρα μόνο τον 1ο πολεμικό «Ρίζο» και το «Δελτίο» με την απόφαση σας. Τίποτε άλλο. Πριν 1 μήνα λέγατε: Σε 4 μέρες θα πάρεις την 1η πολεμική προκήρυξη μας και το «Ρ.» τον Δεκέμβρη. Ακόμα να τα πάρω! Θέλω όλα τα υλικά σας (έντυπα) απ' τον πόλεμο και δώ όσα δεν πήρα. (Απ' τον Κατσ. εγώ είχα ζητήσει εξηγήσεις. Αυτός δεν μου έδωσε. Μετά ζητήσατε σεις από μένα. Μπορείτε να τις πάρετε απ' τον ίδιον). Όταν μου είπατε ότι το Χόντζα δεν τον ξέρετε σας απήντησα ότι δεν πρόκειται για Χόντζα μα για ΧΟΝΖΑ και σας ξαναρωτούσα, αν τον ξέρετε. Δεν απαντήσατε. (Μου ζητήσατε διευκολύνσεις για σύνδεση σας με πρόσωπα για λεφτά κ.τ.λ... Σας απάντησα. ΟΧΙ. Μόνο πολιτικές γνώμες δίνω). Οι γνώμες μου για τον πόλεμο να μπουν στο αχτίφ Κ. και ΚΝ.. Πάντως η συνέχιση της συζήτησης μεταξύ μας δεν έχει νόημα. ΕΡΓΑ χρειάζονται. Να γράφετε πιο ζωηρά και αραιά να τα βγάζω εύκολα και γρήγορα. (Αν η προσπάθεια της Π.Δ. είνε παστρικιά δουλειά μη ξεχνάτε ότι δεν έχετε δικαίωμα να ατιμάσετε το ΚΚΕ). (Αν δεν κάνετε τις δημοσιεύσεις θα προσπαθήσω να χρησιμοποιήσω ένα μέσο που ίσως προσωπικά μου κοστίσει ακριβά μα το ΚΚΕ θα το ωφελήσει.) Αν αποφασίσετε τη δημοσίευση μην αργείτε ούτε δεφτερόλεφτο. Τα γραφτά μου όλα να τα φυλάχτε. (Ο σύνδεσμος μας κάνει ανοησίες.)
Ο Φλωράκης εις συνέντευξίν του στο «Βήμα» (9-12-2001) είπε για το πρώτο γράμμα του Ζαχαριάδη, αλλ' απεσιώπησε τα δύο άλλα και τας επισήμους ανακοινώσεις του ΚΚΕ που επρόδιδαν την 28ην Οκτωβρίου. Δηλαδή οι εγκληματίαι του ΚΚΕ προσπαθούν να αποκρύψουν τας προδοσίας των.
Τας επιστολάς του Ν. Ζαχαριάδη αργότερον ανεγνώρισε ως γνήσιας με επιστολήν του, που εδημοσιεύθη στον «Ριζοσπάστην» (11 Μαρτίου 1947).
Τον Ιούνιον του 1941 η ένδοξος Ελλάς ελύγισε προ της υλικής υπεροχής των Γερμανών.
Για το ΚΚΕ υπεύθυνος του πολέμου ήτο «η βασιλομεταξική σπείρα» και εις κύριον άρθρον του «Ριζοσπάστη» (17 Ιουνίου 1941) οι κουκουέδες αδιαντρόπως πλαστογραφούν την ιστορίαν, λησμονούν οτι μας επετέθησαν οι Ιταλοί κι αποδίδουν την ευθύνην του πολέμου στο καθεστώς της 4ης Αυγούστου.
Ιδού τι γράφουν:
"Μόνον ο τύπος του κόμματος μας στάθηκε ο μοναδικός και ατρόμητος πολέμιος των μεγάλων αυτών εχτρών της Ελλάδας κι ανάμεσα στο διωγμό το φοβερό που οργάνωσαν εναντίον του τα όργανα της διχτατορίας, κατάφερε ως το τέλος να συνεχίσει την έκδοση του και να χτυπά αλύπητα κι ανειρήνευτα τον πρώτο εχτρό της χώρας μας, τη μισητή Βασιλομεταξική σπείρα. Μόνον ο τύπος μας ξεσκέπασε έγκαιρα το ξεπούλημα της χώρας μας στους Εγγλέζους ληστές ιμπεριαλιστές και συνεπούμενα την έξοδο της Ελλάδας απ' την ουδετερότητα. Μόνον ο «Ρίζος» μας βροντοφώναξε για τον κίνδυνο που διέτρεχε η χώρα με την έξοδο της στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στο πλευρό των Εγγλέζων και ενάντια στον άξονα, χωρίς κανένα συμφέρον για το Λαό μας μα μονάχα για τα συμφέροντα του Εγγλέζικου κεφαλαίου, της Βασιλομεταξικής κλίκας και μιας γκρούπας της ντόπιας πλουτοκρατίας και καλούσε το λαό μας να παλαίψει για την ουδετερότητα του κι ανεξαρτησία της χώρας μας. Και μέσα στη συνέχεια τον καταστροφικού για το λαό μας πολέμου, μέσου του «Ρίζου» υπέδειξε το κόμμα μας σαν μοναδική σωτηρία για τη χώρα μας την ανατροπή της πουλημένης διχτατορικής σπείρας, την ανάληψη της εξουσίας από μια Κυβέρνηση Μετώπου Εθνικής - Σωτηρίας - Ειρήνης, που θα υπέβαλλε προτάσεις ειρήνης στον Άξονα χωρίς προσαρτήσεις κι αποζημιώσεις και θα προσανατολίζονταν οικονομικά και πολιτικά με την Ε.Σ.Σ.Δ. "
Η Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου 1940,πιο επίκαιρη από ποτέ...
Αλλη μια επετειος του "ΟΧΙ" εφτασε.Για αλλους ημερα μνημης και τιμης,για αλλους απλη αργια.Δυστυχως,οσο περνανε τα χρονια και ξεθωριαζουν σιγα-σιγα τα γεγονοτα εκεινης της εποχης,θεωρουμε οτι η συγκεκριμενη γιορτη ειναι μαλλον παρωχημενη.Γελιομαστε ομως.Γιατι,ειδικα σημερα,ειναι πιο επικαιρη απο ποτε.Τωρα ειναι που πρεπει να πουμε "ΟΧΙ" σε προσωπα και καταστασεις.Ισως οχι πολεμωντας στα βουνα της Πινδου,αλλα ακομα και στην καθημερινη μας ζωη.Σαν απογονοι των ηρωικων πολεμιστων του 1940,εχουμε χρεος να πουμε:
-ΟΧΙ στο ξεπουλημα της χωρας μας σε εγχωριους και αλλοδαπους καλοθελητες.Ποναμε την πατριδα μας και θα αντισταθουμε σ'οποιονδηποτε τολμησει ν'ακουμπησει εστω μια σπιθαμη γης απ'αυτην.
-ΟΧΙ στους συμβιβασμους,στις "ενδιαμεσες συμφωνιες" και στις δηθεν διαπραγματευσεις με θρασυδειλους γειτονες,που θελουν να μας κλεψουν τα παντα κι εμεις απλα...συζηταμε το ποσο θα μας απομεινει τελικα.Τερμα στη δουλικοτητα,την υποχωρητικοτητα και το ραγιαδισμο της εξωτερικης μας πολιτικης.
-ΟΧΙ στην αποβλακωση,την αποχαυνωση και την πλυση εγκεφαλου των διαφορων ανθελληνικων κεντρων.Θελουν να μας κανουν να ξεχασουμε τις ριζες μας,να ντρεπομαστε που ειμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ και να αποχρωματιστουμε εντελως εθνικα.
-ΟΧΙ στους γραικυλους,τους πουλημενους εγχωριους Εφιαλτες,τις προδοτικες "συνιστωσες",τα μεταλλαγμενα κομματα-τσιρακια της νεας ταξης που προσπαθουν να μας πεισουν οτι νοιαζονται για το καλο μας,αλλα ουσιαστικα το μονο που τους ενδιαφερει ειναι η πληρης καταρρευση των εθνικων μας αντιστασεων και η μετατροπη μας σε πειθηνια οργανα του "πολυπολιτισμικου παραδεισου" που ονειρευονται.
-ΟΧΙ στην ισοπεδωση και απαξιωση της Ορθοδοξης Χριστιανικης κληρονομιας και πιστης μας,μεσω της σκανδαλολογιας & λασπολογιας εναντιον ιερωμενων και μοναστηριων.Ειτε αρεσει σε καποιους ειτε οχι,η θρησκευτικοτητα ειναι αναποσπαστο κομματι της ψυχοσυνθεσης μας ως λαος και κανεις λυσσασμενος αθεος δε μπορει να μας την αφαιρεσει.
-ΟΧΙ στη δικτατορια των ελεγχομενων Μμε,που μας σερβιρουν κουτοχορτο και πληρως φιλτραρισμενες "ειδησεις".Δε θελουμε κατευθυνομενους τηλε-εισαγγελεις,αλλα πραγματικους δημοσιογραφους που να λενε την αληθεια,οντας ανεξαρτητοι απο τους γνωστους 5-10 νταβατζηδες-μεγαλοκαρχαριες του συστηματος.
-ΟΧΙ στη λησμονια των αγωνων εκεινων των ηρωικων φανταρων,που πολεμησαν σε φοβερες συνθηκες για να ειμαστε εμεις σημερα ελευθεροι.Δεν ντρεπομαστε ουτε για τον Ιωαννη Μεταξα,ουτε για τις σημαιες που βαζουμε στο μπαλκονι μας.Ειμαστε πατριωτες και το λεμε χωρις δισταγμο μηπως μας χαρακτηρισουν "φασιστες","ρατσιστες" και λοιπες αηδιες.Αν ειναι εγκλημα να εισαι υπερηφανος για τη χωρα σου και να ενδιαφερεσαι γι'αυτην,τοτε ναι,ειμαστε οι χειροτεροι εγκληματιες.
-ΟΧΙ στην καταστροφη,απαξιωση και ελεγχο της Παιδειας απο επαγγελματιες καταληψιες-δηθεν "αγωνιστες",κομματοσκυλα καθηγητες και βλακονεοελληνες γονεις.Δεν εχει κανεις το δικαιωμα να καταλαμβανει,να καταστρεφει και να οικειοποιειται δημοσια περιουσια,που εχει πληρωσει με κοπο και ιδρωτα ο φορολογουμενος ελληνικος λαος.
-Οχι στη γελοιοποιηση και "ασυλοποιηση" των Πανεπιστημιων,που αντι να αξιοποιουνται ως υψιστο εθνικο κεφαλαιο αφηνονται ερμαιο στα χερια φοιτητοπατερων,στελεχων κομματικων νεολαιων και λοιπων αλητηριων,εκδραμοντων απο Εξαρχεια,Κολωνακι και αλλες "προοδευτικες "περιοχες.
-Τελος,ΟΧΙ στο χλιαρο και πολιτικως ορθο,επομενως πληρως αντεθνικο,εορτασμο της 28ης Οκτωβριου και των υπολοιπων Εθνικων Εορτων.Θα γιορτασουμε σαν ΕΛΛΗΝΕΣ,με ψηλα τις σημαιες,τραγουδωντας δυνατα τον Εθνικο Υμνο και χειροκροτωντας στις Παρελασεις οσους μαθητες τιμουν ακομα εκεινη τη μερα.
Γιατι για εμας,το "ΟΧΙ" δεν ειναι απλως μια λεξη,αλλα κυριως συμβολο Αντιστασης:τοτε στον επιδοξο ξενο κατακτητη,σημερα στους εγχωριους ολετηρες της πατριδας μας...
Η ΣΦΑΓΗ ΤΗΣ ΤΑΤΑΡΝΑΣ ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
ΣΤΗΝ ΤΡΥΠΑ ΤΗΣ ΤΑΤΑΡΝΑΣ
ΤΟ ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ ΤΗΣ ΚΤΗΝΩΔΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΑΣ
" ΓΙΑ ΜΑΣ ΕΧΘΡΟΙ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ...ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΘΑ ΦΥΓΟΥΝ ΜΙΑ ΜΕΡΑ"
Άρης Βελουχιώτης
"Σύντροφοι, ευτυχώς που δεν νικήσαμε"
Ναι πρόκειται για όψιμη ομολογία πίστεως της άλλης πλευράς. Η Ελλάδα θα είχε περιπέσει σε εξαθλίωση και σήμερα θα συναγωνίζετο τις χώρες του πρώην Ανατολικού συνασπισμού. Και ποιοι ήταν οι σύντροφοι; " Ο συρφετός των προδοτών ο οποίος τελικά ηττήθηκε στο Βίτσι και στο Γράμμο, αριθμείται πλέον εις νεκρούς, εις αιχμαλώτους και φυγάδες ". Ναι πρόκειται για χαρακτηριστική δήλωση του Γ. Παπανδρέου, τον Αύγουστο του 1949, την επαύριον της συντριβής του κομμουνιστο-συμμοριτισμού. Συρφετός προδοτών που προσέφεραν υπηρεσίες στο αντίπαλο στρατόπεδο, στο κομμουνιστικό μέτωπο, με ηγέτη τον Στάλιν. Άλλη όμως είναι η απορία η δική μας. Ο συρφετός αυτός των προδοτών που επέζησε, πότε θα ζητήσει συγνώμη; Διερωτώμεθα οι άλλοι πότε θα αισθανθούν ελεύθεροι; Τα θύματά τους καρτερούν. Και ήσαν πολλά τα θύματα. " Το ΕΑΜ είχε ολίγες σελίδες δόξης και πολλές σελίδες εγκλήματος", όπως χαρακτηριστικά δήλωσε επίσης ο Γ. Παπανδρέου. Και να, το έγκλημα της Τατάρνας. Έγκλημα κατ' εξακολούθηση, με εκατοντάδες θύματα. Αθώα θύματα. Είχαν όλοι τους αρνηθεί να αλλοτριωθούν. Είχαν όλοι τους αρνηθεί να γίνουν προλετάριοι. Δεν δέχονταν να προδώσουν την πίστη τους. Δεν δέχονταν να απαρνηθούν την ταυτότητά τους.
Τόση κτηνωδία ψυχής από μια μερίδα απάτριδων ελλήνων και κυρίως της τότε ηγεσίας του ΕΛΑΣ, που πούλησαν την ψυχή τους στο σατανά και μεταμορφωμένοι σε αγέλες λυσσαλέων λύκων κατασπάραζαν αθώους έλληνες πατριώτες, δεν θα την πίστευα αν δεν την εξιστορούσαν 2 αυτόπτες μάρτυρες που είδαν και έζησαν από κοντά ολόκληρο το τραγικό τέλος, των περισσοτέρων εκ των χιλιάδων εκείνων αθώων ελλήνων πατριωτών, που τους έρριπταν σε μία χαώδη τρύπα της Τατάρνας Αιτωλ/νίας.
Άκουγα με σφιγμένη την καρδιά και απορούσα: Πού την είχαν Θεέ μου καταχωνιασμένη τόση κτηνωδία, τόση βαρβαρότητα ψυχής και ξεχείλισε ξαφνικά, ξεσπώντας την πάνω σε ανθρώπους, που δεν έφταιξαν σε τίποτα και μεταμορφωμένοι σε ανθρωπόμορφα τέρατα, ικανοποιούσαν με σαρκασμό τα κτηνώδη ψυχικά ένστικτά τους με ανθρώπινη σάρκα και αίμα.
Σε ποιές ανήλιες σπηλιές αγρίων ζούσαν και ποιές άκαρδες και αγάλακτες μάνες γέννησαν αυτά τα αποκρουστικά αποβράσματα της φύσης! Και να σκεφτεί κανείς ότι το μοναδικό "βαρύ έγκλημα" που είχαν διαπράξει οι δύστυχοι εκείνοι έλληνες, για να ξεσπάσει πάνω τους όλη αυτή η βαρβαρότητα και το μίσος τους, ήταν επειδή αρνήθηκαν να ακολουθήσουν τους αιμοδιψείς Ελασίτες για να συνεργήσουν στην δια της βίας- φωτιά και τσεκούρι- κατάληψη της εξουσίας.
Για το απαίσιο εκείνο πέρασμά τους που άφησε πίσω αποκαΐδια και κατέστη η χώρα ένα απέραντο νεκροταφείο, που μισό και πλέον αιώνα από τότε ακόμη φέρει τα σημάδια της κτηνωδίας τους, το ελληνικό έθνος δεν θα τους συγχωρήσει ποτέ. Γιατί οι πράξεις τους εκείνες ισοδυναμούν με ΕΣΧΑΤΗ κατά της Πατρίδας Προδοσία, τη στιγμή κατά την οποία η Ελλάδα θα συμμετείχε, μετά τον Β' Παγκ. Πόλεμο, ως ισάξιο μέλος, μεταξύ των νικητών και θα διεκδικούσε όλα όσα της ανήκαν, αφού οι σύμμαχοι τότε τα είχαν αναγνωρίσει και της είχαν υποσχεθεί ότι θα δικαιωνόταν.
ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΝ/ΝΟΥ ΤΟΛΗ
Κατοίκου περιοχής Τατάρνας (14 χρόνων τότε)
"...τι είδαν τα μάτια μου; και τι δεν είδαν που δεν πρόκειται να τα ξεχάσω ποτέ!.
Πρέπει να σας πω πως αυτή εκεί κάτω η τρύπα έχει φάει πολύ κόσμο. Πάνω από 3.000 κορμιά πετάξανε μέσα σ'αυτή και όποιος θέλει ας έρθει να με διαψεύσει...
...Η τρύπα αυτή, που κανείς δεν ξέρει πόσα μέτρα βάθος έχει, επικοινωνούσε τότε με το ποτάμι,κάτω, τον Αχελώο. Τώρα έγινε η τεχνητή λίμνη για το Υδροηλ/κο εργοστάσιο, και επικοινωνεί μ'αυτή. Προσπάθησαν κάποτε να την ερευνήσουν Ιάπωνες, ειδικοί, αλλά μετά από ένα ορισμένο βάθος πολλών μέτρων που κατέβηκαν, επέστρεψαν άκαρποι.
...Κάθε μέρα σχεδόν, τους έβλεπα, κρυμμένος πίσω από τα πυκνά ρείκια, στη θέση εδώ που βρισκόμαστε τώρα, να πετάνε στην Τρύπα ολόγυμνους και δεμένους, τους δυστυχείς εκείνους ανθρώπους, που άλλοι τρέμανε από τον φόβο και άλλοι τα'χανε εντελώς χαμένα."
Στην ερώτησή μας γιατί τους ρίχνανε στην Τρύπα και δεν τους εκτελούσαν, απάντησε : "...απλούστατα, για να μην μπαίνουν στο κόπο να ανοίγουν κάθε μέρα 5-10 λάκκους, που κάποτε ίσως να αποκαλύπτονταν, ενώ μέσα σ'αυτό το χάος που τους έριχναν, δεν υπήρχε περίπτωση να βρεθεί ίχνος απ'αυτούς.
Την τρύπα αυτή τους την υπέδειξε ένας γύφτος, ο γυφτο-Σταύρος, που είχε εδώ παρακάτω εργαστήριο που έφτιαχνε τσαπιά και άλλα σκαπτικά εργαλεία. Αυτός συνεργάζονταν με τους Αντάρτες που κουβαλούσανε από μακριά ομήρους με προορισμό την ...Τρύπα και κάθε φορά που δεν την βρίσκανε, τους πήγαινε ο ίδιος, γιατί , από την πυκνή βλάστηση ήταν αδύνατο να την βρουν, όσοι δεν ήξεραν την περιοχή. Ο γυφτο-Σταύρος, σαν αποζημίωση έπαιρνε ρούχα και παπούτσια από τους μελλοθάνατους, που πριν τους ξεγύμνωναν όπως τους γέννησε η μάνα τους..."
"...Κόντευε απόβραδο, όταν φέρανε στην Τρύπα άλλα 8 άτομα. Φαίνεται ότι ερχόντουσαν από πολύ μακριά για να φτάσουν εκείνη την ώρα. Αφού τα ξεγυμνώσανε όλα και ο γυφτο-Σταύρος πήρε το μερίδιό του, το κουστούμι ενός από τους 8, τους πετάξανε στα γρήγορα γιατί νύχτωνε και είχαν δρόμο να κάνουν. Φύγανε αμέσως χωρίς αυτή τη φορά να κάνουνε έλεγχο, όπως κάνανε πάντα για να βεβαιώνονται αν όλοι είχαν πέσει στο χάος.
Ένας όμως από αυτούς που αν θυμάμαι καλά,τον λέγανε Μήτρο και ήτανε από το Μαχαλά Ξηρομέρου, ο αδελφός του ήταν παπάς, για καλή του τύχη, το πέσιμό του το ανέκοψε ένας κορμός δέντρου και πιάστηκε απ'αυτόν, ακριβώς στο χείλος του χάους. Εκεί περίμενε μέχρι να φύγουν οι εκτελεστές του. Τα κατάφερε και έφτασε μέχρι απάνω και απομακρύνθηκε αρκετά από την απέναντι όμως μεριά, από εκείνη που τους είχαν φέρει. Αφού προχώρησε κάμποσο και έφτασε σε μια στάνη. έξω από το μικρό χωριό Αργιάδα, κρύφτηκε μέσα σε κάτι λιθάρια, έτσι γυμνός όπως ήταν.
Μια θεια μου, που είχε βγει να μαζέψει τα γίδια και πέρασε από κοντά του, την είδε, της φώναξε και της είπε τι ακριβώς συνέβη. Γύρισε τότε η θειά μου τρομαγμένη στη στάνη και το λέει στον άντρα της. Εκείνος έτρεξε αμέσως και τον βρήκε. Ήταν σε άσχημη ψυχική κατάσταση. Παρακαλώντας λέει στον θείο μου :
- Αν πέρασες και εσύ από κολυμβήθρα με γλυτώνεις, αν θέλεις αδελφέ μου.
- Μην φοβάσαι, τον καθησύχασε ο θείος μου θα σε γλυτώσω.
Του πήγε ρούχα και αργά το βράδυ τον πήγε και τον έκρυψε σε μια σπηλιά κάτω στο ποτάμι. Εκεί έμεινε 7 ημέρες και εγώ του πήγαινα κάθε μέρα φαγητό. Μετά από δω ο θειος μου κατάφερε να τον φυγαδεύσει στην Κόπρενα και από κει με καΐκι κατέφυγε, με τον ΕΔΕΣ, στην Κέρκυρα και έτσι γλύτωσε. Αργότερα κατά το 2ο αντάρτικο, επέστρεψε ο Μήτρος εδώ και βρήκε το γυφτο-Σταύρο στο εργαστήρι του, φορούσε το κουστούμι του, αυτό που του είχαν πάρει πριν τον ρίξουν στην Τρύπα. Το ξύλο που έφαγε..."
Ο Θεός ας αναπαύσει τις ψυχές των...
Του Βία Λειβαδά
Με τράβηξε ο τίτλος, γιατί μου έδωσε την εντύπωση ότι επί τέλους και κάποια Υπουργός της κυβέρνησης σκέπτεται όπως ο κυπριακός λαός. Κατάλαβα πως κι αυτή ανατριχιάζει όταν βλέπει το εθνικιστικό και σοβινιστικό σύνθημα στον Πενταδάκτυλο «είμαι περήφανος που είμαι Τούρκος». Φωτισμένο τα βράδια, μας προκαλεί έστω κι αν μιλούν για συνομιλίες και καλό κλίμα. Οι κατακτητές δεν σκέφτονται το καλό κλίμα ούτε τη δίκαιη λύση.
Ανατρίχιασα όμως διαβάζοντας στη συνέχεια ότι δεν μιλούσε για το σύνθημα στον Πενταδάκτυλο αλλά για τον κυπριακό Ελληνισμό. Αυτός είναι ο εχθρός για την «αριστερή» κυβέρνηση, όχι η Τουρκία. «Ο αγώνας για εμπέδωση της Δημοκρατίας, α αγώνας ενάντια στο σοβινισμό και τον εθνικισμό είναι για μας ύψιστο πολιτικό καθήκον», δήλωσε η Υπουργός Εργασίας.
Άδικα χάρηκα ότι θα υπήρχε κάποιο κοινό σημείο στο οποίο θα συμφωνούσαμε. Κι εδώ εφαρμόζεται η πολιτική του οδοστρωτήρα. Εχθρός είναι ο Έλληνας της Κύπρου, γιατί δεν δέχεται αδιαμαρτύρητα την κατοχή, γιατί δεν δέχεται να παραδώσει την πατρίδα του στην Τουρκία. Αυτόν πρέπει να κτυπήσουμε, αυτόν να κατηγορήσουμε, αυτόν να εξαλείψουμε για να μπορέσουμε να λύσουμε το κυπριακό όπως το επιθυμεί η Τουρκία και οι σύμμαχοί της Άγγλοι και Αμερικανοί.
Μας καλεί ακόμη να υποστηρίξουμε τον πρόεδρο Χριστόφια για να τον εξοπλίσουμε στην αναζήτηση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Να τον υποστηρίξουμε με ποιο στόχο; Τη λύση δύο ισότιμων κρατών, την εκ περιτροπής προεδρία, την παραμονή 50.000 εποίκων που έδωσε ως δώρο πριν από οποιαδήποτε διαπραγμάτευση; Μας ζητά να γίνουμε συνεργοί μιας λύσης που θα μας παραδώσει στην Τουρκία για να ψάχνουμε μετά να βρούμε τόπο να ζήσουμε ως πρόσφυγες παραδίδοντας την πατρίδα μας στους πασάδες;
Η νεοταξική αριστερά έχει στόχο να αποδομήσει το εθνική ταυτότητα και να μετατρέψει τον κυπριακό λαό σε νεοκύπριους λινομπάμπακους, χωρίς εθνική προέλευση και χωρίς πατρίδα. Και να μας παραδώσει άοπλους στην βαρβαρική Τουρκία για να επαναλάβει την εθνοκάθαρση και τη σφαγή όπως το 1974, όπως τις γενοκτονίες των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Ελλήνων της Μικρασίας, της Ίμβρου, της Τενέδου, της Καρπασίας....
Η κατάντια τής «αριστεράς» είναι απεριόριστη. Κατανοώ την πικρία τους μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και μαζί με αυτή και την κατάρρευση των οραμάτων τους για ένα καλύτερο κόσμο, σύμφωνα πάντοτε με τη δίκη τους αντίληψη. Ο θάνατος ενός ονείρου με το οποίο έζησαν και γαλουχήθηκαν κάποιες γενιές για εβδομήντα χρόνια, τουλάχιστον αυτές που δεν έζησαν μέσα στη Σοβιετική Ένωση αλλά άκουγαν από μακριά για τη μεγάλη ευτυχία που απολάμβαναν. Δεν έχει σημασία αν είναι πραγματικό ή φανταστικό. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, ζούσαν στο όνειρο. Και ξαφνικά κατέρρευσε.
Έτσι η αριστερή διανόηση, καθηγητές πανεπιστημίων, πολιτικοί ηγέτες και άλλοι, βρήκαν τη στέγη που τους έλειψε και προσκολλήθηκαν στις αμερικάνικες υπηρεσίες. Έκτοτε η μαχητική δυναμική αριστερά γίνεται ο πιστός υπηρέτης της παγκοσμιοποίησης υπό την ηγεσία της Αμερικής και ένθερμοι υποστηρικτές της, φανατικοί εχθροί της ιστορίας, του έθνους και της πατρίδας. Γιατί μόνο με υπηκόους, χωρίς εθνική ταυτότητα κα πατρίδα, είναι δυνατόν να επικρατήσουν τα συμφέροντα των ισχυρών για κυριαρχία πάνω στην ανθρωπότητα. Αυτή είναι η μετακαπιταλιστική αποικιοκρατία και υποδούλωση των χωρών με κατάτμηση τους σε μικρότητες, για να είναι πιο ευάλωτες.
Γι αυτό στόχος της σημερινής «αριστερής» κυβέρνησης δεν είναι η απελευθέρωση της Κύπρου από την τούρκικη κατοχή. Αυτός είναι γι αυτούς επάρατος εθνικισμός και σοβινισμός! Κι αυτόν τον εθνικισμό τάχθηκε η κα. Υπουργός να καταπολεμήσει σαν τον μεγαλύτερο εχθρό της ύπαρξης ελεύθερης και κυρίαρχης πατρίδας. Για να μπορεί εύκολα να μην αντιστέκεται στην ισοπέδωση των αξιών, της ιστορίας, της γλώσσας και του πολιτισμού των λαών, αλλά να υποδουλώνονται χωρίς αντιστάσεις στους ισχυρούς και δει στην ηγέτιδα της παγκοσμιοποίησης, τις ΗΠΑ.
Δημοσίευση σχολίου